اشعار امام حسین علیه ‏السلام

هنگامی كه امام حسین علیه ‏السلام طفل شیرخوار را دفن كرد، بپاخاست و این اشعار را قرائت كرد:
«اینان به خدا كافر شدند، و از ثواب الهی از دیر زمان اعراض كردند؛ علی را در گذشته كشتند، و فرزندش حسن، زاده بهترین خلق را شهید كردند؛ و این نتیجه كینه اینان بود، آنگاه گفتند: الان بر حسین به طور جمعی یورش بریم، ای وای بر گروهی كه پست هستند، جمعیت را گرد آورند برای اهل دو حرم؛ سپس حركت كردند و یكدیگر را سفارش نمودند بر كشتن من برای خشنودی دو ملحد (عبیدالله و یزید)
از خدا بر ریختن خونم نترسیدند، به امر عبیدالله كه زاده دو كافر است؛ ابن سعد با لشكرش همانند قطرات باران بر من تیر زدند؛ مرا جرم و گناهی از گذشته نبود، جز این كه فخر می‏كردم به نور فرقدین (دو ستاره): علی بهترین خلق بعد از پیامبر، و پیغمبر كه والدین او هر دو از قریشند.
برگزیده خدا از خلق پدرم علی است، سپس مادرم، پس من فرزند دو برگزیده هستم؛ نقره‏ای كه از طلا خالص گردیده، من همان نقره هستم و فرزند دو طلا؛ چه كسی همانند جد من در دنیا دارد، یا همانند پدرم، پس من فرزند دو ماه هستم؛ مادرم فاطمه زهرا، و پدرم شكننده سپاه كفر است در بدر و حنین؛ ریسمان محكم دین علی مرتضی است، و پراكنده كننده لشكر دشمن و نمازگزار و به دو قبله؛ برای او در جنگ احد واقعه‏ای است كه حرارت آن فروكش كرد با گرفتن دو سپاه؛ سپس در احزاب و فتح، كه در آن نابودی دو سپاه عظیم بود؛ در راه خدا چه كردند.
امت زشت كردار با عترت پیامبر و علی؛ عترت نیكوكردار نبی مصطفی، و علی بزرگوار و شجاع هنگام مقابله با سپاه؛ او خدا را در كودكی پرستید، در حالی كه قریش دو بت را می‏پرستیدند؛ او بتها را رها كرد و آنها را سجده نكرد، با قریش هرگز حتی به مقدار طرفهٔ العین.» (۲۷۴)
آیا كسی هست كه از حرم رسول خدا دفاع كند؟ و آیا خداپرستی در میان شما وجود دارد كه درباره ظلمی كه بر ما رفته است از خدا بترسد؟ و یا كسی هست كه به فریادرسی ما به خدا دل بسته باشد؟ و یا كسی هست كه در كمك كردن به ما چشم امید به اجر و ثواب الهی دوخته باشد؟ زنان حرم وقتی كه این را از امام علیه‏ السلام شنیدند صدای آنها به گریه بلند شد.
استغانه امام علیه ‏السلام در دل دشمن اثری نگذاشت، از همین رو امام علیه‏ السلام مقابل اجساد مطهر یارانش آمد و فرمود:
ای حبیب بن مظاهر! و ای زهیر بن قین! و ای مسلم بن عوسجه! ای دلیران و ای پا در ركابان روز كارزار! چرا شما را ندا می‏كنم ولی كلام مرا نمی‌شنوید؟! و شما را فرا می‏خوانم ولی مرا اجابت نمی‌كنید؟! شما خفته و من امید دارم كه سر از خواب شیرین بردارید كه اینان پردگیان آل رسولند كه بعد از شما یاوری ندارند، از خواب برخیزید ای كریمان و در برابر این عصیان و طغیان از آل رسول دفاع كنید.

منبع : سازمان آموزش و پرورش استان خراسان