هنوز نام من ترینیتی است - Continuavamo A Chiamarlo Trinity

سال تولید : ۱۹۷۱
کشور تولیدکننده : ایتالیا
محصول : وست فیلم پروداکشنز
کارگردان : ا. ب. کلوچر (انتسو باربونی)
فیلمنامه‌نویس : ا. ب. کلوچر (انتسو باربونی)
فیلمبردار : آلدو جوردانی
آهنگساز(موسیقی متن) : گوییدو دِ آنجلیس و مائوریتسیو دِ آنجلیس
هنرپیشگان : ترنس هیل (ماریو جیروتی)، بود اسپنسر (کارلو پدرسولی)، هاری کاری جونیر، جسیکا دابلین، یانتی سومر، انتسو تاراشیو و پوپو دِلوکا.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۱ دقیقه.


پدر «بامبینو» (کاری جونیر)، ظاهراً در بستر مرگ، از «بامبینو» (اسپنسر) می‌خواهد که به برادر کوچک‌تر و لاابالی‌اش، «ترینیتی» (هیل) شغلی آبرومندانه (ترجیحاً اسب دزدی) یاد بدهد و او با اکراه می‌پذیرد. او کارش را با دستبرد به دلیجان یکی از خانواده‌های پیش گام غرب شروع می‌کند، ولی آنان آنقدر فقیرند و «ترینیتی» آنقدر مجذوب دختر زیبای خانواده می‌شود که به جای دزدی، به آنان پول هم می‌دهد. در شهر، پس از هنرنمائی «ترینیتی» در ورق‌بازی و هفت‌تیرکشی، با بردهای او در قمار لباس‌های نو می‌خرند؛ مردی به‌نام «آقای پارکر» که آن دو را با مأموران دولت اشتباه گرفته، 4000 دلار به آنان می‌دهد تا معامله‌های مشکوکش را در سن خوزه نادیده بگیرند. دو برابر به سن خوزه می‌روند و با تحویل دادن افراد سابقه‌دار «پارکر» جایزه می‌گیرند. بعد متوجه می‌شوند که «پارکر» با تبانی با کلانتر (تاراشیو)، دِیر شهر را به مرکز قاچاق اسلحه به مکزیکو بدل کرده است. این دو، راهبان را که وادار به همکاری شده‌اند، آزاد می‌کنند و - از آنجا که همه اسلحه‌ها را بیرون دِیر گذاشته‌اند - با افراد «پارکر» با مشت گلاویز می‌شوند. اما بالاخره با کمک راهب‌ها پیروز می‌شوند و «بامبینو» 50000 دلار پول آخرین محموله اسلحه را به دست می‌آورد. اما مأمور فدرال واقعی سر می‌رسد و به شباهت «بامبینو» با یک دام دزد مشهور اشاره می‌کند؛ و «ترینیتی» برای رهائی از دست قانون تمام پول‌ها را به او تحویل می‌دهد. دو برادر - در حالی که هنوز یکی به دو می‌کنند - برای دستبرد به سراغ دلیجان دیگری می‌روند.
* اگرچه طیف ارجاع‌ها و تقلیدهای این فیلم بهره‌مند از سلیقه گزینش گرانه فیلم قبلی این زوج، به من می‌گویند ترینیتی (باربونی، 1970) نیست، ولی به‌عنوان یک دنباله بر آن، فیلم‌نامه و کارگردانی بهتری دارد. همچنان دنباله‌روی سنت «هوپالونگ کاسیدی» است که معتقد بود تا وقتی مشت هست، نیاز به اسلحه نیست و از رابطه اکراه‌آمیز دو برادر «ترینیتی» و «بامبینو» (با آن بی‌تناسبی فیزیکی‌شان) هم صحنه‌های مفرحی خلق می‌کند.