الهی!

چگونه و با كدام زبان شرم آلوده بگویم كه چشم هایم از دیدن آنچه را كه تو دوست نداری، لذت می برد، زبانم به هرز می چرخد و خیال هوس آلود خود را زندانی گناه كرده است!
خدایا!
بی تو درمانده ام و بی نسیم مهرت راكد و پژمرده ام.
خدای من!
بی تو هیچ ندارم، دستهای ناتوانم عاجز تر از آن است كه به دور ستون امید حلقه نزند و بی كمند رحمتت كی راه نجات می یابم و از چاه ظلمت می رهم!
رحیما!
به رحمانیتت مرا به صراط مستقیم راهنما باش و به مشیتت مرا رهرو راه كمال گردان، همان راهی كه جویبار معرفت همراه آن است و نسیم رأفت از سمت هدایتت در آن می وزد.

منبع : روزنامه ایران