محروم از حضور

خدایا!
مدت هاست آنقدر زندگی ام غرق شلوغی و هیاهو شده که دیگر خودم را هم فراموش کرده ام.
گاهی یادم می رود زندگی بدون اضطراب و نگرانی چه طعمی دارد، تنها امید و دلخوشی من در این میان، حضور پررنگ توست که همیشه بوده و هرگز هم تنهایم نگذاشته است.
خدایا! این روزها عادت انسان ها شده که یکدیگر را در اوج نیاز، تنها می گذارند و دوستی ها را کتمان می کنند.
تنها تویی که در اوج اضطرار، حضورت بیش از پیش احساس می شود،
پس یگانه دوست همیشه مهربان و حاضر من! من نیز امروز در اوج نیازم، مرا از حضورت محروم مکن.

مونا کربلایی

منبع : روزنامه ایران