می توان شهر بدون گدا داشت

به عقیده آگاهان در عرصه علوم اجتماعی، پدیده تكدی گری به عنوان عملی خلاف شأن و جایگاه بالای انسانی و اسلامی باید از چهره جامعه كنونی ایران زدوده شود.
استادان علوم اجتماعی و حوزه های علوم دینی مذموم بودن تكدی گری از دیدگاه بزرگان دین و مصلحان جامعه در ادوار مختلف تاریخی را مورد اشاره قرار داده و خواستار اقدامی كارآمد و محكم در جهت پاكسازی چهره عمومی شهرها و مراكز جمعیتی از گدایان حرفه ای شده اند.
به عقیده آنان گدایان حرفه ای و بی نیاز كه تكدی گری را بهترین راه برای كسب درآمدی بی دردسر برگزیده اند، با دستاویز قرار دادن باورهای اجتماعی و دینی مردم، راه را برای برخی بزه ها و تعمیم تن پروری و تنبلی در جامعه باز می كنند.
این پدیده مذموم با ترحم نابجای برخی شهروندان و كمك آنان به گدایان حرفه ای در مواقعی موجب نهادینه شدن آن و به پدید آمدن گدایان حرفه ای كمك می كند، در حالی كه با طرح هایی از قبیل كارآفرینی می توان تكدی گری را ریشه كن كرد.
به عنوان مثال در طول سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به منظور حذف كامل تكدی گری و گدایی افراد خیر و موسسات خصوصی به ویژه موسسه خیریه حمایت از مستمندان تبریز اقدامات مناسب و قابل تحسینی انجام داده اند.
در سایه تلاش های این موسسات و افراد خیر بود كه هم اكنون شهر تبریز «شهر بدون گدا» لقب گرفته است، ولی برای صیانت از این دستاورد كه حاصل تلاش های زیاد در این مدت بوده است، باید زحمات و تلاش های بیشتری در آینده صورت بگیرد.
تردیدی نیست كه تعداد قابل توجهی از متكدیان در سطح شهرها را گدایانی حرفه ای و تن پرور تشكیل می دهند كه به هیچ عنوان زیر بار كار و تلاش برای كسب درآمدی آبرومندانه برای امرار معاش نمی روند.
خلیل محمدزاده از افراد خیر تبریز با تشریح زمینه های پیدایش پدیده ناخوشایند گدایی و تكدی گری به ایرنا گفت: متأسفانه برخی شهروندان با برداشت های غلط از مقوله های دینی و سخن بزرگان دین، بر این باور هستند كه گدا را نباید دست خالی روانه كرد.
وی می گوید: همین باور عمومی است كه موجب پدیدار شدن گدایی می شود، در حالی كه اگر كسی كه گدایی می كند به شماره تلفن داده شده معرفی شود، بدون تردید در صورت نیازمند بودن به كمكی اساسی دسترسی خواهد داشت.
وی تاكید كرد با پول های اندك حتی اگر كسی دردمند و مستمند باشد، دردی از درد وی درمان نخواهد شد و بهترین راه معرفی وی به مراكز همیاری اجتماعی است. كارشناسان علوم اجتماعی همواره بر لزوم فرهنگسازی، گسترش مجامع و انجمن های مردمی و خصوصی برای جمع آوری كمك های نقدی و جنسی و برنامه ریزی مسوولان دولتی برای توزیع بهینه امكانات و منابع جامعه را از عوامل رفع تكدی گری در جامعه عنوان كرده اند.

منبع : روزنامه جوان