بعد از انقراض حزب جمهوریخواه چه خواهد شد؟

نومحافظه کاران از حزب جمهوریخواه به عنوان محملی برای ترویج و به کارگیری سیاستهای قلدرمابانه خود به‌مظور کشورسازی در خارج از آمریکا استفاده کردند.‌
اما فروپاشی علنی حزب جمهوریخواه، که عمدتا به خاطر ماجراجویی ناکام کشورسازی در عراق واقع شد، باعث شده تا نومحافظه کاران هم مانند انگلی که دست آخر میزبان خود را می کشد، اکنون بی اعتبار شده و با انقراض سیاسی مواجه شوند.
اما متاسفانه خود نومحافظه کاری به‌واسطه تعویض میزبان، به حیات خود ادامه خواهد داد.در سراسر تاریخ آمریکا، ساختار نظام های سیاسی به گونه ای بوده که تنها دو حزب عمده در دسترس مردم باشند. البته احزاب در دسترس، همیشه حزب دموکرات و حزب جمهوریخواه نبوده اند. احزاب دردسترس در ایالات متحده اغلب حزب دموکرات و یک حزب دیگر بوده اند. در ابتدا فدرالیستها در مقابل دموکراتها بودند، بعد ویگها به صحنه آمدند و دست آخر، یعنی درست از قبل از جنگ داخلی آمریکا تا زمان حاضر، جمهوریخواهان.حزب جمهوریخواه آمریکا در ابتدا یک حزب محلی در منطقه شمال شرق ایالات متحده بود. تنها دلیلی که باعث قدرت یافتن آنان در مقابل حزب دموکرات شد - که تنها حزب ملی واقعی در زمان جنگ داخلی محسوب می شد، این بود که حزب دموکرات به خاطر اختلافات بر سر موضوع برده داری به شاخه های شمالی و جنوبی تقسیم شد. بنا بر این باعث به راه افتادن جنگ داخلی در آمریکا اساسا ایجاد شکاف در میان حزب دموکرات بود.‌آبراهام لینکلن انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۶۰ را با کسب تنها ۳۹/۸ درصد کل آرا پیروز شد دو کاندیدای دموکرات و یک کاندیدای دیگر از یک حزب کوچکتر را شکست داد. ایالتهای جنوبی آمریکا هم از بیم سیاست های بالقوه جمهوریخواه در خصوص برده داری، حتی منتظر تحلیف لینکلن هم نشده و جداشدن از اتحاد را آغاز کردند.‌
مضحک اینجا است که امروز هم حزب جمهوریخواه، که زمانی امیددار تبدیل به حزب اکثریت در آمریکا بود، پشت سر جورج دبلیو بوش از اوج سقوط کرد و اکنون عمدتا به یک حزب محلی مناطق جنوبی و معدودی از ایالتهای محافظه کار مبدل شده است.
مادامی که دموکرات ها در ایالتهای لیبرالی تر آمریکا از حقوق شهروندان برای مالکیت و حمل سلاح گرم دفاع می کند، بیشتر ایالتهای مناطق کوهستانی این کشور مستعد ماندند در پشت سر این حزب خواهند بود. گویا ترین لحظه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ ایالات متحده زمانی بود که تعداد آرای شمارش شده به نفع هر دو حزب در ایالت آریزونا، یعنی زادگاه کاندیدای حزب جمهوریخواه، آنقدر نزدیک به هم بود که نمی شد برنده را در آن ایالت حدس زد. اگر یکی از اهالی آریزونا کاندیدای اصلی حزب جمهور خواه نبود آرای مردم این ایالت حتما به دموکراتها می رسید.پس اگر حزب جمهوریخواه هم مانند اسلاف فدرالیست و ویگ خود منقرض نشود، احتمال دارد که برای مدتی طولانی تنها به صورت یک حزب محلی باقی بماند.
نظرات اجتماعی محافظه کارانه و غیرقابل تحمل این حزب اکثر آمریکایی های غیر جمهوریخواه را به هراس می اندازد. مهم تر اینکه موضوعی که بسیاری از محافظه کاران جمهوریخواه بر سرش با بوش اختلاف داشتند، یعنی مهاجرت ممکن است به ناقوس مرگ این حزب مبدل شود.وقتی این حزب با مواضع تند و سختگیرانه بر سر موضوع مهاجرت، رنگین پوستان لاتین تبار را که سریع ترین رشد جمعیتی در میان دیگر اقلیت های آمریکا را دارد، به سختی از خود می راند (از جمله برخی از کوبایی ها را که زمانی از رای دهندگان باوفا به جمهوریخواه بودند)، دیگر اقلیتهای هم مانند آسیائی تبارها و سرخ پوستان می فهمند که ممکن است این حزب آنها را هم قربانی کند.در سالهای دهه ۹۰ میلادی پیت ویلسون فرماندار جمهوریخواه کالیفرنیا با سیاستهایش در خصوص مهاجرت این ایالت را به یک ایالت طرفدار حزب دموکرات تبدیل کرد. حالا دقیقات همین اتفاق در سطح ملی در آمریکا افتاده است. بعد از آن بحث های جنجالی بر سر موضوع مهاجرت در سال های آخر تصدی بوش، حالا حتی تلاش برای جذب آرای رنگین پوستان لاتین تبار هم برای حزب جمهوریخواه دشوار خواهد بود.اما آیا افول (و یا حتی انقراض) حزب جمهوریخواه آمریکا، نومحافظه کاران را از کار خواهد انداخت؟ لزوما خیر.نومحافظه کاران در ابتدا کار خود را به عنوان لیبرال و سوسیالست در حزب دموکرات آغاز کردند.
البته آنان در سیاستهای اقتصادی هرگز آنقدرها هم محافظه کار نبودند و بیشتر دعوایشان بر سرسیاست خارجی و سیاست دفاعی بود. امروزه هم حزب در دموکرات در خصوص همین دو عرصه سیاست حرف اول با مداخله جویان ویلسونی لیبرال است که از قوم و خویشان نزدیک همان نو محافظه کارانند.گرچه ویلسونی های لیبرال، مثل هیلاری کلینتون، ریچارد هولبروک و مادلین آلبرایت، نسبت به نومحافظه کاران کمتر یکجانبهگرایی داشته و علاقه بیشتری به سازمان های بین المللی دارندف اما مثل نومحافظه کاران علاقه شدیدی به کارهای اجتماعی مسلحانه و کشورسازی در جاهای دیگر دارند. اما هر چه باشد در بیابان کفش کهنه نعمت است. یعنی دست آخر نومحافظه کاران احتمالا خواهند فهمید که حزب جمهوریخواه دارد می میرد و برای حفظ بقای خود دوباره بطور یکپارچه کشتی مادر اولیه خود یعنی حزب دموکرات برای اسکان مورد هجوم قرار خواهند داد. و باز دوباره احتمالا مانند انگل میزبان خود را به شدت ضعیف و ناتوان خواهند ساخت

نویسنده: ایوان ایلاند

منبع : روزنامه رسالت