عراق از نگاه بارزانی

مسعود بارزانی یكی از رهبران مبارز كرد عراقی است كه سال‌ها با دولت بعثی عراق پیكار نمود و پرونده مبارزاتی او مملو از تلاش برای به دست آوردن حقوق تضییع شده مردم كردستان عراق به وسیله صدامیان است.
وی اخیرا در مصاحبه با یورونیوز دیدگاه‌های خود را بیان كرده كه می‌خوانید:
آیا در میان كردها نگرانی از بابت احتمال مداخله نظامی تركیه در قضایای عراق وجود دارد؟
بعضاً تهدیداتی از جانب تركیه به گوش می‌رسد اما ما بر این عقیده‌ایم كه گفت‌وگو بهترین راه‌حل است.
ـ آیا مداخله تركیه می‌تواند به مشكل سومی در شكاف و دودستگی فعلی در عراق بدل شود؟
مسلماً، دخالت تركیه در اوضاع منجر به فاجعه خواهد شد و آن هم در كل منطقه: در تركیه، عراق و سایر كشورها به فاجعه‌ای بدل خواهد شد.
ـ چه فاجعه‌ای؟
یك جنگ خانمانسوز در كل منطقه.
ـ آیا چنین جنگی فقط به كشورهایی كه جمعیت كرد دارند صدمه خواهد زد یا به دیگر مناطق هم همینطور؟
چنین جنگی می‌تواند به سایر كشورها هم منتقل شود و گسترش پیدا كند و واكنش شدید عراقی‌ها را در پی خواهد داشت، به ویژه در كردستان عراق. به هرحال موضوع بر سر نقض حاكمیت و استقلال عراق است.
چهار سال پیش، قبل از بروز جنگ نگرانی‌هایی مبنی بر لبنانیزه‌شدن عراق وجود داشت اما امروز ترس از عراقیزه شدن لبنان است. آیا این نگرانی‌ها موجه است؟
نه، گمان نمی‌كنم كه مثال لبنان را بتوان برای عراق به كار برد یا بالعكس. هر دوی این كشورها ویژگی‌های خودشان را دارند.
ـ از مدت‌ها قبل سنای آمریكا روی دولت بوش برای عقب‌نشینی نیروها از عراق فشار می‌آورد. ارزیابی شما چیست؟
به نظرم می‌رسد كه كنگره آمریكا از همه مولفه‌ها در قضیه عراق خبر ندارد. چنین فشاری روی دولت بوش نه به نفع آمریكاست و نه كشورهای متحد و نه حتی به نفع جنگ علیه تروریسم.
پس ترجیح می‌دهید كه نیروهای آمریكایی در عراق باقی بمانند؟
حضور نیروهای آمریكایی اهمیت زیادی دارد. نه از حیث تعداد نیروها بلكه قاعده حضور این نیروها با در نظر گرفتن وضعیت فعلی بسیار مهم است.
پس از گذشت چهار سال از جنگ، آیا این نیروها نجات‌دهنده‌اند یا اشغالگر؟
بزرگترین اشتباهات بعد از آزادسازی عراق شروع شد.
ـ چه اشتباهی؟
به طور مثال قطعنامه سازمان ملل، قطعنامه ۱۴۸۳ امكان و زمینه اشغال را فراهم كرده است. به همین دلیل آزادكنندگان عراق به اشغالگر بدل شده‌اند.
آیا آمریكایی‌ها باید كشور عراقی‌ها را به خودشان واگذار می‌كردند تا اوضاع تغییر كند؟
مهم این است كه توافق روشنی میان دولت عراق و كشورهای متحد به عمل آید. هركس وظیفه خودش را داشته باشد. ارتش آمریكا اجازه ندارد مثل پلیس در زندگی روزمره عراقی‌ها هر كاری دلش می‌خواهد انجام دهد.
گفته می‌شود كه افراطیون بعضی كشورها تلاش دارند بذر ناامنی و خصومت را در عراق بكارند؟
بسیاری از كشورها صورتحساب معوقه با كشورهای متحد در عراق دارند. آنها می‌خواهند اختلافات و درگیری‌شان را به زمین عراق بكشانند و آن هم به حساب عراق.
ـ چه كسی در عراق پشت سر شكاف و دو دستگی داخلی میان شیعیان و سنی‌ها ایستاده است؟
متاسفانه افراطیون هم در میان سنی‌ها و هم در میان شیعیان یافت می‌شوند. هر كس علیه دیگری می‌جنگد.
ـ امیدی وجود دارد كه این درگیری‌ها روزی به پایان برسد؟
این اختلافات و كشمكش‌ها ریشه عمیقی دارد. من راه چاره‌ای در آینده نزدیك نمی‌بینم.
ـ چرا اروپا خود را كنار كشیده است؟
این سوال را من هم دارم. چرا اروپا در مساله عراق حضور ندارد. این امر مدت‌هاست كه ذهن مرا مشغول كرده است.
آیا آمریكایی‌ها سعی می‌كنند اروپا را از منطقه دور نگه دارند؟
فكر نمی‌كنم. اتفاقا بر عكس. آمریكایی‌ها آرزو داشتند كه شركای اروپایی‌شان سهمی از نیروها و سرمایه‌ را بر عهده بگیرند. اروپا می‌تواند به طور ملموسی در روند ایجاد ثبات در عراق مشاركت داشته باشد.
ـ چه نظری درباره عضویت تركیه در اتحادیه اروپا دارید؟
امیدوارم كه تركیه با شروطی كه اروپایی‌ها تعیین كرده‌اند به عضویت اتحادیه اروپا پذیرفته شود.
ـ چرا؟
چون این به گسترش دموكراسی واقعی در تركیه كمك خواهد كرد.

منبع : روزنامه تهران امروز