اقیانوس ابرها

● جنگل ابر
جنگل ابر یكی از دست نخورده ترین جنگل های ایران واقع در ۳۵ كیلومتری شمال شرق سمنان است. زیبایی آن چیزی فراتر از یك جنگل است چون یك اقیانوس ابر اضافه تر از جنگل های شمال و شمال غرب دارد. این جنگل در استان سمنان و در نزدیكی روستای ابر واقع شده و تقریباً مرز سمنان و گلستان است؛ جایی كه از ضخامت كوه های البرز كاسته می شود و ابرهای گرفتار در پشت این دیواره از لابه لای دره ها به سمت جنوب سرازیر می شوند. به همین خاطر تقریباً از بعدازظهر تا نیمه های شب با سرد شدن هوا چنان می نماید كه جنگل به روی ابرها سوار شده است. دید كاملاً محدود و شب بسیار سرد می شود.
این اتفاق منطقه ابر را دگرگون كرده و آب و هوایی متفاوت از سراسر سمنان به آن داده است. جنگل ابر رسم كویری خارتوران و گرمای بسطام و خرقان را زیر پا گذاشته است. با بیست دقیقه رانندگی در این منطقه می شود از پوشش انبوه جنگلی و سرمای استخوان سوز به پوشش استپی و سپس كویر رسید. این تناقض و آغشته بودن به ابر دلیل شهرت رویایی بودن جنگل ابر بین طبیعت گردان است.
در قسمت های جنوبی جنگل، یعنی قسمتی كه به تمدن نزدیك تر است پوشش گیاهی تنك دیده می شود. هرچه پیش بروی این پوشش انبوه تر می شود. در عمق جنگل تپه های پرشیب وجود دارد كه سراسر پوشیده از درختان بلند است. رودخانه ای نیز در این عمق جاری است. مشهورترین درخت منطقه اورس است. درختی با ریشه های بلند كه روی زمین می خزد. به خاطر هجوم ابرها و محدود شدن دید باید زمان مناسب را برای راهپیمایی در جنگل انتخاب كرد. آفتاب كه بزند می شود گشت و گذار را شروع كرد. جنگل ابر پر از تپه است. تپه هایی كه شیب ملایم و پوشش تنك دارند بهترین انتخاب برای گلگشت اند.
از روی همین تپه ها تصویر كوچك قلعه ماران، یادگار ایلامی ها را هم می شود روی كوه مشاهده كرد. با توجه به اینكه راه پاكوب در این تپه ها كمتر به چشم می خورد و گاه سراسر تپه پوشیده از گیاه است باید كفش مناسب و گتر به پا داشت. در این گلگشت ها احتمال بر خوردن به گله های كوچك گوسفند و بز هم هست كه در آغلی كوچك كه كنار چشمه های پر آب ساخته شده اند نگه داری می شوند. مناطق ابتدایی جنگل ابر ییلاق چوپانان گلستانی است، اما در عمق جنگل اثری از انسان دیده نمی شود. سه چهار ساعت مانده به غروب، با كاهش دما ابرها به جنگل سرازیر می شوند و گستره دید كاملاً محدود می شود. به همین دلیل از این زمان تا دمیدن دوباره آفتاب باید از گردش دست برداشت. همچنین در كوتاه ترین گردش هم باید خوراكی و آب و چراغ قوه به همراه داشت، چون گاهی این ابرها هستند كه زمان گردش را تعیین می كنند. نزدیك صبح دوباره از شدت ابر كاسته می شود و دره ها از ابر پر و خالی می شوند. صبح زود بهترین زمان برای عكاسی است. وقتی كه ابرها بیایند به خاطر رطوبت نمی توان از دوربین های دیجیتال استفاده كرد.
تابستان بهترین فصل سفر به ابر است. فقط ممكن است اواخر شهریور، پاییز در رفتن به ابر تعجیل كند. پاییز با اینكه توفان رنگ ها را به جنگل ابر می برد ممكن است با سرمای طاقت فرسا اجازه گشت و گذار و شب مانی را از گردشگران سلب كند. با توجه به اینكه این منطقه كاملاً دست نخورده است هیچ امكانات رفاهی در آن یافت نمی شود. بنابراین برای گذران شب باید به خانه های روستای ابر و یا چادر زدن در دل جنگل فكر كرد. اگر بنا بر شب مانی در جنگل باشد بهتر است سفر همراه با تورهای طبیعت گردی انجام شود. با توجه به سرمای شدید هوا در شب باید كیسه خواب، لباس گرم و بادگیر به همراه داشت. (به دلیل رطوبت ۹۵ درصدی هوا برای جلوگیری از خیس شدن باید بادگیر پوشید.) برنامه سفر به ابر باید چهارروزه باشد تا بتوان سر راه سری هم به مقبره بایزید بسطامی در بسطام و آرامگاه شیخ ابوالحسن خرقانی در خرقان زد. برنامه سفر تورهای طبیعت گردی معمولاً چهارروزه است كه یك روز آن به دیدن این مناطق و سه روز دیگر به گشت و گذار در جنگل ابر می گذرد.

منبع : روزنامه شرق