حق؛ وسیله‌ی نجات

یکی از راه‌های پیشرفت، روحیّه‌ی حق‌پذیری است. انسان‌هایی که رشد معنوی پیدا کرده‌اند، نسبت به حق تعصبی از خود نشان نمی‌دهند.
آنان حق را از زبان هر کسی که بشنوند، استقبال می‌کنند.
کسی که حق را بگوید و بجوید پیروز است، اگر چه به ظاهر شکست بخورد و کسی که باطل را قبول کند، اگر چه در ظاهر نجات پیدا کند و پیروز شود، شکست خورده است.
حق همیشه با عقل همراه است و باطل با نفس.حق را باید گفت، حتّی اگر به ضرر انسان باشد.
حق را باید جدا از عواطف و احساسات درونی ابراز کرد و در میان حق نباید خشم و خشنودی اثر بگذارد.
حضرت علی (ع) به فرزندش فرمودند: فرزندم! تو را به تقوای الهی دعوت می‌کنم و همچنین به بیان کلمه‌ی حق، اگر چه در حال خشنودی یا در حالت خشم باشی. (تحف العقول ص ۸۸)
در حدیثی دیگر حضرت علی (ع) فرمودند: هر شکستی که برای دفاع از حق انجام گیرد، پیروزی است. انسان‌هایی که از نظر روحی ضعیف هستند، قدرت پذیرش حق را ندارند.
کسانی که از خیر و برکت حق آگاهی ندارند، زیر بار حق نمی‌روند. حق در توصیف و بیان آسان است؛ ولی در مقام عمل و انصاف بسیار تنگ و مشکل است.
در حدیثی دیگر فرمودند: حق سنگین و گوارو باطل سبک و آسان است.باید از درگیری با حق به شدّت پرهیز کرد، زیرا نظام خلقت با هر موجودی که بخواهد برخلاف حق حرکت کند، او را نابود خواهد کرد و حق راه فطرت است و هر کسی با حق در اُفتد به زمین خواهد خورد.
تهیه و تنظیم: جمیله مهدوی‌نیا
منبع:بحارالا‌نوار

منبع : روزنامه اطلاعات