تضاد مدرنیته و سنت پیشبرنده داستان است

«دانیال حکیمی»، بازیگری را از تئاتر آغاز و پله پله مراحل پیشرفت را طی کرد. طی سال ها بازی در مجموعه های مختلف تلویزیونی، تجربه بازی در نقش ها و تیپ های مختلف را تجربه کرد. از او هم اکنون دو مجموعه «ترانه مادری» به کارگردانی «حسین سهیلی زاده» و «مرگ تدریجی یک رویا» به کارگردانی «فریدون جیرانی» در حال پخش است. «دانیال حکیمی» در این دو مجموعه دو بازی کاملا متفاوت را از خود ارائه داده است. در مجموعه اول، نقشی منفی را برعهده دارد ولی در دومی نقشی مثبت و درون گرا را برعهده دارد. به این بهانه ایراسان پای حرف های او نشسته که در پی می آید:
▪ شما کار خود را از تئاتر آغاز کردید. چقدر تجربه سالیان حضورتان در عرصه تئاتر به بازی هایتان در تصویر کمک کرده است؟
ـ یکی از نکاتی که همیشه به آن افتخار می کنم و به آن می بالم شروع فعالیتم بعنوان بازیگر از تئاتر است. وقتی شما بعنوان بازیگر کارتان را از تئاتر شروع می کنید، مدام درحال تغییر و تحول و کار بر روی خود هستید. بازیگر تئاتر علاوه بر ارتباط زنده با مخاطب، باید همیشه از آمادگی کافی برای اجراها برخوردار باشد. این تمرین و ممارست مداوم برای بازیگری که حالا می خواهد در عرصه تصویر فعالیت کند، بسیار مثمر ثمر است. کلنجار رفتن با آثار فاخر دنیا، از بازیگر تئاتر شخصی را می سازد که در برخورد با فیلمنامه های رئالیستی می تواند، تحلیل جامع و درستی از شخصیت ارائه دهد.
▪ یعنی اعتقاد دارید بازیگری که پیشنیه تئاتری ندارد، در نقش آفرینی اش دچار مشکل بیشتری نسبت به بازیگری با پیشنیه تئاتری می شود؟
ـ ببینید، منظورم این نیست. من اعتقاد دارم، این وادی می تواند به بازیگر کمک بیشتری به بازیگر بکند. حال آنکه ما الان هم بازیگرانی را داریم که سابقه تئاتری ندارند اما خیلی خوب و مسلط به ایفای نقش هایشان می پردازند.
▪ اگر موافق باشید برویم سراغ مجموعه «مرگ تدریجی یک رویا» و نقش شما در این سریال، چه شد که بازی در نقش «حامد» (استاد دانشگاه) را پذیرفتید؟
ـ وقتی فیلمنامه را به من دادند و آن را خواندم. اولین چیزی که از شخصیت حامد من را جذب کرد این دوگانه بودن و مردد بودن این شخصیت بود. حامد استاد دانشگاهی ست که بسیار منطقی و روشن با جریانی به نام مدرنیته برخورد می کند، اما چون در یک خانواده سنتی بزرگ شده، نگاهش گاهی دچار تشتت و تضاد می شود. او حتی در برخورد با همسرش هم دچار این نوسان است. اتفاقا همین عامل یکی از عوامل اصلی پیشبرنده داستان است، چون حامد می داند که موفقیت همسرش و رفتن او به خارج یک واقعیت است، اما نمی داند چگونه با این پدیده برخورد کند. اگر هم به زعم خود برخورد می کند، برخوردش سنتی است.
▪ برای رسیدن به نقش حامد به نظر می رسد بیشتر از داشته های قبلی تان استفاده کرده اید تا به سراغ پدیده های بیرونی بروید؟
ـ تا حدی با صحبت تان موافقم. اما نکاتی درباره شخصیت حامد بود که نیاز به دیدن و تحقیق داشت. مثلا یکی از این نکات روش تدریس یک استاد دانشگاه و گفته هایی بود که حامد درباره آنها صحبت می کرد. چون حامد شخصیتی است که به ادبیات داستانی ایران تسلط خوبی دارد، باید بعنوان بازیگر اطلاعات خود را در این زمینه افزایش می دادم. در طول پیش تولید و هنگام فیلمبرداری تعداد زیادی داستان کوتاه و بلند را که فکر می کردم به بازیم کمک می کند، می خواندم. حال اینکه چقدر در القای شخصیت یک استاد دانشگاه موفق بوده ام، نمی دانم.
▪ آیا هم اکنون که مجموعه درحال پخش است از بازی تان خودتان رضایت دارید؟
ـ من هیچگاه درباره خوب یا بد بودن بازی خودم نظر نمی دهم. بیشتر خودم را نقد می کنم و مثلا می گویم اگر این صحنه را این جوری بازی می کردم، بهتر بود. ولی در برخوردی که با مردم در کوچه و خیابان دارم، فکر می کنم تا حدی در ایفای نقش حامد موفق بوده ام.
▪ از شما درحال حاضر مجموعه «ترانه مادری» هم در حال پخش است. آیا این تفاوت در انتخاب نقش ها را دوست دارید و یا این امر کاملا اتفاقی است؟
ـ اتفاقی نیست، زیرا یکی از نکاتی که همیشه برایم جذاب بوده، ایفای نقش هایی است که تا به حال بازی نکرده ام. وقتی که آقای سهیلی زاده فیلمنامه را به من دادند، نقش مهندس حسینی آنقدر برایم متفاوت بود که بازی درآن را بپذیرم. اصولا من عاشق تجربه کردن هستم.

منبع : روزنامه ابتکار