دیکتاتور; دیکتاتور است

زیمبابوه کشوری است که تقریبا همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی ایران; انقلابیون آن کشور به رهبری رابرت موگابه رژیم گذشته را سرنگون و زمام امور مملکت را به دست گرفتند. اینک بیش از ۲۸ سال از ریاست موگابه بر این کشور آفریقایی می گذرد و او همچنان از ولعی خاص جهت ادامه حفظ قدرت برخوردار بوده و برای نیل به آن از هیچ کوششی فرو گذار ننموده است. شاید به دلیل همین خصلت و روحیه است که امروز زیمبابوه به فقیر ترین کشور نه تنها در میان آفریقا بلکه در میان ملل جهان مبدل گردیده به نحوی که مردمانش با بیش از هفتاد درصد، بیکاری و صدها درصد تورم دست به گریبان هستند. علاوه بر وجود مشکلات طاقت فرسای اقتصادی و معیشتی که ادامه زندگی را برای ساکنان این کشور آفریقایی سخت نموده است: موج ناامنی و خشونت که روز به روز بر دامنه آن افزوده می شود سراسر زیمبابوه را به کابوسی از وحشت مبدل کرده است. تعجب آنجاست که سردمدار و مروج ناامنی ها نیروهای دولتی و حامیان رابرت موگابه هستند. چهره عریان خشونت ها در جریان انتخابات ریاست جمهوری اخیر در این کشور رخ نموده و طی آن حامیان رئیس جمهور با حمایت نیروهای انتظامی و نظامی به جان مخالفان و هواداران آقای مورگان چانگیرای رقیب موگابه افتاده و تنها در هراره پایتخت این کشور; روزانه صدها قتل و آدم کشی و غارت اموال و دارائی های مخالفان اتفاق می افتاد و مقامات دولت نه تنها مخالفتی ابراز نمی کردند بلکه از چنین اقدامات ضدانسانی نیز حمایت می نمودند کار به جایی رسید که تنها رقیب موگابه از ترس جان به سفارت هلند پناه برد و ضمن انصراف از ادامه رقابت ها; از طرفدارانش درخواست نمود برای حفظ جان خود در پای صندوق ها حاضر و آرای خود را به نام رابرت موگابه به صندوق ها بیندازند؟
براساس گزارش خبرگزاری های بین المللی حامیان رئیس جمهور فعلی با حمله به خانه های مخالفان زنان و کودکان آنها را مورد شکنجه قرار داده و سپس به قتل می رساندند به عنوان نمونه هنگامی که تلاش آنان برای دستگیری و به دام انداختن یکی از مخالفان موگابه با ناکامی روبه رو می شوند فرزند ۸ ساله او را زنده در آتش افکنده و می سوزانند یا همسر یکی دیگر از مخالفان پس از قطع هر دو پا و یک دستش به همراه وسائل زندگیش به آتش می کشند.
اینها نمونه های کوچکی از جنایاتی هولناک و فجیع است که در زیمبابوه اتفاق افتاده واخبار آن به بیرون درز کرده و طبیعی است که قساوت و بی رحمی طرفداران آقای موگابه به این چند مورد محدود نیست و حقوق و کرامت انسانی به طور وسیعی در این کشور آفریقایی نقض شده و پایمال می گردد.
عملکرد رابرت موگابه و همراهان و یاران او خشم آزاد اندیشانی همچون نلسون ماندلا بزرگ مرد و اسوه مبارزه با آپارتاید را برانگیخته و رژیم حاکم بر هراره در انزوای جهانی قرار گرفته است. برگزاری انتخابات ریاست جمهوری که موگابه تنها کاندیدای حاضر در عرصه آن بود; کوس رسوائی وی را بار دیگر به صدا درآورد و امروز وی دیگر نه تنها آن انقلا بی ۲۸ سال پیش نیست بلکه به عنوان دیکتاتوری خون آشام و قسی القلب که برای حفظ قدرت به هر کاری دست می زند; شناخته می شود.
در چنین اوضاع و احوالی که موگابه خشن ترین روش ها را در مقابله با مردم زیمبابوه در پیش گرفته و بدیهی ترین حقوق شهروندی را از مردم سلب نموده و ردای کامل دیکتاتوری را بر تن کرده است. به هیچ وجه عملکرد و اقدامات وی قابل دفاع نیست. افتخار نظام جمهوری اسلا می ایران آن است که در راستای مبارزه با ظلم و ستم و نژاد پرستی تا پایان عمر ننگین رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی به رهبری یان اسمیت روابط خود را با آن رژیم قطع نمود. دفاع نمودن از عملکرد موگابه و یاران او حتی به صورت تلویحی به هیچ وجهی زیبنده نیست اگر چه این موضوع در قالب تحلیل سیاسی و از زبان یک تحلیل گر مسائل جهانی باشد. آنچه در برنامه تحلیل سیاسی هفته در روز جمعه (۸۷/۴/۱۴) در شبکه یک سیمای جمهوری اسلا می ایران عنوان شد و به نظر می رسید که به نوعی درصدد تطهیر اقدامات موگابه است جای تامل جدی داشته و تعجب برانگیز است.به هر حال دیکتاتور; دیکتاتور است چه با ما رابطه داشته باشد چه نداشته باشد. عملکرد دیکتاتورها و مستبدین هم در همیشه تاریخ غیر قابل دفاع بوده و از این پس نیز خواهد بود.
با توجه به گسترش روز افزون شبکه های مختلف در عرصه اطلا ع رسانی و ارائه گزارشات مصور از اقصی نقاط جهان و تلا ش مخاطبین برای کسب اطلا عات دقیق تر بدیهی است انتشار اخبار و تحلیل هایی که خواسته یا نخواسته درصدد تطهیر عملکرد و اقدامات مستبدانه حکامی چون موگابه بر آید و با واقعیات مغایرت داشته باشد; جز ایجاد فاصله بین مخاطبین و رسانه دستاورد دیگری ندارد.

نویسنده : کرم محمدی

منبع : روزنامه مردم سالاری