تجمل : راحتی یا اسارت؟

‌مصرف گرایی یا تجمل که امروزه به یک هنجار تبدیل شده و تو جیهاتی از قبیل شیک بودن، امروزی ‌رفتار کردن ، زیبایی و حتی راحتی را برای آن به کار می برند، یکی از موانع اصلی خوشبختی فرد و ‌جامعه محسوب می شود.‌ زندگی انسان را می توان به سه بخش تقسیم کرد:‌
۱) زندگی ضروری
۲) زندگی رفاهی
۳) زندگی تجملی‌
در زندگی ضروری، انسان به دنبال تأمین نیازهای اولیه و ضروری خود چون خوراک و پوشاک می باشد. ‌در زندگی رفاهی، انسان درصدد تأمین رفاه بیشتر برای خانواده است و تلاش می کند خوراک و پوشاک ‌و مسکن بهتری برای خانواده خود فراهم نماید. اما تجمل مصرف غیرمنطقی است؛ تلاشی است برای دارا شدن آنچه در تبلیغات یا زندگی اطرافیان دیده می شود ، بدون تفکر به لزوم وجود آن شی در زندگی. ‌برای مثال جوانی را در نظر بگیرید که با شروع فصل سرما کفش های تابستانی خود را جمع و کفش‌های گرمتری را برای استفاده آماده می کند. یک هفته بعد با مشاهدهِ پوتین جدید دوستش احساس ‌می کند که از مد روز عقب افتاده و دیگر یک جوان شیک پوش امروزی به حساب نمی آید. پس همهِ ‌تلاش خود را می کند تا والدین را برای خرید پوتین راضی کند و آنوقت است که مشاجرات خانوادگی بر ‌سر این شیء جدید شروع می شود و جوان احساس می کند که خانواده او را درک نمی کنند.‌ همهِ ما این شرایط را با اندکی شدت یا ضعف تجربه کرده ایم. بیایید اینبار آگاهانه این رفتار خود را مورد ‌قضاوت قرار دهیم و ببینیم در این جریان چه اتفاقی برایمان می افتد. ‌گاهی هریک ازما با دیدن شیئی جدید تفکر منطقی خود را از دست می دهیم و صرفاً به واسطه " از ‌بقیه عقب نیفتادن" تصمیم می گیریم مقداری پول راکه نتیجه زحمت خود و یا والدینمان است، برای آن ‌خرج کنیم. خب پول برای خرج کردن است دیگر ، پس ایراد کار کجاست؟
واقعیت این است که پول برای ‌خرج کردن نیست ، بلکه پول برای راحتی انسان است و وقتی ما خود را در گرداب تجمل گرایی و ‌مصرف های بی منطق می اندازیم، دیگر نمی توانیم راحت باشیم؛ چون اختیار زندگیمان را به دست ‌افراد دیگری سپرده ایم؛ کسانی که برای سود بیشتر هر روز تولیدات تازه ای را با تبلیغات بسیار تحریک ‌کننده، روانه بازار می کنندو در تبلیغاتشان افراد دارای آن اشیاء را خوشحال و مورد توجه مردم نشان ‌می دهند (دو خصیصه ای که جوانان در پی آن هستند.) رواج این فرهنگ در جامعه تاثیرات مخرب ‌فراوانی دارد. ‌‌ زباله های فراوانی تولید می شود و بر آلودگی محیط زیست افزوده می شود.‌بیماریهای گوناگون در بین افراد شایع می شود و هزینه‌های درمان بالا می رود.‌روحیه غرور نهادینه می شودو به تبع آن، احساسات لطیفی چون محبت به همنوع و دستگیری از ‌نیازمندان جای خود را به چشم و هم چشمی و حسادت می دهد و اعتماد و اتحاد از جامعه رخت بر ‌می بندد.‌ فرهنگ تجمل گرایی به افراد جامعه می گوید اگر می خواهی خوشحال باشی باید بیشتر و بیشتر ‌خرید کنی و نتیجتاً برای اینکار باید بیشتر و بیشتر کار کنی. وقتی که ما قسمت اعظمی ازعمر خود را ‌کار می کنیم آن هم به هدف توانایی خرید بیشتر، هنگامی که شادی موقت "یک خرید جدید" به پایان ‌می رسد، در اندوهی عمیق فرو می رویم و احساس بیهو دگی می نماییم. از طرف دیگر برده امیال ‌خود می شویم و هویت انسانیمان کمرنگ می شود. قلبمان را که می توانست با اتصال به عشق ‌ابدی الهی همیشه مسروربماند و در غم ها و سختی ها به او پناه ببرد، از خواهش های دنیوی پر می ‌نماییم و دیگر در قلبی که آلوده شده باشد، جایی برای پروردگار باقی نمی ماند. ‌
منبع : سایت جوانیم

منبع : روزنامه آفتاب یزد