فوند کیس

کارگردان: کن لوچ. فیلم‌نامه: پل لاورتی. بازیگران: عطا یعقوب، شمشا داختر، گیزلا اوان، شابانا بخش، اوابیرتیستل، سونا میرزا. مدت: ۱۰۴ دقیقه.
فیلم، که عنوان‌اش را از مرثیهٔ ”رابرت برن“ برای عشق بدشگون گرفته، داستان زندگی قاسم (یعقوب)، جوانی پاکستانی از نسل دوم را در گلاسکو بازگو می‌کند و تلاش او را برای رها شدن از قید و بندهائی به تصویر می‌کشد که از لحظهٔ تولد درگیرشان بوده است. این مبارزه، در روابط پنهانی او با رویسین (بیرتیستل) که معلم موسیقی مدرسهٔ خواهرش است، متبلور می‌شود. پدر و مادر قاسم، مسلمانانی مؤمن هستند و از رابطهٔ او بی‌اطلاع‌اند؛ تمام زندگی آنها در انجام دو تکلیف دلپذیر خلاصه شده: تهیه و تدارک مقدمات عروسی قاسم با دخترعموی زیبایش جاسمین (میرزا) و ساختن یک ماوای تازه درکنار خانهٔ خودشان برای عروس و داماد. در نهایت، پس از برملا شدن اسرار زندگی دوگانهٔ قاسم، او به ناچار در برابر انتخاب بسیار دشواری قرار می‌گیرد...
روش‌های منحصربه‌فرد ”لوچ“ گاهی موفق و گاهی ناموفق بوده‌اند و در این مورد متأسفانه بیشتر ناموفق به‌نظر می‌رسند. بازیگران غیرحرفه‌ای او نیز معمولاً، در حد متوسط به شمار می‌آیند، اما باید گفت که بازیگر نقش قاسم ناامیدکننده است. فقدان رابطهٔ حسی بین دو بازیگر اصلی، حتی به انتقال درست پیام اصلی فیلم نیز لطمه زده است. در نهایت، این فیلمی سردرگم و شتاب‌زده است، بی‌هویت و فاقد شور و صمیمیت. قابل باور نیست که حتی یک کمدی رومانتیک به‌نظر می‌آید.
فیلمنامهٔ لاورتی جا‌به‌جا نکته‌هائی ظریف از طنز و هجو در خود دارد و پایان فیلم نیز گاهی فراتر از مشخصه‌های همیشگی لوچ است. ولی هر چقدر هم خوش‌بینانه نگاه کنیم، این فیلم، یک شکست به شمار می‌آید؛ تأثیرگذاری کارهای خوب لوچ در اینجا از بین رفته و رئالیسم اجتماعی که در طول زمان، به یاد هم نخواهد ماند، دیگر کاملاً بی‌استفاده مانده است.

منبع : نشریه دنیای تصویر