استخوان بندی پستانداران

بر میزان استخوانی شدن اسكلت پستاندارن نسبت به انواع پست تر افزوده شده و از تعداد عناصر استخوانی جلویی و جایگزینی كاسته شده است.این مطلب به ویژه در مورد استخوان های جمجمه صادق است. استخوان هایی مانند پیش پیشانی ، پشت پیشانی ، پشت كاسه چشمی ، و گونه ای_چهارگوشه ای را ندارند ، در بسیاری از پستاندارن چهار استخوان پس سری به هم جوش خورده است. همچنین در ناحیه پروانه ای استخوان ها به درجات متفاوتی به یكدیگر جوش خورده اند. بخش جلویی پروانه ای ، پروانه ای_كاسه چشمی ، قاعده ای_پروانه ای وبالی پروانه ای ممكن است از یكدیگر جدا باشند و یا اینكه همه آنها به هم جوش خورده و استخوان واحدی را به وجود آورده باشند. در بعضی از پستانداران استخوان های خار گیجگاهی و صماخی با استخوان صدفی به هم جوش خورده و استخوان گیجگاهی را تشكیل می دهند ، كه هم از نوع جلویی و هم جانشینی است.
جمجمه پستانداران به تناسب بزرگی مغز آنها اندازه نسبتا بزرگی دارد. استخوان كام محكم كه موجب می شود كه حفره های داخلی بینی در عقب قرار گیرد نیز موجود است. جمجمه به وسیله دو كوندیل كه هر یك از آنها بر روی یكی از استخوان های پس سری خارجی واقع اند ، به اولین مهره گردنی متصل میی گردد. در گوش میانی استخوان های ركابی كه از استخوان ستونك خزندگان ناشی شده است ، با دو استخوان كوچك شنوایی دیگر همراه است. یكی سندانی كه از چهار گوش مشتق شده و دیگری چكشی كه از استخوان مفصلی به وجود آمده است. لذا آرواره پائینی بدون دخالت استخوان چهار گوش مستقیما به استخوان صدفی جمجمه متصل می شود.
در آرواره بالایی دندانها فقط از استخوان پیش فكی و فكی به وجود می آید. آرواره پائینی از استخوان هایی دندانی جفت تشكل یافته است.در مهره ها معمولا دو طرف جسم مهره ای پهن ( آسلوس ) است و به این وضعیت آمفی پلاتیان گفته می شود.
مهره های گردنی معمولا از قابلیت انعطاف پذیری قابل توجه ای برخوردارند ، مهره های سینه ای یا دنده ای دارای قابلیت انعطاف پذیری كمی هستند و تعداد آنها مطابق تعداد دنده های زوج موجود تغییر می نماید و ممكن است از ۹ تا ۲۴ عدد در تغییر باشد . در عقب مهره های سینه ای ، مهره های كمری قرار دارند كه محكم و نسبتا قابل انعطاف اند.اگرچه تعداد این مهره ها متغیرند غالبا بین ۵ تا ۷ عدد هستند. بین مهره های كمری و دمی مهره های خاجی قرار دارند كه به یكدیگر جوش خورده اند و استخوان خاجی را می سازند. اكثر پستانداران دارای ۳ مهره خاجی هستند اما در بعضی انواع ، تعداد آنها ممكن است ۴ یا ۵ با شد. تعداد مهره های دمی ، بسته طول بی نهایت متغییر است.
دنده پستانداران مشخصا واجد دو سر است . یكی به نام كاپتولوم كه به محل اتصال دو جسم مهره مجاور متصل می گردد ، و دیگری به نام توبركولوم كه به زائده مورب مهره سینه ای متصل می شود. دنده های جلویی یا دنده های حقیقی ، مستقیما به استخوان سینه متصل اند ، در حالی كه سایر دنده ها كه عقبتر واقع اند ، یا به غضروف دنده ای آخرین دنده حقیقی متصل و یا در انتها آزادند. استخوان سینه معمولا از یك سری قطعات استخوان كه به ترتیب طول قرار گرفته تشكیل یافته است.
اگرچه پستانداران اساسا واجد اندام حركتی پنج انگشتی هستند ، اما این اندام ها در بسیاری از گروه های تخصص یافته مورد تغییر و تبدیل قابل ملاحظه ای قرار می گیرند. در تمام پستاندارا ن معاصر برتر از پستانداران تخم گذار ، استخوان غرابی كمربند شانه ای كوچك و به زائده ای كه بر روی كتف قرار دارد تبدیل شده است. همچنین استخوان بین ترقوه ای نیز و پستانداران كیسه دار وجفت دار وجود ندارد. استخوان های ترقوه در بعضی از پستانداران به خوبی رشد كرده در حالی كه در بقیه كوچك است یا اصلا وجود ندارد ، به استثنای گروه های تخصص یافته مانند نهنگ ها. در بقیه پستانداران كمربند لگنی مركب از سه قطعه استخوانی در هر طرف است كه معمولا به یكدیگر جوش خورده و استخوانی به نام لگن خاصره را به وجود آورده اند.

زیست شناسی مهره داران : روبرت توماس ار
مترجم : محمد ابراهیم نژاد

منبع : پرشین بلاگ