انتخاب معلم مناسب فلامنکو

هنر آموزان در هر کدام از بخشهای موسیقی فلامنکو باید در انتخاب مربی دقت بسیاری داشته باشند، یکی از خصوصیات مهمی که یک مربی خوب باید داشته باشد، صبوری و شکیبایی است. مربی شایسته کسی است که تحت تاثیر شهرت، قابلیت و موقعیت خود قرار نمی گیرد. مربی بسیار شوخ، مربی دیکتاتور و یا مربی عصبی، هیچکدام گزینه مناسبی نیستند.
اگر در حال آموزش گیتار فلامنکو هستید، شکیبایی و صبوری مربی و همچنین خودتان، بیش از همه چیز اهمیت دارد. مهم نیست که مربی شما نوازنده فوق العاده ای باشد بلکه باید اطلاعات وسیعی در زمینه فلامنکو - یعنی نوازندگی، رقص و آواز فلامنکو- داشته باشد.
برخی از آموزشگاه ها دارای یک برنامه مشخص آموزشی هستند که تمام هنرآموزان موظفند آن را دنبال کنند، اما همانگونه که انتظار می رود نتیجه این نوع آموزش برای همه هنر آموزان یکسان نیست، چون هر شخص قابلیت ها و نیازهای آموزشی متفاوتی دارد. آموزش فلامنکو نباید مانند آموزش رانندگی باشد، که با گذراندن امتحانات مشخصی افراد حرفه ای و مسلط انتخاب شوند و افرادی که رد می شوند مجبور به آغاز مجدد گردند.
کسانی که می خواهند آواز فلامنکو (کانته) را بیاموزند، باید از استادان مشهور آواز که هنر آموزان را مجبور به تقلید از خود می کنند، بر حذر باشند. مربی باید صبور باشد و تا هنر آموزان نتوانند آواز را به درستی اجرا کنند نباید به درس ادامه دهد. سرعت یاد گیری در همه افراد یکسان نیست، برای مثال برخی از نوازندگان گیتار تنها پس از چند ماه آموزش می توانند تکنیک های سختی مانند ترمولو را به خوبی اجرا کنند، در حالیکه دیگران به زمان بیشتری نیاز دارند.
یک مربی خوب لزوماً یک هنرمند حرفه ای نیست، البته این بدان معنا نیست که هنرمندان حرفه ای نمی توانند مربیان خوبی باشند. با اینحال، تجربه ثابت کرده که مربیان خوب اجراهای خوبی ندارند و همچنین هنرمند مشهوری نداریم که مربی فوق العاده ای باشد، اما در این میان هنرمندان بسیاری هستند که پس از یک عمر فعالیت هنری، تصمیم می گیرند دانش خود را به نسل بعدی انتقال دهند.
تمام این موارد شامل مربیان رقص فلامنکو نیز می شود. مربیان خوب بسیاری را می شناسم که با اینکه هیچوقت ستاره نبودند، اما اطلاعات وسیعی در زمینه سبک های فلامنکو، نوع گامها، حرکت ها، صحنه پردازی، زیبایی شناسی و زبان بدن داشتند. این افراد اگر خودشان اجرا داشته باشند هیچگونه زیبایی و هماهنگی در حرکت هایشان دیده نمی شود، که شاید دلیل آن فرم بدن آنها باشد، اما مربیان خوبی هستند.
رقص فلامنکو مانند گاوبازی است و اجرای آن نیازمند دانش وسیعی در زمینه انواع حرکت ها می باشد و رقصنده باید با حس هنری خود آنها را اجرا کند. شخصی که قادر به انجام اینکار نباشد، تنها یک سری از حرکت ها را دنبال می کند که هیچ حسی را به بیننده منتقل نمی کند. امروزه سبک رقص فلامنکو به سمت حالت های ایستا و ساکن متمایل شده که در آن بیشتر حرکت دستها اهمیت دارد، با حمله های سریع و پر قدرت که تشویق گرم تماشاچیان را به دنبال دارد.
بولریاس به خوبی روند آموزشی هنرمند را نشان می دهد چون حرکت ها و گامها پیوستگی، شخصیت و ارزش خاصی دارند. به ندرت هنرآموزان قادرند بولریاس را تمیز و با قدرت اجرا کنند که البته با گذر زمان این مشکل رفع می گردد.
امروزه رقصنده های فلامنکو معمولاً بر سازهای همراهی کننده مانند پرکاشِن و کاخن تاکید دارند. حرکت های دست و پا باید هماهنگ باشند تا تاثیر ناهمگونی نداشته باشد، برای مثال: در حالیکه یک دست روی شکم خم شده، دست دیگر با حالت برازنده ای بالای سر قرار می گیرد، گویی حضور و قدرت درونی رقصنده مورد تجلیل قرار گرفته و فرم رقص، زیبایی گذرایی را ایجاد می کند که با کمپاس و زمانبندی درست تکمیل می شود.
حال برای حرکت های نادرست چه کسی را باید سرزنش کرد؟ مربی یا هنرجو؟ مربیان تا جایی که می توانند اصول درست را آموزش می دهند. شاید ایراد از هنرجویان است که فرم های اصلی را تغییر می دهند و با حرکت های نادرست که آنها را زیبا می پندارند، تکنیک های جدیدی خلق می کنند و رقصی را اجرا می کنند که بیشتر شبیه یک نمایش خنده آور است، تا رقصی مردانه با روح درونی زنانه، که فلامنکو نام دارد.

مقاله ای از رافائل لورِنته اِرِرا Rafael Lorente Herrera
ترجمه :سحر درخشان

منبع : هنر و موسیقی