سیره مداحان و شاعران اهل بیت(ع)

کمیت (م ۱۲۶) فرزند زید از طایفه بنی اسد و از اصحاب امام باقر(ع) بود و در شعر و شاعری سرآمد شعرای عصر خود بود.
اشعار او درباره دین و رهبران بسیار نافذ است تا جائی که ۵۷۸ بیت از اشعار هاشمیات او بسیار دقیق بوده و استخدام کلمات بسیار موزون می باشد. آن جا که می گوید: بنی هاشم، خاندان پیامبر مورد علاقه منند که برای آنها سختی ها را به جان می خرم و حاضرم در خون خود غوطه ور شوم.
وقتی این اشعار را نزد فرزدق شاعر خواند فرزدق گفت: تو بر همه شعرای موجود و گذشته مقدم هستی.۱
اشعاری نزد امام سجاد(ع) و در وصف آن حضرت خواند که به قصیده میمیه معروف است.
امام فرمود: ما از دادن پاداش به تو عاجزیم. ولی خدای تو توانا است. بعد فرمود: خدایا کمیت را بیامرز، و مبلغ چهارصد هزار درهم به او عطا کرد.
کمیت در محضر امام باقر(ع) مرثیه ای در مصیبت امام حسین(ع) خواند و امام او را مدح کردند.
کمیت در محضر امام صادق(ع) و در ایام حج در منی اشعاری خواند. از جمله درباره امام حسین(ع) شعری خواند و امام و اهل بیت امام گریه کردند. بعد حضرت دست ها را به سوی آسمان بلند کرد و گفت: خدایا گناهان گذشته و آینده و پنهان و آشکار کمیت را بیامرز و آن قدر از فضل خود به او بده تا خشنود گردد. پس لباس و هزار اشرفی به او دادند. کمیت عرض کرد: دوستی من با شما برای دنیا نیست، بلکه برای آخرت است، لباس را چون تماس با بدن شما داشته برای برکت می گیرم، ولی مال را قبول نمی کنم.۲
۱- الغدیر، ج۲ ص۱۸۴
۲- شاگردان مکتب ائمه، ص۱۴۹

منبع : روزنامه کیهان