ماراتن اوباما و کلینتون، پایان اسطوره ها

مدتی است در آمریکا رقابتی سخت نه در بین دو حزب اصلی بلکه در بین دو رقیب در حزب دموکرات در راستای انتخابات آینده ریاست جمهوری این کشور در جریان است . در میان جمهوری خواهان مدتها پیش با تعیین سناتور مک کین ماجرا مختومه شد ولی در حزب دموکرات کماکان رقابت بین هیلاری کلینتون و باراک اوباما ادامه دارد.
آنچه در این انتخابات از قبل از سوی صاحب نظران پیش بینی می شود شانس مضاعف دموکراتها است چرا که در ایالات متحده صرف نظر از استثنا‌های نادر بنا بر تجربه هر حزب حد اکثر دو دور متوالی توسط مردم انتخاب می شود. پس بر اساس گمانه زنی ها در واقع در این دور انتخابات در آمریکا این حزب دموکرات است که گوی پیروزی را از جمهوری خواهان خواهد ربود بخصوص که سیاست های خارجی جرج بوش افکار عمومی این کشوررا بر علیه حزب حاکم سوق داده است . درست به همین دلیل است که ماراتن کلینتون و اوباما به موضوع اصلی انتخابات آمریکا تبدیل گردیده گویا دو طرف اصلی در این رقابت این دو هم سنگر هستند. چیزی که در این میان به خوبی جلوه نمائی می کند ، بدعتی است که با پیروزی هر کدام از این دو رقیب در عرصه سیاسی آمریکا حادث می شود . کلینتون اولین رئیس جمهور زن و اوباما اولین رئیس جمهور سیاه آمریکا . در واقع اینک جدال بین دو اقلیت (نه به مفهوم کمی بلکه از بعد حقوق اجتماعی و سیاسی) در جریان است. تا اوایل قرن بیستم زنان در دنیا جنس محروم و و به حاشیه رانده شده از فعالیت اجتماعی و سیاسی بودند به گونه ای که حتی از حق رای نیز محروم بودند . در آمریکا از سال ۱۹۲۰ بود که بر اساس متمم ارائه شده از طرف ویلسون به مجلس سنا زنان برای اولین بار حق رأی برابر با مردان ‌یافتند.
در جار وجنجال های ناشی از تصویب این قانون و موافقت ها و مخالفتها نسبت به آن شاید کسی تصور نمی کرد که سالها بعد یک زن بر جایگاه ویلسون تکیه زند.
در آمریکا سیاهانی که نسل و اجداد آنها از افریقا به آمریکا کوچانده شده و یا کوچ کردند نیز در شرایطی شبیه به زنان به سر برده که این وضعیت کماکان نیز ادامه دارد . اگرچه در آمریکا قانون حقوق سیاهان در سال ۱۹۶۴ در دوره ریاست جمهوری جانسون به تصویب رسید که به موجب این قانون اشکال نژاد پرستی ممنوع و حقوق برابری برای دورگه‌های آمریکائی آفریقائی در نظر گرفته شد ولی گویا هنوز هم رگه هائی از نژاد پرستی و تعصب نژادی در این کشور به چشم می خورد چنان که هنوز در نه تنها ایالات متحده بلکه در کل مغرب زمین سیاهان اگرنگوئیم محروم ولی در اقلیت هستند ونه تنها به لحاظ سیاسی بلکه از بعد اجتماعی نیز چندان طرف توجه واقع نمی شوند. شاید بهترین شاهد این ماجرا نیواورلئان بزرگترین شهر ایالت لوئیزیانا که یکی از مراکز تجمع سیاهان است باشد که در جریان طوفان کاترینا در ماه اوت سال ۲۰۰۵ مورد هجوم عوامل طبیعی واقع شد ولی هنوز هم بعد از گذشت چند سال این شهر با مشکلات ناشی از این حادثه دست به گریبان است و جالب تر از همه اینکه دولت و رسانه های آمریکائی و سفید برای مردم این منطقه به جای اصطلاح شهروندان از اصطلاح بیخانمان‌ها استفاده می کنند . بر همین اساس است که پیروزی یک آفریقا-آمریکائی می تواند گام مهمی در نه تنها استیفای حقوق آنها بلکه خود گامی در تعالی و کمال دموکراسی و برابری در این کشور باشد. در واقع در این برهه زمانی حزب دموکرات خواهد توانست در تاریخ آمریکا حادثه ای نو بیافریند تا در این کشور لیبرالیسم و دموکراسی گامی دیگر به پیش برداشته و رویا های جفرسون هرچه بیشتر محقق شود.
در آمریکا زنان و سیاهان اقلیت هائی بودند که در اواسط قرن ۱۹ حق رای پیدا کردند واز آن تاریخ به بعد به واسطه فعالیت گروههای مدافع حقوق سیاهان و حقوق بشر و گروه های فمینیستی به مرور بر دامنه کار و آزادیهای این قشرها افزوده شد چنان که امروز سرنوشت آمریکا این ابر قدرت جهانی در دست آنهاست و آنها هستند که گویا ناجی آمریکا از باتلاقی هستند که درآن اسیر شده است. در واقع حزب دموکرات بازی با حاصل جمع مثبت را در پیش گرفته است که پی آیند آن نه تنها به نفع او بلکه به نفع تاریخ آمریکا و تاریخ حقوق بشر در این کشور است . اینک هیلاری همسر رئیس جمهور اسبق و اوباما فرزند مادری آمریکائی و پدری کنیائی در رقابت هستند تا هر کدام حقوق قشر خود را استیفا کنند . البته این نکته از نظر دور نماند که در صورت پیروزی کلینتون آمریکا شاهد حادثه ای جدید خواهد بود ولی در صورت پیروزی اوباما رویدادی جدید در کل کشورهای سفید رخ می‌دهد و گویا اسطوره سفیدها پایان خواهد یافت .

آرین پورقدیری

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه