ماجراهای سونس در نیوکاسل

مربیگری تیم نیوكاسل یكی از چالش های بزرگ در دنیای فوتبال است. این تیم با وجودی كه ۳۷ سال است به هیچ عنوان و جامی دست پیدا نكرده، یكی از تیم های محبوب به شمار می رود.آنها ورزشگاهی حیرت انگیز به نام سنت جیمز پارك دارند و از طیف گسترده ای از هواداران پرشور برخوردارند.
این تیم با داشتن شی گیون و مایكل اوون مجموعه ای از بهترین بازیكنان را در اختیار دارد اما برای رسیدن به آرزوی دیرینه خود یعنی یك قهرمانی دیگر، نیاز به یك مربی طراز اول جهانی دارد و به همین دلیل پس از مدت های طولانی سرانجام دریافت كه نباید فقط به نام مربیان توجه كند. انتصاب سونس در سپتامبر ۲۰۰۴ با استقبال هواداران مواجه نشد.
آنها از انتخابی كه «فردی شفرد» كرده بود، ناراضی بودند. ایان مور از هواداران قدیمی نیوكاسل از این انتصاب ناامید و ناخرسند بود اما معتقد بود باید به این اسكاتلندی هم فرصت داد.او گفت : «با توجه به سابقه سونس، از این موضوع ناراحت بودم. احساس می كردم این انتصاب بسیار بدی است و براساس اهداف بلندپروازانه نبوده است.
یقین داشتم هیچ یك از هواداران نیوكاسل در اولین انتخاب خود از او نام نمی برند.» هواداران درك صحیحی داشتند. سونس سابقه و پیشینه ای در حد و اندازه یك مربی برتر را نداشت. او به عنوان یك بازیكن، جام های زیادی را برد اما به عنوان یك مربی دوران بسیار بدی را تجربه كرده است. او در لیورپول پایین ترین مقام ۳۰ سال گذشته این باشگاه را رقم زد و به این ترتیب از یك قهرمان به یك خائن مبدل شد.
سونس همراه این تیم قهرمان جام حذفی فصل ۱۹۹۲ جزیره شد اما ۲ سال بعد با وضعیتی اسفبار لیورپول را ترك كرد. او یك دهه بعد بلكبرن را به رقابت های اروپایی رساند اما نزاع با برخی از بازیكنان مهم تیم، روزگار را به كام «سوئی» تلخ كرد و پس از آن در فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۳ تلاش خود را فقط معطوف به ماندن تیم در لیگ برتر كرد.
با وجود اعتراض هایی كه علیه انتصاب سونس در سنت جیمز پارك صورت گرفت، او توانست ۱۰ بازی پیاپی بدون باخت را برای نیوكاسل ثبت كند اما پس از شكست ۴ بر یك مقابل فولهام، ۲ بر صفر مقابل چلسی و ۳ بر صفر مقابل منچستریونایتد، انگیزه نیوكاسل كاسته شد، با این حال عملكرد مناسب این تیم در جام یوفا و جام حذفی صدای اعتراض هواداران را خاموش نكرد.نیوكاسل با هدایت او در مرحله یك چهارم نهایی حذفی مقابل اسپورتینگ لیسبون شكست خورد و در جام حذفی انگلستان نیز مقابل منچستر یونایتد به زانو درآمد.
این تیم كه امید می رفت برای رسیدن به افتخارات بزرگ بجنگد، در رده چهاردهم جدول ایستاد.سونس همواره می خواست تیمی باب میل خود بسازد؛ بنابراین بازیكنان زیادی از این تیم رفته و افراد دیگری به جای آنها آمدند. در آن دوران بلامی، آمبروس، جناس، كلایورت، روبرت و هیوز از نیوكاسل رفتند و اسكات پاركر، امره، بومسونگ، فایه و بابا یارو نیز به سنت جیمز پارك پا گذاشتند. نیوكاسل وارد جام اینتر توتو شد تا به رقابت های اروپایی راه یابد.
در آغاز فصل، سونس پس از ۳ شكست، یك تساوی و بدون گل متوجه شد چه كار سختی پیش رو دارد.او قبل از بازار ترانسفر سعی كرد خود را از زیر بار فشارها رها كند و به حضورش در نیوكاسل تداوم بخشد؛ بنابراین «مایكل اوون» مهاجم «نولبرتو سولانو» محبوب را به خدمت گرفت، با این حال مصدومیت های متعدد موجب شد نتواند ۱۱ بازیكن مورد نظر خود را به میدان بفرستد. قبل از كریسمس اوضاع به خوبی پیش می رفت.
نیوكاسل به پیروزی یك بر صفر مقابل آرسنال دست یافت و با نتیجه ۴ بر ۲ بر وستهام غلبه كرد اما این آخرین پیروزی سونس به عنوان مربی نیوكاسل محسوب می شد. كلاغ ها در ۶ بازی پایانی خود با مربیگری سونس، تنها ۲ گل زدند اما ۱۱ گل خوردند و این مسأله آنها را به منطقه خطر نزدیكتر كرد.
با توجه به این وضعیت، احتمال اخراج سونس افزایش یافت و رفتن وی نمی توانست برای هواداران تعجب آور باشد. ایان مور كه از سال ۱۹۸۳ به بعد همه بازی های نیوكاسل را تماشا كرده، افزود:« اخراج او تعجب آور نبود. پس از شكست ۳ بر صفر مقابل منچستر سیتی به برادرم گفتم شرط می بندم سونس فردا اخراج می شود و این اتفاق افتاد.
این آخرین فرصت او بود. ما دیگر نمی توانستیم به روند باخت هایمان ادامه دهیم. روندی كه طی كرده بودیم نشان داد نمی توانیم بازی های بعدی خود را خوب آغاز كنیم. شكست مقابل منچسترسیتی به معنای آخرین فرصت سونس بود اما باخت در آن بازی نشان داد سونس نمی تواند عملكرد بهتری داشته باشد و باشگاه باید مربی دیگری بیاورد.
به اعتقاد من علت اصلی اخراج سونس، نمایش های نامطلوب اخیر و فقدان بهبود عملكرد تیم محسوب می شد. چندی پیش یك مفسر ورزشی گفت نیوكاسل دیگر قادر به دفاع نیست. اگر یك مفسر به وضوح چنین مشكلاتی را می بیند، پس رییس باشگاه نیز قادر به دیدن نقاط ضعف است. شفرد تلاش زیادی برای رهایی از این وضعیت انجام داد و سرانجام به این نتیجه رسید كه به بحران پایان دهد. كابوس سقوط، اصلی ترین عامل اخراج مربی بود.»

منبع : روزنامه ابرار ورزشی