اشکال در جای دیگر است!

‌در آخرین گفتگوی عمومی رئیس جمهور با خبرنگاران، نکات زیادی وجود داشت. البته در یک نگاه کلی، این گفتگو از جهت ایجاد امکان برای طرح سوال اکثر خبرنگاران و تمدید زمان مصاحبه به احترام اصحاب رسانه‌، قابل تقدیر بود. اما ضعف عمومی حاکم بر اکثر گفتگوهای رئیس جمهور ،‌در این گفتگو نیز به چشم می‌خورد. او در این مصاحبه نیز بارها از کسانی نام بردکه <با دولت مخالف هستند> بدون آنکه مشخص کند چه عاملی باعث شده است طیف مخالفان دولت – در میان فعالان سیاسی و رسانه‌ها– هر روز در حال گسترش باشد؟
‌ در گفتگوی روز پنجشنبه، ‌یک خبرنگار اظهار نظر برخی مسئولان غیردولتی نظام را به رئیس جمهور یادآوری کرد که آمارهای آنها در مورد برخی تحولات اقتصادی کشور تفاوت عمده‌ای با ادعاهای دولت دارد. اما قبل از آنکه کلام خبرنگار به صورت کامل منعقد شود، احمدی‌نژاد او را موردخطاب قرار داد و از او پرسید که <آیا منظور شما رقبای دولت است؟> البته برای نگارنده مشخص نیست که چرا در یک حکومت زمینی، عنوان <رقیب> به نحوی تحقیر آمیز توسط رئیس جمهور بیان می شود؟ مگر رئیس جمهور فعلی، سه سال وچند ماه قبل با دست گذاشتن بر ضعف‌های دولت‌های پیشین به رقابت با سایر کاندیداها نپرداخته ‌و از همین طریق به مسئولیت فعلی نرسیده است؟ اما سوال مهمتری که باید به آن پرداخت بررسی این نکته است که چرا به‌زعم رئیس جمهور، دایره رقابت با دولت نهم هر روز در حال گسترش است؟ سخنان رئیس‌جمهور نشان می‌داد که ایشان از انتقادها،‌اعتراض‌ها و مخالف خوانی ها با دولت خود– که آنها را سیاه نمایی می نامید– اطلاع کامل دارد .پس لابد ایشان برلیست منتقدان، معترضان و مخالف خوان‌ها نیز مسلط است.
رئیس جمهور حتما به خوبی می‌داند که نه تنها امروز فقط یک طیف سیاسی مشخص به انتقاد از دولت نهم نمی‌پردازد بلکه هر روز عده‌ای از جدی ترین حامیان اولیه دولت به جمع منتقدان می‌پیوندند و در میان منتقدان جدید، کسانی یافت می‌شوند که کمتر از دو سال قبل، در برابر کوچک‌ترین انتقاد از دولت نهم، ‌برآشفته می‌شدند و گاه به بهانه‌ حمایت از این دولت، بدترین اتهامات را نثار اصلاح طلبان می‌‌کردند. انتقاد از فقدان استراتژی در دولت نهم و ادعای عدم وجود تئوری اقتصادی در این دولت، اخیرا توسط کسانی مطرح شده و می‌شود که در سال‌های قبل با رفتار حمایت آمیز نسبت به دولت، اعتراض شدید همکاران خود در مجلس را برمی‌انگیختند. از همه اینها بالاتر، اعتراض و مخالفت با بعضی اقدامات دولت، موجب جدایی کلیدی‌ترین عناصر کابینه از دولت نهم گردید . این جدایی که از ماه‌پایانی نخستین سال فعالیت دولت نهم آغاز شد هم وزارتخانه‌های اقتصادی کابینه را تحت تاثیر قرار داد و هم دستگاه‌های سیاسی را.
اعتراضات و انتقادهای هر روزه عده‌ای از علما، ائمه جمعه و رسانه‌های اصولگرا به عملکردهای اقتصادی، ‌اجتماعی و فرهنگی دولت آن قدر آشکار است که هیچکس یارای تکذیب آن را ندارد. بسیاری از این انتقادها نیز شامل تشکیک نسبت به صحت ودقت آمارهای رسمی است که از پیشرفت‌های اقتصادی و کاهش مشکلات مردم ارائه می‌شود. در این شرایط آیا برای رقیب دانستن منتقدان، نامی جز <پاک کردن صورت مسئله> می‌توان یافت؟ آقای رئیس جمهور معتقد است دولت او ،‌ بسیاری از مشکلات مردم را حل کرده است. او در مصاحبه اخیر نیز برافزایش قدرت خرید سه دهک پایین جامعه تاکید کرد و از افزایش روز افزون سرمایه‌گذاری‌های خارجی در کشور سخن گفت که قاعدتا نخستین ثمره این سرمایه‌گذاری‌ها، ‌افزایش سطح اشتغال و کاهش بیکاری در کشور است. آیا در این شرایط، هیچ رقیب عاقلی می تواند بـرای کـسـب مـحـبـوبـیـت، به تکذیب دستاوردهایی بپردازد که به ادعای دولت، ‌اکثریت مردم آن را لمس می‌کنند؟ اگر وضعیت اقتصادی کشور همانگونه باشد که همکاران آقای رئیس جمهور به او گزارش می کنند، قطعا آمار سازی رقبای دولت نهم، فقط آنها را در میان مردم رسوا خواهد کرد و لذا حامیان آقای رئیس جمهور باید از این <خودزنی> رقبا خوشحال باشند. ‌ ‌
البته به نظر می رسد <رقیب انگاری> همه منتقدان، تاکنون گرفتاری‌های زیادی برای سران دولت نهم ایجاد کرده است. دو سال قبل که موج گرانی‌‌ها آغاز شد و فریاد همه معترضان برخاست رئیس جمهور بدون هیچگونه مسامحه‌ای همه رسانه‌‌ها– ملی وغیر ملی– را متهم کرد که به گرانی‌ها دامن‌ می زنند. همین <رقیب انگاری> باعث شد که رئیس صدا و سیما نیز شخصا به میدان بیاید و علی رغم رویه همیشگی در ‌حمایت های بی سابقه و گاه غیر موجه نسبت به دولت، از رئیس جمهور بخواهد در گزارش های دریافتی از مشاوران، بازنگری کند .
رقیب دانستن همه منتقدان، در سال ۸۵ در یک سوژه دیگر هم خود را آشکار ساخت . در آن سال، چند تن از علما و مراجع تقلید نسبت به یکی از دستورات رئیس جمهور معترض شدند . بعد از این اعتراض ها، چهره فرهنگی نزدیک به دولت به علما یادآوری کرد که <پس از ظهور حضرت ولی عصر (عج) نخستین گروهی که آن حضرت گردن آنها را می زند، عده ای از علما هستند>! در سال ۸۷ نیز همین رقیب انگاری، به رئیس جمهور اجازه داد که پس از یک ماه سکوت در برابر معترضان مشایی، نهایتاً معاون خود را مظلوم بداند بدون آنکه بگوید که خیل سیاستمداران، نمایندگان مجلس و سایر افراد با نفوذ برای ارتکاب این ظلم نسبت به <معاون مظلوم رئیس جمهور > چه انگیزه ای داشته اند!؟ دکتر احمدی نژاد انتقادها از برخی آمارهای دولتی را رقابت با دولت خود دانست و برای اثبات این ادعا اظهار داشت: این آمار ها توسط همان دستگاه‌هایی ارائه می‌شود که در زمان مسئولیت منتقدان فعلی،‌آمار دهی می‌‌کردند.
اما آیا واقعا جایگاه آن دستگاه‌ها نسبت به سال‌های گذشته تغییر نکرده است؟ آیا مخالفت سال گذشته وزارت اقتصاد و بانک مرکزی بـا تـغییر نرخ سود بانکی و نهایتا ابلاغ نظر رئیس جمهور علیرغم این مخالفت‌ها،‌نشان دهنده تغییر جایگاه بعضی دستگاه‌ها نبود؟ اظهار نظرهای چندماه اخیر که توسط دومین رئیس کل بانک مرکزی در دولت نهم بیان گردیده است و اظهار بی اطلاعی او از بعضی تحولات اقتصادی و یا تاخیر او در ابلاغ بعضی مصوبات اقتصادی دولت، چه مفهومی دارد؟ تغییر ساختار سازمان مدیریت و انحلال بعضی شوراهای عالی با کدام هدف در دولت نهم صورت گرفت؟
آقای رئیس جمهور می توانند به مشاوران رسانه ای خود دستور دهند لیستی از منتقدان و سوژه های انتقاد از دولت نهم تهیه کنند و در اختیار ایشان بگذارند. این لیست به آقای رئیس جمهور ثابت خواهد کرد که اگر رقابتی با دولت در کار باشد، این رقابت هر روز در حال گسترش است و تنها بخشی از ترکیب ابتدایی کابینه و همکاران اولیه رئیس جمهور، در لیست رقبا حضور ندارند! آیا این وضعیت، مفهومی جز این دارد که رفتار دولت موجب گسترش روزافزون اعتراض ها و انتقاداتی شده است که آقای رئیس جمهور آن را رقابت با دولت خود می نامد ؟
رهبری نظام، دیروز همه فعالان سیاسی را مخاطب قرار دادند و از آنها خواستند ضمن توجه به خدمات انجام شده، از تخریب خودداری کنند. این خطاب بایستی مورد توجه منتقدان دولت قرار گیرد . اما رئیس جمهور و دولتمردان نیز بایستی در مواجهه خود با منتقدان، تجدید نظر صورت دهند . آیا معرفی منتقدان دولت به عنوان <سیاستمداران جا مانده از رانت‌خواری> یا متهم کردن همه آنها به رقابت سیاسی با دولت ،‌ مصداق بارزی از تخریب نیست؟ راستی آیا احمدی نژاد فکر نمی کند که < اشکال در جای دیگری است>؟‌ ‌

منبع : روزنامه آفتاب یزد