جو

جو گیاهی علفی و یک ساله است که ارتفاع آن بسته به انواع مختلف آن تا یک متر می رسد. برگ های آن متناوب و باریک و دراز و به رنگ سبز تیره می باشد.
جو از نظر کاشت به دو دسته تقسیم می شود: جو بهاره و جو پاییزه.
جو بهاره در بهار کشت می شود و احتیاج به سرمای زمستان ندارد و قبل از زمستان دانه می دهد در حالی که جو پاییزه در پاییز کشت می شود و به سرمای زمستان نیاز دارد.
● خواص دارویی:
جو به طور معمول به۳ صورت در بازار عرضه می شود.
۱) جو پوست نکنده که هنوز سبوس آن جدا نشده است.
۲)جو پوست کنده که پوست آن گرفته شده است.
۳) جو سفید که پوست و سبوس آن گرفته شده و به نام جو مرواریدی معروف است.
▪ جو از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است
▪ مواد مقوی آن کمتر از گندم بوده ولی قابض است.
▪ غذایی بسیار مقوی برای افراد ضعیف است.
▪ خاصیت نرم کننده دارد.
▪ برای نقرس مفید است.
▪ جوشانده جو داروی خوبی برای مبتلایان به تب و کم خونی و سوء هاضمه است.
▪ ماء الشعیر برای درمان سل، زخم های ریوی و سردرد گرم مفید است.
▪ ماء الشعیر خون ساز است و زود هضم می شود.
▪ ماء الشعیر را با خشخاش کوبیده برای سردرد مفید است .
▪ بیسکویت جو بهترین دارو برای درمان یبوست است و حتی نفخ و شکم درد را از بین می برد.
▪ سرد مزاجان باید جو را با شکر بخورند.
▪ برای پایین آرودن کلسترول از جو استفاده کنید.
▪ جو چون دارای پروتئاز می باشد بنابراین از سرطان جلوگیری می کند.

منبع : روزنامه خراسان