هدفن‌های Sony MDRD۷۷۷LP Alius

شاید این هدفن‌های تازه برمبنای استاندارد نباشند، اما اجزاء تشکیل‌دهنده‌شان نسبت به بهای محصول، از کیفیت صوتی بالائی برخوردارند. تنها افرادی متوجه ناراحت بودن این گوشی‌ها می‌شوند که خیلی از آنها استفاده کنند. زمانی‌که سونی این سری هدفن‌ها را معرفی کرد، کمپانی سرگرم ارائه ”پاسخ‌های هشتاد کیلوهرتزی“ و تولید چندین بخش تازه بود. Altus یک کالای تمام عیار صد و پنجاه دلاری است که می‌تواند با هدفن‌های مشابهی هم‌چون Bose TriPort رقابت کند. حتی گاهی Altus از TriPort پیشی می‌گیرد و البته در برخی از بخش‌ها Triport بر آن چیره می‌شود. گوشی‌های فنجان‌شکل پلاستیکی با برق آلومینیومی Altus، دارای لولاهائی هستند، بنابراین می‌توان آنها را تا کرد و درون کیف مخصوص قرار داد. مکانیسم قابل تنظیم این هدفون نیز محکم‌تر و اساسی‌تر از نوارهای لغزنده Triport است. کابل آن تنها از انتهای سمت راست گوشی بیرون می‌آید، یعنی یک‌طرفه است و اگر زیاد حرکت می‌کنید و دوست دارید کابل‌های هدفنی برخلاف معمول Y مانند را که به اشیاء اطرافتان گیر می‌کند، پیدا کنید، این نکته برتری بزرگی به‌حساب می‌آید.
کناره‌های این گوشی‌ها با پدهای بیضی چرم بسیار نرمی پوشانده شده است. برای این‌که گوشی‌ها به‌طور کامل در گوش جای بگیرند، باید کمی آنها را جابه‌جا کنید. البته پس از حدود ۵۴ دقیقه گوش سپردن به موسیقی لبه‌های بیرون گوش درد می‌گیرند. چرا که فنجان گوشی‌ها به اندازه TriPort عمق ندارند.
یکی از برجسته‌ترین اجزاء Altus، تعویض هر یک از فنجان‌های گوشی است، به‌گونه‌ای که دیافراگم درونی هدفن‌ها را در مکانی ثابت شده، نگه می‌دارد و بدین ترتیب جلوی صداهای زاید محیط اطراف تا اندازه چشم‌گیری گرفته می‌شود. درست مانند هدفن‌های پشت‌بسته TriPort که اگر تلنگر کوچکی به آنها بزنید صدای بیشتری از محیط اطراف به گوشتان می‌رسد. تفاوت‌های موجود در این دو هدفون بسیار جزئی و هنرمندانه صورت گرفته (شاید در حدود پنج یا شش دسی‌بل باشد)، اما قابل درک است. با قراردادن تنظیمات روی Open انتظار شنیدن صدای باز اطراف را از Altus نداشته باشید. در این حالت شاید صدای تولیدشده مانند صدای هدفن‌هائی هم‌چون Grado باشد.
گونه‌های مختلفی از موسیقی از خط مبنای صوت ”forward“ ـ Altus بیشترین بهره را می‌برند. در تراک‌های گروه‌های بزرگ موسیقی گستره میانی به‌ویژه پس از شنیدن گستره‌های میانی هدفن‌هائی هم‌چون TriPort تأثیر خود را نشان می‌دهند. هدفن‌های Altus هم نسبت به بهائی که دارند (بدون به‌کارگیری آمپلی‌فایر جانبی) صدای استریوئی را که در فیلم‌های اکشنی هم‌چون ”عنصر پنجم“ تأثیرگذار واقع می‌شوند، پخش می‌کنند. باس آن هم خوب کار می‌کند، اما به اندازه Bose قدرتمند نیست و حتی به قدرت برخی از هدفن‌های سونی هم نمی‌رسد. صدای تراک‌های هیپ ـ هاپ و R&B کامل و شاید در برخی از حاها بیش از حد کامل باشند که به تعریف دوباره‌ای نیاز دارند. شاید فرکانس‌های بالا به اندازه کافی شفاف نباشند، اما چندان هم معیوب به‌نظر نمی‌رسند و صدای سنج‌ها اگر به اندازه TriPort زنده نباشد، به‌طور کامل واضح است.
پاسخ‌گوئی هشتاد کیلوهرتزی Altus به توانمندی آن در خصوص باز تولید صداهائی فراتر از آنچه که می‌شنویم اشاره دارد. در حالی‌که سونی هیچ نوع اطلاعاتی درباره مقدار قدرت مورد نیاز این محصولات نداده است، اما پیش‌بینی کرده که حضور آن بازار محصولات صوتی این ردیف را به جنبش وادارد. آنها هدفن‌های Altusای طراحی کرده‌اند که درایورهایش موازی با گوش انسان قرار می‌گیرند تا صدای طبیعی‌تری دریافت کنند و شکی نیست که توانمندی آن به منبع تولید صوت هم بستگی خواهد داشت.
برای مثال اگر مشغول شنیدن موسیقی فشرده هستید، مقدار زیادی از فرکانس‌های بالای موسیقی (به‌همراه تصویرسازی استریو) را از دست خواهید داد، چرا که این نوع هدفن‌ها قادر به بازتولید آنها نیستند.
این محصولات در کل نسبت به بهای ۱۵۰ دلاری خود، گوشی‌های تنظیمی خوبی هستند که می‌توانند صدای زائد محیط اطراف را بگیرند.
کیفیت صدای آنها با Bose TriPort متفاوت است و شما هم می‌توانید با توجه به سلیقه‌تان به انتخاب بپردازید: باس و فرکانس‌های زیر شفاف انفجاری را می‌پسندید یا به دنبال صدائی هستید که با گستره میانی پخش شده باشد. اهل هر یک که باشید نسبت به بهای این محصول نمی‌توان از کیفیت صدایش گذشت. مدل‌های دیگری هم‌چون Grado SR۱۲۵ یا Sennheiser HD ۵۵۵ نیز وجود دارند که به اندازه Altus قادر به مسدود کردن صداهای زائد محیط اطراف نیستند.

منبع : نشریه تخصصی هنر و رایانه