فضولی یا کنجکاوی؟

فضول کسی است که در امور دیگران کنجکاو است، می خواهد بداند که هر کس چه می کند؟ و دایم احوال او را پی گیری می کند. برای فضول سر در آوردن از امور دیگران مهم است و دوست ندارد در هدف خویش ناکام بماند. برای بعضی ها فضولی شغل است، و دو حالت دارد : با حقوق و بدون حقوق.
فضولان با حقوق را با عناوین "آدم فروش" و "جاسوس"(به معنای خاص) نیز می شناسند، کار فضولان با حقوق گزارش اعمال دیگران به سازمان و یا نهاد متبوعشان است، البته تاحدودی می شود به آنها حق داد و خرده نگرفت زیرا مامورند و معذور!(صحبت در مورد خوب یا بد بودن اینها نیست.)
فضولان بدون حقوق که تعدادشان هم کم نیست نیز اگرچه در قبال کارشان حقوقی دریافت نمی کنند، اما هم اینکه از این طریق ارضا می شوند برایشان کافی است.
کنجکاوی را می شود تاحدودی به نهاد انسانها نسبت داد و جزء ذاتی آنها پنداشت، اما کم و بیش آن به نظر من دست افراد است، یعنی می توانند خودشان را کنترل کنند و از کنجکاوی بیش از حد بپرهیزند. البته گاهی اوقات محرومیت ها نیز ممکن است باعث فضولی (کنجکاوی بیش از حد) شود. مثل محرومیتی که نسبت به کودکان در مورد روابط زناشویی روا می دارند، کودک به طور ناخودآگاه در این باره کنجکاو می شود و بعضا پاسخ های نامربوط نیز می گیرد.
● فضولی مردانه است یا زنانه؟
می شود گفت که هر دوانه! در بین هر دو ایشان فضول هست و نمی توان گفت که کدامین شان بیشتر دارند و کدامینشان کمتر!
حال سوالی که اینجا مطرح می شود این است که آیا فضولی اشکال دارد؟
به نظر می رسد اشخاص از اینکه تحت نظر باشند و اعمالشان را دیگران پی گیری کنند، زیاد خوششان نمی آید، لذا ممکن است با شخص فضول برخورد مناسبی نداشته باشند، اصولا کنکاش در زندگی مردم کار درستی نیست.
انگیزه فضول را می دانم اما هنوز علت این را که شخص فضول شده است به درستی نیافته ام و درک نکرده ام به جز مواردی که ذکر کردم.

منبع : مطالب ارسال شده