بیماری کرون

التهاب حاد یا مزمن روده ها است كه بیشتر از همه انتهای روده باریك را گرفتار می كند. ولی هر جای دستگاه گوارش را می تواند مبتلا كند. گاهی مفاصل، چشم، كبد مجاری صفراوی و پوست را هم می تواند درگیر كند.علت بیماری كرون شبیه بیماری كولیت السراتیو است. در حقیقت بیماری كرون و اولسراتیو را بیماریهای التهابی روده می نامند. نام دیگر بیماری كرون ایلئیت رژیونال یا ایلئیت گرانولوماتوز است.در آسیا سالانه تقریبا از هر یك میلیون نفر فقط یك نفر دچار این بیماری می شود. گرفتاری به این بیماری تا آخر عمر است و بهبودی قطعی ندارد. ولی با معالجه علائم بیماری تا اندازه ای كنترل می شوند و بسیاری از بیماران به زندگی روزمره خود ادامه می دهند.
علائم بیماری كرون چیست؟
علائم بیماری كرون معمولا به صورت حملات دلدرد در ربع تحتانی و راست شكم همراه با اسهال و تب خفیف است. لذا ممكن است با آپاندیسیت اشتباه شود. درد ممكن است كم و زیاد شود (كولیكی است) و با اجابت مزاج مختصری بهتر شود. بیمار معمولا بی اشتها است و كاهش وزن قابل توجه (بیش از ۱۰ درصد وزن) دارد. بندرت اسهال همراه با دفع خون روشن است.یك سوم بیماران مبتلا به بیماری كرون دچار عوارض اطراف مقعد بصورت فیستول، بواسیر، تنگی مقعد و آبسه اطراف مقعد می شوند. سیر بیماری طولانی است و درمان در جهت كنترل علائم، مهار كردن التهاب و درمان عوارض است. برای درمان از داروهای سولفاسالازین، مزالامین، كورتیكوستروئید و یا آزاتیوپرین و ۶ مركاپتوپورین استفاده می شود. در مواردی كه بعلت التهاب و تورم شدید روده ها تنگی بوجود آمده و روده مسدود شود، به ناچار بیمار را به دست جراح می سپارند تا قسمت مسدود شده از روده را بردارد. درمان طبی بعد از عمل جراحی ادامه می یابد و بیشتر بیماران دچار عود بیماری در محل عمل جراحی می شوند.بیماری كرون واگیری ندارد. برای پیشگیری از ابتلا به آن واكسن یا راه دیگری وجود ندارد.

منبع : اطلاعات پزشکی رسانیک