«ویه را» حامی پسران آفریقایی

«پاتریك ویه را» یك نمونه از تحقق رؤیای آفریقایی است، او كسی است كه از فقر در سنگال سر برآورده است و اكنون تبدیل به یك مولتی میلیونر شده است كه با برچسب فوتبالیست فرانسوی در اوج حرفه اش قرار دارد. «ویه را» تا به امروز در باشگاه های بزرگی همچون آرسنال، یوونتوس و اینتر بازی كرده است. ویه رای ۳۲ ساله كه متولد داكار پایتخت سنگال است اكنون دارنده نقش یك مدل موفق برای كودكان فقیر آفریقایی است اما این موقعیت او تنها به واسطه توانایی هایش به عنوان فوتبالیست نیست.
ویه را هرگز جایی را كه در آن به دنیا آمده است فراموش نكرده و قصد دارد تا به بسیاری از كودكان سنگالی این شانس را بدهد كه بتوانند شانس او را در رسیدن به این سطح تكرار كنند. پاتریك سال ۲۰۰۳ اولین سنگ بنای یك آكادمی فوتبال را در كشورش بنا نهاد.در طول این ۴ سال گذشته این آكادمی فوتبال ۹۰ نوجوان سنگالی را كه در سنین ۱۳ الی ۱۸ سالگی قرار دارند در خود جای داده است. این نوجوانان هر روزه در دسته های منظمی در میادین شنی به تمرین كردن می پردازند و در اتاق هایی با دیوارهای تمیز و وضعیت نوری مناسبی زندگی می كنند.از داكار به سالی، جایی كه «ویه را» آكادمی فوتبال خود را بنا كرده۲ ساعت راه است.
این منطقه پر از قصبه هایی است كه خانه هایش از آهن، چوب و قطعات پلاستیكی به صورت گوناگونی سرهم شده است. تمامخانواده ها روز خود را به فروش میوه، تایر ماشینهای قدیمی و همچنین اجزای موتور آنها بسر می كنند.ویه را در حالی كه ۸ ساله بوده است زادگاهش را به مقصد پاریس ترك می كند و اینگونه بوده است كه او در دوران زندگی اش از یك آموزش و فرصت های دیگری بهره می برد.
هنگامی كه آكادمی «پسران آفریقایی» ساخته شد من با مدیران و مربیان و چند تن از دانش آموزان آكادمی ملاقات و گفت وگو كردم كه از جمله آنان یك پسر ۱۶ ساله ملقب به علی بود. ۴ سال قبل از آمدن به آكادمی او در خیابان های داكار گدایی می كرد چرا كه والدینش او را ترك كرده بودند آن هم در سن ۱۰ سالگی.
در ابتدای ورودش به آكادمی او به زبانی مختلط با لهجه های گوناگون محلی صحبت می كرد اما اكنون او فرانسوی را به گونه سلیسی صحبت می كند و زبانانگلیسی را نیز دست و پا بسته بلد است به طوری كه می تواند بخواند و بنویسد.
در كشوری كه ۷۰ درصد بچه هایش هرگز روی یك كلاس درس را نمی بینند علی به فرصت هایی چنگ زده كه آینده ای روشن و زندگی خوبی را برای او نوید می دهد اما دیگران به هیچ وجه همچون علی خوش شانس نیستند. در این كشور آسان است كه ببینیم پسران جوانی به دام یك عده ای می افتند كه امید یك زندگی بهتر در سرزمین اروپا را می دهند. به پسرها شانس پیوستن به باشگاه ها و آكادمی های فوتبال در اروپا داده می شود.
والدین در ازایاینكه آینده ای روشن برای فرزندان خود بخرند مبلغی در حدود ۲۰۰۰ پوند را می پردازند. جان كلود امبووین از یك تشكل خیریه فرهنگی می گوید كه در حدود ۸۰۰ پسر آفریقایی را می شناسد كه در اروپا گم شده اند.پسرها در آرزوی پا گذاشتن در جای پای ویه را، دیدیه دروگبا و مایكل اسی ین بوده اند اما آنها با یك حقیقت خیلی متفاوتی روبرو شده اند. عده ای از آنها به خاطر اینكه پولهای والدین خود رانمی توانند بازگردانند شرمنده هستند و روی بازگشت به خانه ندارند. از آن سو قوانین مهاجرتی نیز روز بروز سخت تر شده است.
امبووین می خواهد كه سفارت های كشورهای بزرگ اروپایی اسناد محكمتری را خواستار شوند كه در ازای آنها مانع ترك این پسران از آفریقا شوند اما برگردیم به آكادمی ویه را، این آكادمی با اروپا ارتباطات خوبی دارد و حتی اگر یك بازیكن درجات عالی را دریافت كند می تواند به یك باشگاه حرفه ایبپیوندد، ویه را و دستیارانش مراحل گذراندن دوره ها را تحت نظر دارند و آموزش هایشان را ادامه می دهند.
سازمان ملل با وجود اینكه از موج استثمار پسران آفریقایی آگاه است اما آمار رسمی از تعداد پسرانی كه در اروپا رها شده اند در اختیار ندارد. یك آمار رسمی حكایت از وجود ۲ الی ۳ هزار نفر دارد و دیگری می گوید كه آنها در حدود۵هزار نفر هستند.اما آنچه كه مامی دانیم این است كه ۹۰ پسر جوان در این آكادمی خیلی خوش شانس هستند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی