یکشنبه, ۱۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 5 May, 2024
مجله ویستا
پاکستان آبستن فاجعه
امروز نبض تاریخ از زیر پوست ما ایرانیها میگذرد. تحولات بزرگ دنیای امروز در حواشی زندگی ما رنگ میگیرد. عراق و افغانستان هرکدام بخشی از تاریخ را رقم زدهاند، هرچند هنوز تصور آینده روشنی برای آنها دشوار است اما میتوان به طور تقریبی تخمین زد که چه مسیری را طی خواهند کرد. اما آنچه بیش از افغانستان و عراق این روزها در صحنه سیاسی جهان حضور دارد، همسایه دیگری است که حتا اگر سایهاش بر سرمان سنگینی نکند، تصور آیندهای بهتر و آرامتر برایش دشوار است. پاکستان امروز آبستن فاجعهای است که حتا تصور آن میتواند خواب را از چشم هر انسانی دور کند. این روزها آنچه در منطقه سوات در پاکستان میگذرد قدم گذاشتن در بیراههای است که میتواند منطقه و حتا جهانی را با خود به نابودی بکشد.
طالبان یا همان جریان افراط که جهان را به مبارزه طلبیده است، امروز سرزمینی دارد که در آن حکمرانی میکند. مدارس دخترانه را نابود میکند و قوانین خود را که نام شریعت بر آن نهاده است در کوچه و بازار به اجرا میگذارد. پاکستان این شرایط را میپذیرد و توجیه میکند که امروز بهجز پذیرش این جریان راه دیگری برای مقابله با آن نیست. این تنها حرف پاکستان نیست.
جهان نیز در مقابل این مساله سکوت میکند. فرید زکریا روزنامهنگار آمریکایی نیز تاکید میکند که امروز باید جریان افراط را پذیرفت. اما کسی اشاره نمیکند که هزینه آن را در آینده چه کسی و چگونه باید بپردازد. البته درست است که راههای نظامی در مقابله با این جریان تا به امروز کارساز نبوده و حتا نتیجه منفی به همراه داشته است، اما به نظر نمیرسد که توافق و پذیرش این مساله در ابعادی که امروز پاکستان به آن تن داده است نیز موثر واقع شود. امروز دیگر زمان آزمون و خطا نیست. نمیتوان جان انسانهای بیشمار دیگری را گرفت، سرزمینهای بیشماری را نابود کرد و پس از آن دوباره به این نتیجه رسید که مذاکره و پذیرش و سازش نیز پاسخ این مساله پیچیده نیست. شاید مذاکره با جریان افراط به شیوهای که پاکستان در پیش گرفته باشد برای مدتی کارساز باشد اما بیشتر شبیه داروی کورتونی است که تنها دردهای بیمار را میپوشاند و در بهبود او نقش موثری ندارد.
بیمار کورتون زده خوشحال است اما بیماری زیر پوست او به تخریب سلولهای سالم ادامه میدهد و بیمار را از پا میاندازد. مسلماً افغانستان ناآرام و بیثبات بر روی همسایههای خود نیز تاثیر میگذارد. پاکستان به عنوان همسایه افغانستان، همپیمان آمریکا و کشوری نهچندان آرام بیش از سایرین از این مساله رنج میبرد و بیماری است که برای تسکین درد خود به هر دری میزند. اما به نظر نمیرسد که درمان این مساله در منطقه سوات نهفته باشد. حتا به نظر من کمکهای میلیارد دلاری جهانی برای پاکستان دردی از این بیمار رو به مرگ دوا نخواهد کرد. مشکل جای دیگری نهفته است.
پاکستان با وضعیت نابسامان سیاسی و دولت مرکزی که قدرت کافی برای مبارزه و مقابله با خواستههای داخلی و خارجی ندارد به سادگی نمیتواند از زیر بار این بیماری تن سالم به در برد. نمیخواهم بدبینانه به مساله افراطیگری در پاکستان و افغانستان نگاه کنم اما سوالی که هر لحظه ذهنم را مشغول میکند این است که آینده پاکستان هستهای با حضور افراطیون تمامیتخواه چه خواهد بود؟ ایران همسایه پاکستان، احساس میکند که نبض تاریخ پاکستان منظم نمیتپد. پاکستان ناآرام در دست افراطیون نه تنها برای افغانستان و ایران دردسرساز است بلکه خطری جدی برای تمام جهان محسوب میشود. تا دیر نشده باید چارهای اندیشید، جدیتر از هر کمک مالی و بخشش هر بخشی از خاک پاکستان به دست افراطگرایی. تا دیر نشده باید جان جهان را نجات داد.
منبع : روزنامه تحلیل روز
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
امیرعبداللهیان دولت سیزدهم گامبیا دولت حسین امیرعبداللهیان سیستان و بلوچستان انتخابات جنگ مجلس شورای اسلامی حجاب مجلس افغانستان
سیل یسنا تهران هواشناسی شهرداری تهران بارندگی سازمان هواشناسی باران فضای مجازی آتش سوزی هلال احمر آموزش و پرورش
هوش مصنوعی خودرو دلار قیمت خودرو قیمت دلار مسکن قیمت طلا تورم بانک مرکزی بازار خودرو حقوق بازنشستگان ایران خودرو
تلویزیون صدا و سیما جهان مسعود اسکویی مهران غفوریان موسیقی صداوسیما سریال سینمای ایران سازمان صدا و سیما
رژیم صهیونیستی فلسطین اسرائیل جنگ غزه روسیه آمریکا انگلیس اوکراین یمن نوار غزه ایالات متحده آمریکا جنگ اوکراین
فوتبال پرسپولیس استقلال سپاهان رئال مادرید لیگ برتر باشگاه استقلال بازی باشگاه پرسپولیس علی خطیر جواد نکونام بایرن مونیخ
آیفون اینستاگرام دیابت اپل ناسا عکاسی تبلیغات موبایل گوگل
کبد چرب فشار خون