باران که می بارد...

باران که می بارد دلم می گیرد از روزهایی که دلتنگ آمدنت می شدم. باران که می بارد دلم تنگ می شود برای لرزیدن توی سرما و زیر بخار نفس ها و بارش اشک هایم بدرقه ات کردن. برای اشک هایم که به دنبالت راه می افتادند و من بهشان حسودیم می شد که چرا نمی توانم مثل آنها دنبال قدم هایت بدوم.
باران که می بارد یاد تو می افتم که بیشتر ابری خشک و خسیس بودی تا باران محبت و برای من که حتی بوی باران هم نبودی.
باران که می بارد دل من هم تنگ می شود برای تو، می گیرد و کم کم او هم می بارد زیر اشک های آسمان. باران که می بارد خواب چشم هایم می پرد از یاد تو و مژه های خیس و چشم های سرخم می خندند و از رویای دوباره دیدنت.
باران که می بارد دلم می گیرد از بی تو بودن و دلم تنگ می شود برای با تو بودن.
مریم فروتن. ۱۸ ساله . تهران

منبع : روزنامه کیهان