خون ساده

پس همگی از جای برخیزیم...
خون ساده در سال ۱۹۸۴ روی پرده سینماها رفت و یک شبه نام دو برادر خوش ذوق یعنی جوئل و ایتان کوئن را بر زبان همه سینمادوستان جاری کرد.تکنیک برادران کوئن با اینکه اولین فیلم سینمایی خود را می ساختند (اگر کارهای تجربی این دو را که در واقع بازسازی های خانگی فیلم های محبوب کلاسیک شان بودند در نظر نگیریم) در «خون ساده » صیقل خورده و قرص و محکم است. اما افراط کاری مشخصه بارز فیلم آنهاست که ریشه در علاقه بیش از حد این دو به تحت تاثیر قرار دادن تماشاگر و به نمایش گذاشتن هوش شان دارد. «خون ساده» شبیه فیلمی است که سازندگانش بیشتر عمر خود را به فیلم دیدن گذرانده اند، هیچ تفاوتی هم نداشته است که در سینما فیلم را ببینند یا پای تلویزیون. زبان و گرامر سینما به طور تدریجی به نوعی زبان دوم فطری آنها بدل شده است.
زبانی متشکل از فیلم نوآر و فضای گوتیک تگزاس به نسبت مساوی، به علاوه ظاهر اغراق شده فیلم های درجه دو، توبره یی از سبک ها و ارجاعات سینمایی، مخلوطی متنوع از هیچکاک و برتولوچی، و فیلم های حال به هم زن و خشن و فریتز لانگ و اورسن ولز.در ظاهر «خون ساده» ممکن است بیشتر فیلمی در مورد فیلم های دیگر به نظر برسد تا چیزی دیگر و المانی از فیلم- فیلم در فرمالیسم کار این دو برادر وجود داشته باشد. اما برادران کوئن علاقه یی به بازیافت (نشخوار) فرمول های فیلم های قدیمی ندارند. در «خون ساده» فیلمسازان این طور فکر می کنند که بیننده هم با فیلم هایی بزرگ شده که آنها بزرگ شده اند و اینکه ما هم از آگاهی کامل آنها به سازوکار معمول سینما آگاهی داریم. اما آنها نقل قول هایشان از (ارجاعات شان به) فیلم های تریلر قدیمی را به طور مستقیم اجرا نمی کنند، آنها از دانش مشترک ما به قراردادهای سینما برای ایجاد طنز استفاده می کنند.
این فیلم لحن شیطانی طنزآمیزی دارد. جسارتی شیطانی در روش این فیلمسازان جوان در استفاده از نبوغ فیلم شان برای سوق دادن ما به نظام فکری فیلم و سپس پهن کردن دام شان و ضربه وارد کردن به ما به شکلی که هم تکان دهنده باشد و هم خنده دار وجود دارد و همین ها باعث می شود کلیشه تکراری مثلث زن و معشوقه و شوهر دوست نداشتنی این بار در خون ساده رنگ و بویی دیگر داشته باشد و نوآرش خیلی جاندارتر از نوآر فیلم هایی چون «گرمای تن» باشد. کوئن ها که عمر خود را با دیدن فیلم گذرانده اند در این فیلم دستی به سر و روی قراردادهای ژانر می کشند و موفق می شوند در اولین گام شان اثری خلق کنند که در هیچ ژانری نگنجد و در همه ژانری بگنجد و با کمی بازیگوشی می توانیم بگوییم «... پس در این صورت همگی از جا برخیزیم و به این فیلم سلام بگوییم،»

منبع : روزنامه اعتماد