امام‌زاده جعفر ، بروجرد

در شرق شهر بروجرد، در میان یك گورستان قدیمی، بقعه‌ای بسیار جالب كه نمونه‌ای از معماری عصر سلجوقی است،‌ وجود دارد. اندازه كل زیربنای مقبره 22×20 متر و ارتفاع گنبد آن نزدیك به 25 متر است. اصل قبر در طبقه‌ زیر معجر كنونی قرار دارد و شش پله از كف حرم پایین‌تر است. طبقات بقعه یك دست و سالم‌اند؛ ولی نمای اطراف حرم، اصالت معماری اصلی را از دست داده و به مرور زمان از نظر كالبد ظاهری تغییر كرده است. درگاه ورودی مقبره، شرقی و دارای دو نشیمن است كه با كاشی‌های عصر صفوی و قاجاری مزین شده است. درگاه، دری از چوب به اندازه 1/5×2 متر دارد كه كنده‌كاری شده و بر حاشیه آن نیز آیاتی از قرآن حك شده است. تاریخ بنای ساختمان سال 1203 هجری قمری است. كنده‌كاری و منبت‌كاری روی لنگه‌های در و حاشیه‌ آن از هنر و زیبایی فراوان برخوردار است، هر بیننده‌ای را برای مدت‌ها مجذوب می‌كند و شاهكاری از هنر دوره صفوی است. در كناره‌ درگاه، سنگ قبری از مرمر به اندازه 38×50 سانتی‌متر بر دیوار نصب شده كه بر حاشیه آن آیاتی از قرآن به طور برجسته حجاری شده است. این سنگ قبر به بانویی به نام «شاخاتون» تعلق دارد. داخل حرم، هشت ضلعی است. در وسط حرم،‌ معجری از چوب و ورشو قرار دارد.
اصل قبر در طبقه زیرین است كه اتاق آجری سردابه آن به بلندی 3 متر ساخته شده و اندازه آن 10/3 × 2/70 متر است. صاحب قبر را، فرزند امام موسی كاظم (ع) می‌دانند؛ ولی نام اصلی صاحب قبر،‌ عبداللّه بن‌الحسین المكغوب ... ابن الحسن (ع)‌ می‌باشد.