اتراق اختاپوسی لپ‌تاپک‌های نورسیده بر دل و جان کاربران غیر ایرانی

به‌طور حتم می‌دانید چندی است که ایرانی‌جماعت به استفاده از هارددیسک‌های قابل‌حمل (Portable H.D.D)، لپ‌تاپک (Netbook) و دوربین‌های آماتوری سبک‌وزن (UltraCompact Camera) رغبت نشان داده است. به‌ غیر از این موارد، استفاده از برخی قطعات دیگر مانند کارت‌های حافظه فلش نیز به فراخور نیاز، ارتقا یافته است. در این نوشتار سعی داریم تا تاملی بر کلیت این بازار داشته باشیم.
دانستن اینکه مردمان روزگار علاقه به خرید کدامین موجود ذی‌وجود حاضر در بازار را دارند برای بازاری‌جماعت اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد و اگر مجال یابند حتی جان خود را در راه درک این موضوع فدا خواهند کرد! به‌طور حتم می‌دانید چندی است که ایرانی‌جماعت به استفاده از هارددیسک‌های قابل‌حمل (Portable H.D.D)، لپ‌تاپک (Netbook) و دوربین‌های آماتوری سبک‌وزن (UltraCompact Camera) رغبت نشان داده است. به‌ غیر از این موارد، استفاده از برخی قطعات دیگر مانند کارت‌های حافظه فلش نیز به فراخور نیاز، ارتقا یافته است. در این نوشتار سعی داریم تا تاملی بر کلیت این بازار داشته باشیم.
● هارددیسک‌های قابل‌حمل
به ‌تصورم حتی لبوفروشان سر گذر امین‌الدوله تهران قدیم هم اذعان دارند که کاهش خیره‌کننده چهار پنج ماه گذشته قیمت هارددیسک‌ها، نه تنها ذره‌ای از هیبت و هیمنه و ارزش وجودی ذخیره‌سازها نکاسته، بلکه افزایش ظرفیت مدل‌های ارزان‌شده؛ افزایش محبوبیت و قدر و منزلت این مدعیان سال‌های دور و متواضعان کنونی بازار را موجب شده است. مدل‌های ۳.۵ اینچی نیم‌ترابایتی که با برچسب قیمت ۱۴۰ هزار تومانی وارد تابستان شده بودند، با هزار سلام و صلوات در انتهای تابستان به ‌فروش ۷۰ هزار تومانی هم راضی شده بودند.
اپیدمی کاستن از بها، دامن پلاترهای ۲.۵ اینچی را نیز گرفت، اما بیهوده است اگر انتظار همان اتفاقاتی را داشت که برای پلاترهای ۳.۵ اینچی افتاده است، چرا که این موجودات هم‌خانواده، به ‌شیوه‌های متفاوتی در بازار گذران عمر می‌کنند و قوانین و شرایط حاکم بر آنها قدری متفاوت است. افزایش توجه عمومی به استفاده از هارددیسک‌های قابل‌حمل سبک‌وزن چنان جوی به امثال Hitachi GST داده است که از کار نکرده خود پشیمان شده و توبه به درگاه باریتعالی برده است. ماجرا اینگونه است که شرکت معظم Hitachi GST ‌ژاپنی به ‌عنوان وام‌دار IBM بزرگ، قصد داشت تا بخش تولید پلاترهای بندانگشتی (کوچکتر از ۲.۵ اینچ) خود را به ‌طور کامل به Seagate آمریکایی واگذار کند، اما در آخرین لحظات بود که حس و حال سامورایی‌اش را به ‌یاد آورد و‌ از تصمیم خود منصرف شد.
تا این لحظه ماجرا اینگونه شده است که شرکت‌های Hitachi GST و Fujitsu و Toshiba اتحادی برخواهند ساخت و شرکتی تاسیس خواهد شد و به‌ طور تخصصی بر تولید پلاتر بندانگشتی تمرکز خواهد کرد! کاهش قیمت، تبدیل به ‌ویژگی معمول قطعات ذخیره‌ساز و به‌خصوص امثال هارددیسک‌ها شده است. عده‌ای از فرهیختگان خبره کنونی، قطعات فرصت‌طلب فلش را باعث بانی این امر می‌دانند و کثیری دعای خیر نثار کرده و قلیلی نیز برای رفع بلای فلش‌ها نذرونیاز می‌کنند. هرچه هست، سونامی افت بهای نهایی پلاترها، باید در وادی هارددیسک‌های قابل‌حمل سبک‌وزن خودی نشان دهد.
اگر شرکت‌های سازگار ارقام و الماس خاورمیانه آمارهای فروش شش‌ماهه نخست سال ۸۷ و ۸۶ را منتشر کنند، هویدا خواهد شد که فروش این دسته از قطعات با چه افزایش محسوسی مواجه شده‌اند. به ‌نظر می‌رسد که بازار هارددیسک‌‌های قابل‌حمل سبک‌وزن تازه جان خواهد گرفت و تصور نمی‌کنم قطعات فلش را تا مدت‌ها کاری بدان‌ها باشد!
● لپ‌تاپ تابان
اصطلاح لپ‌تاپک را معادلی برای اصطلاح جدیدالورد Netbook انتخاب کرده‌ام. دستگاه‌های Netbook همان لپ‌تاپ‌های ریزه‌‌میزه و نحیف هزار گرمی هستند که نمایشگرهای هشت تا یازده اینچی داشته و از پردازنده‌های Intel Atom یا VIA Nano بهره‌کشی کرده و در محدوده قیمت ۲۵۰ تا ۵۰۰ دلار برای مختصر گشت‌وگذاری در اینترنت و رویت فیلم و شنیدن موسیقی و انجام کارهای سبک روزمره طراحی شده و در بازار توزیع شده‌اند. تصور می‌کنم موافق باشید که لپ‌تاپک معادل مناسبی است برای این دستگاه‌ها که اگر خدا قسمت کرد و یکی از آنها نصیب ما شود، قول شرف می‌دهم بدون پیش‌داوری و به ‌تفضیل در باب کارآیی و البته ظرایف و دقایق استفاده از آنها سخن‌پراکنی کنم!
ظرف همین یکسال گذشته مدل‌های بسیاری توسط سازندگان بزرگ لپ‌تاپ معرفی شده است. شرکت Asus خاندان Eee PC، شرکت MSI خاندان Wind، شرکت Dell خاندان Inspiron Mini ، شرکت HP خاندان Pavilion Mini ، شرکت Acer خاندان Aspire One و شرکت Everex نیز با خاندان CloudBook در این وادی ابراز وجود کرده‌اند و به ‌تصورم تا قبل فرارسیدن سال آتی میلادی شاهد تولد سه- چهار خاندان دیگر از لپ‌تاپک‌ها خواهیم بود. بالاخره امثال Sony و Toshiba و Lenovo و حتی همین فراسوی خودمان، نمی‌توانند نسبت بدین بازار خوش رنگ و لعاب و البته پر سود بی‌تفاوت بمانند. قیمت متوسط لپ‌تاپک‌های بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ دلار است.
افزودن برخی امکانات و سوسول‌بازی‌های معمول می‌تواند حد بالا را تا ۶۰۰ دلار هم افزایش دهد که چنین هم شده است. اگر فرض کنیم شرکت‌های داخلی، امثال این لپ‌تاپک‌ها را ده درصد گران‌تر از قیمت جهانی (دلاری) در بازار داخلی توزیع کنند، به ‌زعم راقم این ‌سطور تغییرات قابل ملاحظه‌ای را در سبد خرید دستگاه‌های قابل‌حمل (مانند لپ‌تاپک‌ها) شاهد خواهیم بود. باشد که چنین شود! تقویت سد خرید را می‌گویم،‌ نه افزایش ده درصدی را!
● و اما بعد
به ‌غیر از موارد فوق‌الذکر که شرحی بر آنها رفت، موارد دیگری هستند که در گوشه ذهنم وول می‌خورند و فکر می‌کنم طرح آنها مناسب باشد. بماند برای وقتی که هم مجال آن باشد و هم حوصله‌ای برای حقیر. تا بعد!

جواد زارعی

منبع : اخبار فن‌آوری اطلاعات ایتنا