یک توصیه به نوری مالکی

از مارس ۲۰۰۲ که آمریکا و انگلیس به عراق حمله کردند در منظر اهل نظر درحوزه های سیاسی و نظامی مشخص بود که آمریکا با هدف ایجاد دموکراسی واقعی به عراق حمله نکرد بلکه اهدافی راهبردی، در ورای شعارهای ظاهری نهفته است.
اهدافی که در سایه حضوری دراز مدت و پرقدرت و هدفمند و با کمک دولت های وابسته در منطقه قابل تحقق می باشد. ولی ظهور نیروهای مقاومت از بدو ورود اشغالگران سبب گردید تا اجرای اهداف راهبردی آمریکا با مانع و تاخیر روبرو شود مقاومتی که واشنگتن و لندن تا این حد را پیش بینی نمی کردند بعد از مدتی واشنگتن متوجه شد تا نیروهای مقاومت را در هم نشکند دست یابی به اهداف مورد نظر ناممکن می باشد بر این اساس گام هایی برای درهم شکستن نیروهای مقاومت برداشت ولی با نزدیک شدن به پایان دوره ۸ ساله بوش در کاخ سفید موجب شد
تانئو محافظه کاران به دنبال دست آوردی از باتلا ق عراق باشند و بهترین دستاورد را در امضای توافق نامه تشخیص دادند زیرا با امضای توافق نامه به بخشی از اهدافشان از جمله اهداف زیر دست می یابند:
۱) حضور آمریکا در عراق در صورت تغییر رئیس جمهور در کاخ سفید یا تغییر دولت در بغداد تثبیت می شود و میراثی برای آیندگان بر جای می گذارند.
۲) در مقابل انتقادات مخالفان حمله نظامی و اشغال عراق در میان مردم آمریکا، شاهدی بر موفقیت ارائه می نمایند!
۳ ) از توافق نامه جهت کارت تبلیغاتی برای پیروزی کاندیدای جمهوری خواهان در نوامبر ۲۰۰۸ بهره برداری می کنند.
۴) با امضای توافق نامه بدون شک آمریکا قدرت مطلق در بخشی از منطقه عربی خواهد شد وسرنوشت مسلمانان منطقه زیرنفوذ واشنگتن قرار خواهد گرفت.
۵) بعد از امضای توافق نامه تقریبا دولت های منطقه از مهره های آمریکائی چیدمان خواهد شد و به این ترتیب بر نفوذ تل آویو در منطقه افزوده می شود.
۶) توافق نامه زمینه را برای اجرا و عملیاتی کردن پروژه استراتژی خاورمیانه بزرگ آماده می کند و تجزیه برخی از کشورهای منطقه به تدریج آغاز خواهد شد.
با توجه به موارد فوق و عللی دیگر به مصلحت دولت شیعی آقای نوری مالکی که ادعا می کند دولتش مورد حمایت مراجع شیعه عراق است نمی باشد که توافق نامه را به امضا برساند حتی اگر مراجع شیعه نجف در مقابل توافق نامه سکوت اختیار کنند. که البته تاکنون خلا ف این مورد رخ داده است. مخصوصا بندهای محرمانه توافق نامه که سرنوشت عراق را به دست نیروهای فرامنطقه ای برای مدتی طولا نی قرار خواهد داد. محمدرضا پهلوی که با کودتای آمریکائی - انگلیسی در ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به روی کار آمد اقدام به امضای چنین توافق نامه ای با این ابعاد و گستردگی سرسپردگی به آمریکایی ها نکرد و اجازه ایجاد پاسگاه ها و پایگاه های نظامی را نداد. با این که صدام حسین با شوروی توافق نامه به امضا رسانده بود چنین بندهای محرمانه خطرناکی را نگنجانده بود.
آقای نوری مالکی در آخرین سفر به تهران روی این موضوع تاکید و تکیه داشت «اجازه نخواهیم داد از عراق به کشورهای همسایه نظیر ایران تعرض شود.»
ـ اولا مشخص نیست بعد از امضای توافق نامه، آمریکایی ها اجازه بدهند آقای نوری مالکی هم چنان نخست وزیر بماند.
ـ ثانیا در صورت ادامه نخست وزیری آقای مالکی، قدرت مطلق و مسلط، آمریکایی ها خواهند بود و دولت عراق مهره ای سوخته خواهد شد. از این رو بهتر است آقای نوری مالکی مانند مرحوم دکتر مصدق که اسب قدرت را رها کرد ولی اصل ملی شدن صنعت نفت را حاضر نشد رها کند، به مقابله با توافق نامه حتی به بهای از دست دادن قدرت برخیزد تا نام نیکی از خود به یادگار بگذارد و مطمئن باشد دیگران راه او را ادامه خواهند داد و توافق نامه مزبور مانند بسیاری از توافق نامه های تحمیلی دیگر ناکام می ماند و به زباله دان تاریخ سپرده خواهد شد. آقای مالکی دو راه در پیش رو دارد یا نامش در کنار عمرمختارها- جمال عبدالناصرها و دکتر مصدق ها ثبت گردد یا در کنار افرادی جای گیرد که تاریخ قضاوت نیکویی از آن ها نمی کند.

نویسنده : دکتر سیف الرضا شهابی

منبع : روزنامه مردم سالاری