آشنایی با مراکز داده

از اوایل دهه ۹۰ و پس از به وجود آمدن مفهوم وب در اینترنت امكان به اشتراك گذاشتن فایلها ومستندات و انتقال ساده و در عین حال جذاب اطلاعات برای كاربران اینترنت فراهم شد و همین مساله یكی از دلایل اصلی رشد كمی و كیفی بسیار زیاد اینترنت شد.
می توان گفت هم اكنون یكی از جذابترین و پراستفاده ترین سرویسهای اینترنتی سرویس وب است. با افزوده شدن بر تعداد كاربران اینترنت و حجم اطلاعات رد و بدل شده و همچنین تنوع روزافزون سرویس های اینترنتی سرویس دهنده ها و زیرساختهای اینترنتی سنتی موجود دیگر پاسخگوی نیازها نبودند و نیاز بود كه زیر ساخت جدیدی ایجاد شود.
این مساله به خصوص با رشد فناوری اطلاعات (IT) در دنیا و نفوذ آن در عرصه های مختلف نظامی، اقتصادی، آموزشی و اجتماعی شكل حادتری یافت و سازمانهای مختلف نیازمند به سرویس دهنده ها و زیرساختارهای مناسبتری بودند كه ارتباط میان آنها و كاربران خود را فراهم كنند. بالطبع این امكان وجود نداشته و ندارد كه هر سازمان خود به طور مستقیم به ایجاد بسترهای ارتباطی اقدام كند چرا كه این امر به دلیل پراكندگی زیاد سایتها و نیاز به سرویس دهنده های قوی و خطوط با سرعت زیاد عملی نبوده و علاوه بر آن راه اندازی و نگهداری این سایت ها هزینه های غیرضروری زیادی را بر سازمانها وارد می كند.
راه حل این مشكل متمركز كردن سرویس دهنده ها و تجهیزات برقراری ارتباطات در مكانهای مشخصی به نام مراكز داده یا Data Center است. این مراكز با در اختیار داشتن سرویس دهنده های متعدد و توانمند و هم چنین تجهیزات برقراری اتصالهای با سرعت زیاد امكان راه اندازی سایتهای اینترنتی را ممكن می سازد.
● مركز داده چیست؟
مراكز داده به مجموعه ای از سرویس دهنده ها، زیرساختارهای ارتباطی و تجهیزات دسترسی كه به منظور ارایه نگهداری و پشتیبانی از میزبانی سرویس های اینترنتی به كارگرفته شده اند گفته می شود. به همین دلیل می توانیم بگوییم خدمات میزبانی وب و سایر سرویس های اینترنتی نظیر Email وFTP اصلی ترین نقش یك IDC است.
در حال حاضر با رشد سریع اینترنت بر تعداد مراكز داده نیز روز به روز افزوده می شود. تمركز مراكز داده به دلیل نیاز به خطوط با سرعت زیاد در كشورهایی مانند امریكا كه سرعت زیاد در دسترس است بیشتر است.
● اجزای یك مركز داده
به طور كلی سرویس دهنده ها و زیرساختارهای ارتباطی از اجزاء اصلی یك مركز داده محسوب می شود.
برخی از مراكز داده از طریق خطوط مختلف فیبر نوری پهنای باند بیش از ۴Gbps را در اختیار دارند و تعداد سرویس دهنده های آن بیش از یك هزار تا است كه به شكلهای متنوعی به متقاضیان اجاره داده می شود.
● مركز داده و تجارت الكترونیك
از سوی دیگر تجارت الكترونیك تقاضای سرویس های اینترنتی كنترل شده و ایمن را افزایش داده است. این سرویس ها باید از قابلیت دسترسی خوبی برخوردار باشند و همچنین قابلیت رشد و توسعه را در هنگام افزایش نیازها داشته باشند. برای فراهم كردن این سرویس ها مراكز داده زیادی تاسیس شده است.
سازمانها و موسسه های نیازمند این گونه سرویس ها به جای آنكه هر یك باصرف هزینه های زیاد و مشكلات عملی زیاد سایت های مورد نیاز خود را راه اندازی و نگهداری كنند تنها با اجاره كردن فضای محدودی از منابع این مراكز داده ها، سایت های خود را در معرض دید عموم قرار می دهند.
این منابع شامل منابع سیستمی (فضای دیسك، RAM، قدرت CPU روی سیستم سرویس هنده ها و مانند اینها) و منابع شبكه (پهنای باند) و مكانهای لازم برای نگهداری این تجهیزات می باشد. سازمان ها و موسسات پس از انتخاب مركز داده مورد نظر خود با شرایط قراردادی كه توافق كرده اند یك سرویس دهنده و تجهیزات جانبی مورد نیاز را در مركز داده در اختیار می گیرند. این امكانات می تواند تنها شامل سیستم عامل و یا نرافزارهایی نظیر و FTP یا Panel Contol سایت باشد. در صورتی كه نرم افزارهای لازم بر روی سرویس دهنده نصب نشده باشد، متقاضی خود آن را تهیه و نصب می كند. برخی از متقاضیان معمولا از طریق گذرگاه های راه دور (Remote Treminal)سرویس دهنده خود را تنظیم می كنند. پس از نصب و پیكربندی، سرویس دهنده آماده سرویس دهی است و بر حسب نیاز متقاضی استفاده می شود. وظایف و مسوولیتهای هر كدام از دو طرف قرارداد از قبیل نوع خدماتی كه مركز داده موظف است با ویژگی هایی كه قید می شود در اختیار متقاضی بگذارد و مسوولیت مسایل و مشكلاتی نظیر حملات رایانه ای در قرارداد ذكر می شود. جالب ترین نكته در تمامی این گزارش آن است كه با وجود مزایایی كه یك مركز داده دارد در حال حاضر هیچ گونه مركز داده ای در ایران وجود ندارد. این در حالی است كه تنها در عرصه ای چون وبلاگ مقام سوم جهانی از آن كاربران ایرانی است كه این امر خود نیاز به مركز داده ای ایرانی را نشان می دهد.

منبع : روزنامه جوان