۱۹۶۸ (تهران)- قهرمان

● با اره بریدیم سر موشه دایان
فرش فروش های یهودی تهران که آدم های بسیار متمولی بودند برای بازی روز ۲۹ اردیبهشت ایران و اسرائیل که حکم فینال را داشت، نیمی از بلیت های بازی را پیش خرید کرده بودند. آنها می خواستند ورزشگاه یا با حضور هم کیش های کلیمی آنها پر شود و اسرائیل مورد تشویق نصف ورزشگاه قرار گیرد یا اینکه اگر زمینه حضور کلیمی ها فراهم نشد، ورزشگاه خالی بماند. اما فشار تماشاگر در امجدیه سابق آنقدر زیاد بود که تماشاگران بدون توجه به بلیت های پیش خرید شده تمام ظرفیت خالی ورزشگاه را پر کردند و نیم ساعت قبل از بازی با هدایت محمد بوقی و فتح الله غریب نواز، تهران را لرزاندند.
بعد از برد دو بر یک تیم ملی که با دو گل همایون بهزادی و پرویز قلیچ خانی توام شد مردم به خیابان ریختند، رنگ و روی شادی مردم و تماشاگران فوتبال ناگهان به سمت اسرائیل هدایت شد. مردم به تقبیح سیاست اسرائیل پرداختند و با شعار معروف «با اره بریدیم سر موشه دایان» را... نشان دادند که حتی در اوج لحظات مسرت با مردم فلسطین همدردی می کنند.
همایون بهزادی محبوب ترین مرد آن روز تیم ملی بود. خوش تیپ، خوش صورت و باادب و نزاکت، هرچند مردم گاهی حرف های او را در زمین بازی نمی شنیدند اما به هرحال فنوتیپ ظاهری شخصیت و رفتارش به گونه ای بود که همه یک دل نه صد دل عاشقش می شدند. او در تهران مرد اول تیم ملی بود هرچند در همه دیدارها مصدوم بود و سرانجام در بازی آخر آنقدر مشکل داشت که سرهنگ بیاتی به جای او از وجود اصغر شرفی بهره برد. وقتی اشپیگل یار معروف اسرائیل دروازه ایران را باز کرد، ماتم به فوتبال ایران سایه افکند. اگر می توانستیم مساوی کنیم، قهرمان می شدیم. همایون در دقیقه ۶۳ وارد زمین شد و امجدیه منفجر شد، چند دقیقه بعد ضربه همایون درون دروازه غلتید یا خیر که کمک داور اعلام گل کرد و گفت توپ از خط دروازه گذشته است. بهزادی ناجی تیم ملی شد هرچند اسرائیلی های کم ظرفیت بازی را به هم ریختند. وقتی قلیچ خانی گل دوم را با یک شوت زیبا از ۲۵ متری زد خیال همه راحت شد. بهزادی بعد از بازی در بیمارستان بستری شد. مادر همایون ۲۷ ساله که بعد از مسابقه از سفر حج برگشته بود، از فرودگاه به بیمارستان رفت. رویارویی یاد قهرمان ملی و مادر عزیز از سفر برگشته تا مدت ها نقل محافل بود.
● ۱۹۶۸ (تهران)- قهرمان
مجموعه ای از ستاره های بزرگ دهه ۴۰ فوتبال ایران در قالب تیم ملی در چهارمین دوره جام ملت ها در تهران پذیرای حریفان آسیایی شدند.
۳ پیروزی متوالی مقابل هنگ کنگ، تایپه و برمه برای رسیدن به فینال فرش قرمزی مقابل پای ملی پوشان ایرانی پهن کرد ولی دیدار نهایی حکایت دیگری داشت. حریف رژیم اشغالگر قدس بود که در ۳ دوره گذشته به یک قهرمانی و دو نایب قهرمانی دست یافته بود. به رغم تمامی میهمان نوازی های رژیم پهلوی نسبت به این تیم، مردم مسلمان ایران تمام احساسات دینی و فوتبالی خود را یک جا جمع کردند و در حضور بیش از ۳۰ هزار تماشاگر در روز ۲۹ اردیبهشت ماه سال ۴۷ بود که ایران و رژیم اشغالگر قدس در امجدیه مقابل هم قرار گرفتند.
از بخت نامراد این تیم حریف بود که با گل دقیقه ۵۱ از تیم ایران پیش افتاد تا امجدیه بغض کند. با اخراج فریبرز اسماعیلی اوضاع پیچیده تر شده بود ولی سرطلایی آن دوران یعنی همایون بهزادی در دقیقه ۷۵ کار را به تساوی کشاند تا حداقل مردم نفس راحتی بکشند ولی شلیک رعد آسای پرویز قلیچ خانی از فاصله ۴۰ متری در دقیقه ۸۶ بغض امجدیه را ترکاند. ایران ۴ دقیقه بعد قهرمان جام ملت ها شد و خود جوش ترین جشن فوتبالی مردم اول اطراف امجدیه و بعد سرتاسر تهران و ایران را فراگرفت. نتایج ایران در این رقابت ها به شرح ذیل است:
▪ ایران ۲ (همایون بهزادی ۷۰، علی جباری ۸۸)، هنگ کنگ صفر
▪ ایران ۴ (همایون بهزادی ۳۱، حسین کلانی ۳۴، اکبر افتخاری ۵۱، غلامحسین فرزامی ۵۶)، تایپه صفر
▪ ایران ۳ (حسین کلانی ۲، اکبر افتخاری ۶۰، همایون بهزادی ۷۱)، برمه یک
▪ ایران ۲ (همایون بهزادی ۷۵، پرویز قلیچ خانی ۸۶)، رژیم اشغالگر قدس یک

منبع : روزنامه شرق