صبر و ظفر و دوستی دیرینه

اصولا به همان اندازه که انسان برای نیل به اهداف و آرمان های متعالی زندگی نیاز به مقوله صبر دارد; به همان مقدار نیز نیاز به شناختی کامل و البته آگاهانه از ماهیت مقوله صبر دارد. صبر به عنوان یکی از ارکان اساسی و مهم در زندگانی انسان ها همیشه نقشآفرین و نقش محور بوده یا به بیانی در بنا و استواری زندگی افراد نقشی سازنده و حیاتی را داشته است. اینکه می گوییم صبر و ظفر دوستی دیرینه اند، بدین سان است که بر این مهم همه علما و دانشمندان و ادبا نیز مهر تایید و تصدیق زده اند.
چه این که کلا م والای «الصبر مفتاح الفرج» و بیان شیوای «صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند» و جمله شیوا و زیبای «در اثر صبر نوبت ظفر آید» و ده ها کلا م نورانی دیگر موید این معناست و بالاتر این که: «ان الله مع الصابرین» اما در زوایایی که انسان در جهت احداث زندگی خود بر مبنای فرهنگ معرفت، هنر صداقت و دو ویژگی ممتاز و مثال زدنی عاطفه و عفاف و پاکدامنی در تکاپوست; این مهم معنایی واقعی را بر خود احساس می کند والا چه بسا انسان هایی مختلف با افکار و عقاید بلند بوده و هستند، ولی تعیین کننده و تصمیم گیرنده زندگی مجلل و مدنظر آن ها را معیارهای متضاد با مواردی که ذکر آن رفت، بر عهده گرفته اند. با این حال آن چه مهم به نظر میآید این است که خیلی از فراز و فرودهای زندگی با همین مقوله صبر و انجام رسیده است، یعنی انسان در جهت فتح قله فراز همیشه از این مهم بهره گرفته و در فرود زندگی نیز باز پشتوانه اش صبر بوده است.
به طوری که خیلی افراد در زندگی شکست می خورند، ولی با صبر و توکل و ایمان راسخ بازگشتی قهرمانانه را به زندگی از خود به معرض نمایش می گذارند و البته خیلی از افراد نیز در زندگی پیروزی را جشن می گیرند که باز اساس و پایه این پیروزی نیز بر مبنای همان مقوله مهم و سرنوشت ساز یعنی صبر است. اما نکته مهم این است که دایره صبر از یکسری مولفه های ویژه ای برخوردار است و به اصطلاح هر کسی که تمایل به وارد شدن به این دایره را دارد، بی شک باید از این مولفه ها بهره مند باشد و البته دارا بودن این مولفه ها نیز نیاز به پیش زمینه هایی دارد که این پیش زمینه ها در همه افراد یافت نمی شود. به بیانی دیگر می توان گفت افراد صبور انگاشت شمارند. صبور به این معنا که انسان در مقابل فریادهای زندگی سکوت کند و در مقابل سکوت ها فریاد برآورد.
صبور به این معنا که انسان در مقابل سیل مصائب زندگی استقامت و پایداری به خرج دهد. صبور به این معنا که انسان در مقابل آوای شکست، ندای پیروزی سر دهد. صبور به این معنا که خویش را به خاطر خویشتن فدا کند. صبور به این معنا که از ته دل بداند زندگی گاهی می خندد و گاهی هم گریه هایی دارد. صبور به این معنا که بداند «خانه امید در انتهای جاده ناامیدی است.» صبور به این معنا که «در طلب کوش، مده دامن امید ز دست
دولتی هست که یابی سر راهی گاهی»
صبور بدین معنا که «اندکی صبر سحر نزدیک است، صورت ماه به من می گوید» و صبور بدین معنا که «الصبر راس الا یمان» پس با این تفاصیل است که می توان گفت صبر و ظفر دوستی دیرینه اند، کما این که اگر صبری نباشد مسلما ظفری در کار نیست و بدون ظفر نیز صبر بی معنا و مفهوم است لذا آن چه حاصل میآید، شاید گفت این دو با این که دوستی دیرینه اند، در همه ابعاد نیز مکمل همدیگر نیز هستند. پس بسان کوه باشیم که در جای خود استوار و نمادی از پیروزی است.

نویسنده : عابدین پاپی

منبع : روزنامه مردم‌سالاری