اضطراب های پس از کسب پیروزی

انتخابات در پاکستان پایان یافته است وهمه ناظران نگاه منتظر خویش را به این سمت دوخته اند که نتایج این انتخابات به چه شکلی درسیاست خارجی اسلام آباد بویژه در روابط ژنرال با طرف های غربی تبلور پیدا می کند. این مسأله را اکنون تحلیلگران رسانه های آمریکایی به وضوح درگزارش های خود از اسلام آباد منعکس می کنند.
بنابراین کمابیش اغلب ناظران از آنچه در پشت صحنه انتخابات گذشته است و تبانی ها وتوافق هایی که میان قدرت های غربی و دولتمردان اسلام آباد رد وبدل شده اطلاع دارند.
مسأله اصلی در فردای انتخابات ۶ اکتبر پاکستان این است که آیا این اتفاق با روند پر چالشی که طی کرد به تحقق اهدافی که بازیگران یا سرمایه گذاران این انتخابات دنبال می کردند منجر خواهد شد. خواست مشترک آمریکا واروپا در این انتخابات و انتخابات دومی که قرار است در ژانویه برگزار شود این است که یک دولت ائتلافی نیرومند با مأموریت مبارزه و مهار افراط گرایی شکل گیرد.
پاسخ به این سؤال چندان آسان نیست ضمن آن که هنوز نیمی از سناریوی توافقی که دولت های غربی و شرکای منطقه ای شان برای تشکیل چنین دولتی ائتلافی تدوین کرده اند هنوز محقق نشده است یعنی باید روز ۱۸ اکتبر و زمان موعود بازگشت بوتو از راه برسد تا چشم انداز این رویداد روشن تر شود.
آنچه روشن است همه دغدغه بوش و متحدانش این است که از انتخابات ۶اکتبر پاکستان پلی برای عبور از نزاع بزرگ خویش در افغانستان بسازد، جنگی که دومین جبهه رویارویی آمریکا با افراطیون القاعده و طالبان است و دست بر قضا همانند عراق خوف یک شکست بزرگ را دردل دولتمردان آمریکا افکنده است.
هیچ تردیدی در این نیست که دلیل فشار همه جانبه بوش بر مشرف به اوضاع نا بسامان افغانستان برمی گردد و در ششمین سال این جنگ ناکامی رژِیم مشرف در کنترل امنیتی نیروهای طالبان در مرز های افغانستان برای مردان کاخ سفید یک فاجعه است. مشرف در برهه ای برای بوش حکم یک عصای نجات را ایفا می کند که دیگر شریک آمریکا یعنی حامد کرزای در کابل با پیشروی طالبان اقتدار خود را در افغانستان از دست می دهد.
برای آمریکایی ها مشکلاتی که در عراق پیش آمد اکنون به صورتی پیچیده و بغرنج در این جبهه بروز کرده است. در این میان جمع بندی همه کارشناسان پنتاگون این است که وضع افغانستان به این سبب غیر قابل مهار شده است که «جای امن» تروریست ها در داخل خاک پاکستان است و پشتیبانی همه جانبه قبایل و احزاب و نیروهای امنیتی پاکستان از این گروه مانع اصلی حل نظامی قضیه افغانستان شده است.
بنابراین موفقیت مشرف در دور جدید رهبری اش با یک سؤال دیگری در ذهن آمریکایی ها گره خورده است که آیا آنها در جنگ علیه جنگجویان (طالبان) موفق می شوند یا خیر.
درمیان سیاستگذاران واشنگتن این نظریه در ششمین سال جنگ افغانستان هواداران فراوان یافته است که بدون حمله نظامی به جنگجویان (طالبان) که در قلمرو پاکستان خفته اند، نابودی آنان غیر ممکن خواهد بود.
البته آمریکا یک بار به صورت محدود این نظریه را تست زد اما در نتیجه این حمله هوایی آمریکا علیه مواضع نظامی (طالبان و القاعده) در خاک پاکستان مردم به خشم آمده و نارضایتی گسترده خود را علیه رژیم مشرف نشان دادند.
به باور منابع اطلاعاتی آمریکا در حال حاضر تروریست ها تقریباً در ۴منطقه در شمال و جنوب وزیرستان مرکزیت داشته و لوازم تمرینات نظامی و لجستیکی خود را از این ناحیه تأمین می کنند. استفاده تروریست ها از خاک پاکستان برای عملیات نظامی و پناه گزینی موجب شده است، که آمریکا با مشرف این تعهد را به انجام رساند که، طالبان در داخل خاک پاکستان تعقیب و پیگیری شوند. سید سلیم شهزاد روزنامه نگار پاکستان در مقاله خود با نام (آمریکا در پی شکار طالبان در داخل خاک پاکستان است) آورده است که مشرف به طور ضمنی موافقت کرده که آمریکایی ها می توانند طالبان را در داخل خاک پاکستان تعقیب و پیگیری نمایند.
واضح است که این یک تصمیم فوق العاده مهمی است، که نتیجه آن حکومت مشرف را درعملیات نظامی بی پایانی مانند عملیات مسجد لعل درگیر می کند.
اما جنگ با عقبه طالبان در داخل قلمرو پاکستان برای ژنرال یک قمار بزرگ است با این انتخاب یعنی ایستادن در کنار واشنگتن در جنگ علیه طالبان، مشرف به بزرگترین وخطرناکترین انتخاب دوران حیات خویش دست می زند. این خطر زمانی به اوج خواهد رسید که آمریکا مستقیماً در داخل قلمرو پاکستان عملیات نظامی را انجام بدهد، که طبعاً تلفات غیر نظامیان را به دنبال خواهد داشت، که این در نهایت حکومت مشرف را با خطربی ثباتی روبه رو خواهد ساخت.
وقوع دو حادثه در گرماگرم انتخابات، نخستین پیام های این خطر را به گوش مشرف و شرکایش رساند. حادثه اول تحریم انتخابات توسط شبکه احزاب ششگانه و قدرتمند سنتی ـ مذهبی که برخی از سران آن به عنوان آموزگاران طالبان شناخته می شوند و دوم موج ناآرامی های مناطق مرزی وقبیله نشین وزیرستان و کشمیر که به سقوط هلی کوپتر همراهان مشرف درمسیر کشمیر و نیز ربودن چندین نظامی ارتش در منطقه وزیرستان منجر شد؛ منطقه ای که به عنوان پایتخت طالبان شهرت دارد.

محمد بخشنده

منبع : روزنامه ایران