مدودف، واقع‌بین تر از پوتین

در حالی که میراث پوتین، تصدی قدرت را همچنان در سلطه وی قرار داده،‌اما به نظر می‌رسد که مدودف واقع بین‌تر از رئیس جمهور سابق روسیه باشد. ولا‌دیمیر پوتین که دست نشانده بوریس یلتسین بود، خود را به خوبی در پست ارشد ریاست جممهوری روسیه که از سال ۲۰۰۰ آغاز شد جای داد. برخی براین عقیده‌اند که او از بوریس یلتسین موفق‌تر بود. یلتسین از سال ۲۰۰۰- ۱۹۹۱ بر کشوری حکومت می‌کرد که استانداردهای زندگی در حال تنزل بود،‌رشد اقتصادی متوقف شده بود و فساد و جرائم در حال گسترش بود. سیاست‌های یلتسین، ارتش روسیه را که زمانی مقتدر بود تضعیف کرده و این کشور را همردیف غرب قرار داده بود و به طور کل وجهه ملی روسیه را تخریب کرده بود. پوتین قدرت را ازرئیس جمهوری به ارث برد که اغلب بیمار و یا مست بود.
او سریعا در جهت استحکام قدرت مرکزی دولت و به دست گیری مجدد کنترل موسسات اقتصادی و قابلیت‌های استراتژیک اقدام کرد. وی همچنین به سرکوب تجار بزرگ که به اولیگارش‌ها معروف بودند و بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی از قدرت و ثروت بسیاری برخوردار شدند،‌پرداخت. حاکمان محلی نیز که در شرف دستیابی به استقلا‌ل بودند، تحت کنترل قرار گرفتند و پوتین، آنها را با مشاوران مورد اعتماد خودجایگزین کرد. پوتین برتوسعه ذخایر انرژی وگازی روسیه به ویژه شرکت دولتی گاز پروم متمرکز شد. سرمایه گذاری‌های انجام شده و افزایش‌های پی در پی درقیمت نفت، رشد اقتصادی را به سالا‌نه ۷ درصد افزایش داد و به زودی اقتصاد روسیه به نهمین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شد. روسیه با افزایش تولیدات ناخالص داخلی از ۲۰۰ میلیارددلا‌ر در سال ۱۹۹۹ به بیش از ۳/۱ تریلیون دلا‌ر تا به امروز، تمام بدهی‌های خارجی خود را پرداخت کرده است. ارتقای استانداردهای زندگی مردم، محبوبیت پوتین را افزایش داد . وی با ارتقای قابلیت های ارتش و ناوگان دریایی روسیه، یک سیاست مستقل خارجی را برای کشور ترسیم کرد . او با ایجاد روابط نزدیک با چین و هند، پیمان دوستی را در سراسر خاورمیانه و آمریکای لا‌تین برقرار کرد و در عین حال غرب را وادار به ادای احترام به کشورش نمود. پوتین با گسترش ناتو مخالفت کرد و به طرح آمریکا برای استقرار پایگاه های موشکی در لهستان و جمهوری چک اعتراض کرد . هر چند پوتین به دلیل سوابق خود در زمینه دموکراسی به شدت از جانب آمریکا و غرب و حتی در داخل کشورش مورد انتقاد قرار می گرفت. منتقدان وی به دلیل تمایل پوتین برای کنترل رسانه ها و جلوگیری از فعالیت احزاب و سازمان های اجتماعی داخلی به او لقب " تزار جدید" داده بودند .
برخی چنین ادعا می کنند که بسیاری از پیشرفت های اقتصادی که در دوران ریاست جمهوری پوتین رخ داد به علت افزایش بهای نفت بود . رخدادی که شاید زودگذر باشد . عدم ایجاد روابط نزدیک پوتین با اعضای کشورهای مستقل مشترک المنافع - سازمانی که جایگزین اتحاد شوروی شد- دشمنی روسیه با آمریکا و غرب را به دنبال داشت . در نتیجه، انقلا‌ب های نارنجی، دولت حامی غرب را در گرجستان و اوکراین بر سر کار آوردند . بنابراین روسیه تا چه حد در دوران ریاست جمهوری دیمیتری مدودف متفاوت خواهد بود؟ اکثر شاهدان بر این عقیده‌اند که پوتین که در حال حاضر نخست وزیر روسیه است، حرف آخر را در سیاست روسیه خواهد زد . کرملین و بسیاری از دستگاههای دولتی کشور شاهد افرادی است که از سوی پوتین منصوب شده اند و بعید است که دست کم طی یک یا ۲ سال آینده حمایت خود را به سمت مدودف تغییر دهند . پوتین به عنوان نخست وزیر، کنترل اقتصاد روسیه را حفظ خواهد کرد . اگر چه قانون اساسی روسیه این حق را به رئیس جمهور می دهد که نخست وزیر را عزل کند، اما مدودف نمی تواند بدون موافقت دوما( مجلس سفلی) که در تسلط پوتین است این کار را انجام دهد .
به طور کلی مدودف یک لیبرال است اما بعید است که وی در جهت آزادی مطبوعات، اقتصاد یا دستگاه امنیت سریعاً ریسک کند . همچنین انتظار نمی رود که وی یک سیاست لیبرال را در قبال غرب اتخاذ کند . همانطور که مفسران روسی اشاره می کنند، نسل جدید در بوروکراسی روسیه احتمالا‌ً حامی غرب است . اما آنها در عین حال ملی گرایان محافظه کار نیز هستند . به عبارت دیگر ، آنها فرهنگ غرب را تحسین می کنند اما ترجیح می دهند تا فاصله خود با غرب را حفظ کنند . رئیس جمهور کنونی روسیه واقع بین است؛ به این معنی که وی ممکن است درصدد کشف و بررسی منافع مشترک با غرب باشد . به عبارت دیگر ، روسیه تحت ریاست مدودف ممکن است تلا‌ش کند تا جهان را نه با زور، بلکه با عقلا‌نیت و دستاوردهای خود تحت تاثیر قرار دهد . هرچند همه چیز به واکنش غرب بستگی دارد .

منبع: الا‌هرام

منبع : روزنامه آفتاب یزد