مقایسه دو فیلم از یک فیلمساز

هم اکنون فیلم «گناه من» از مهرشاد کارخانی بر روی پرده سینماهاست. این کارگردان که همین امسال فیلم «ریسمان باز» را در ژانر اجتماعی و البته داستان های شهری تولید کرد، هم اکنون خود را با دومین اکران و البته نخستین کار خود محک می زند. «گناه من» قبل از ریسمان باز ساخته شده است اما اکران آن چند ماه پس از ریسمان باز بوقوع می پیوندد. با وجود این که بسیاری از منتقدان فیلم ریسمان باز را وسترن شهری نام نهادند اما هر دو فیلم این فیلمساز از تولیدات ژانر اجتماعی است.
درفیلم «گناه من» دختر و پسر از جنوب تهران به دنبال یک زندگی جدید هستند. برای همین سعی دارند شرایط و محیط زندگی خود را عوض کنند. درفیلم« ریسمان باز»، «میکائیل» و «عسگر» به عنوان نماینده قشر جوان از طبقه فرو دست جامعه سعی دارند با اتکا به توانایی ها و شایستگی های خود در شهری چون تهران به رفاه اجتماعی برسند.
نکته ای که درفیلم «ریسمان باز» خودنمایی می کند مسئله عشق و یک جور حس وجود داشتن است. «کارخانی» در فیلم اول خود «گناه من» «یغما» را آدمی سرخورده، تنها و بریده از اجتماع معرفی می کند. آدمی به انتها رسیده که در این شرایط ورود دختری به نام «باران» زندگی روزمره او را از تکرار در می آورد و تلنگری به او می زند تا به خود برگردد. نکته دیگر در فیلم «ریسمان باز»، نوع چینش نماها و سکانس های فیلم است. کارگردان ابتدا تصاویر فیلم خود را با محل کار «میکائیل» و «عسگر» شروع می کند. کشتارگاهی که محل کشتن گاو و گوسفندان است. نوعی خشونت و عصبیتی که در فضای کشتارگاه وجود دارد. یک جور حس خشونت و تک افتادگی و زخم خوردن را تداعی می کند. جنوب شهری که همیشه به دلیل فاصله طبقاتی به لحاظ نوع زندگی، فرهنگ، رفتار و جایگاه اجتماعی افراد دستخوش خشونت و ضدارزش بوده است.

ساسان کهن پور

منبع : روزنامه ایران