فردوسی

حكیم ابوالقاسم فردوسی
حكیم ابوالقاسم حسن بن اسحق بن شرفشاه فردوسی ، زنده كننده زبان و ملیت ایرانی در حدود سال ۳۲۹ هجری در قریه « باژ » از قرا « طایران » طوس بدنیا آمد ...
فردوسی از طبقه دهقانان بود و بخط آثار نژادی و باستانی ایران علاقه وافر داشت و بنابر همین علاقه به ملیت و افتخارات ایرانی در حدود سال ۳۷۰ هجری بنظم شاهنامه پرداخت و این كار را قبل از او چندین نفر بنظم یا به نثر آغاز كرده بودند . اما بانجام نرسیده بود .
استاد بزرگ و سخنسرای نامی طوس پس از سی و پنج سال رنج و زحمت و صرف عمر و مال ، نظم شاهنامه را بانحام رساند و این شاهكار عالی ادبیات جهانی را بوجود آورد .
در حدود سال ۳۹۵ هجری آنرا نزد سلطان محمود غزنوی برد و ابتدا بپایمردی ابوالعباس فضل بن احمد اسفراینی ، وزیر سلطان محمود ، بحضرت سلطان راه یافت ،‌اما قدر استاد عالیقدر آنطور كه باید شناخته نشد و رنجیده خاطر گردید و از غزنین بیرون آمد و مدتی متواری شد .فردوسی بطوس رفت و شاهنامه را برداشت و به طبرستان سفر كرد و نزد «‌ سپهبد شهریار‌» فرمانروای طبرستان رفت و خواست شاهنامه را بنام او كند ولی او قبول نكرد و گفت درباره تو بدگوئی كرده اند و بزودی سلطان ترا میخواند و حق زحمت ترا میگذارد و تو شاهنامه را بنام محمود بگذار فردوسی بعد از آن بطوس بازگشت و در موطن اصلی خود مسكن گزید و چندی بعد بكمك « احمد بن حسن میمندی »‌ سلطان محمود فردوسی را بخاطر آورد و از رفتار خود نسبت باو پشیمان گشت و جایزه ای بس گرانبها برای او بطوس فرستاد اما این جایزه هنگامی رسید كه فردوسی چشم از جهان فروبسته بود .استاد طوس در سال ۴۱۱ هجری در گذشت و در بیرون دروازه در باغی كه ملك خود او بود دفن شد و اكنون آرامگاهش در همانجا است .
شاهنامه فردوسی در حدود ۶۰ هزار بیت شعر دارد و بزرگترین حماسه ملی ایران است .

حكیم ابوالقاسم حسن بن اسحق شرفشاه فردوسی ( بروایت دیگر )
فردوسی از بزرگترین شعرای زبان فارسی و زنده كننده تاریخ ایران باستان است و شاهنامه شاهكار جاویدان وی می باشد .فردوسی بسال ۳۲۹ یا ۳۳۰ هجری در ده باژ از ناحیه طایران طوس بدنیا آمد . وی از ملاكین طوس بود . در دوران حیاتش دولت سامانی رو بضعف نهاد و در نتیجه غلامان ترك قدرت یافته و هر یك برمسندی تكیه كرده بودند . مشاهده این اوضاع فردوسی را رنج میداد و در نتیجه همین رنجها و احساسات میهن پرستانه شاهنامه سروده شد . وی شاهنامه را در حدود سال ۳۷۱ هجری شروع بنظم نمود .
از حوادث ناگوار زندگی فردوسی مرگ فرزندش بود .
شاهنامه شامل داستانهای افسانه ای پهلوانی و تاریخی میباشد .
معروف است كه ماخذ اصلی فردوسی در نظم شاهنامه خوذای نامك خداینامه و كتاب اوستا است فردوسی زنده كننده زبان پارسی است .مثنوی یوسف و زلیخا كه در قرن ششم هجری بنظم در آمد عده منتسب به فردوسی می دانند و دسته ای دیگر معتقدند كه از آن فردوسی نیست .
اشعاری پراكنده هم از غزل – قطعه و رباعی و قصیده باقی مانده .فردوسی پس از هشتاد و اندی در حدود سال ۴۱۱ و یا بقولی ۴۱۶ در طوس وفات یافت و او را در باغ مسكونی اش دفن نمودند .

منبع : وبلاک من