جدال اوباما و مک کین؛ نبرد آرزو و تجربه

آیا مردم آمریکا قهرمان سالخورده ای را انتخاب خواهند کرد که از کاهش مالیات ها برای شرکت ها و بنگاه های تجاری و ثروتمندان و همینطور طرح ها و برنامه های جورج بوش در مورد جنگ در عراق و افغانستان حمایت می کند و یا مرد جوانی را که در خصوص بهبود نظام مراقبت های بهداشتی و درمانی، خروج فوری نیروهای آمریکایی از عراق و افزایش دستمزد کارگران وعده داده است، بر مسند کرسی ریاست جمهوری کشورشان خواهند نشاند؟ در حالی که نظام مالی و اقتصادی آمریکا رو به افول نهاده، به نظر می رسد که دموکرات ها در این ماراتن انتخاباتی غیر قابل شکست خواهند بود اما براستی این چنین نیست. به گزارش ایسنا، هفته نامه اکونومیست طی تحلیلی درخصوص انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر آمریکا آورده است: ایالات متحده دوران اعجاز و شگفتی را پشت سر می گذارد. آن زمان که هیلاری کلینتون اندیشه ایجاد اصلاحات بنیادین در نظام مراقبت های درمانی را در سطح ملی در سر می پروراند، رقیبش (اوباما) هنوز تحصیلات خود را در دانشگاه حقوق به اتمام نرسانده بود؛ اما اکنون همین سناتور سیاهپوست بلندپرواز به عزیز دردانه مردم جهان تبدیل شده است و هیلاری کلینتون که سابقا کاندیدای حتمی دموکرات ها به نظر می رسید، مغلوب این سناتور جوان شد.
از سوی دیگر، جان مک کین سناتور جمهوری خواه و با سابقه ای که سال گذشته از پیشبرد مبارزات انتخاباتی اش منصرف شده بود، به طور غیر منتظره و دور از ذهن تمامی رقبایش را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت تا نامزدی حزب جمهوری خواه را در انتخابات پیش رو از آن خود سازد. رای دهندگان آمریکایی در نوامبر امسال یا به یک رئیس جمهور سیاه پوست رای خواهند داد و یا یک زن را به عنوان معاون رئیس جمهور آتی کشورشان در کاخ سفید منصوب خواهند کرد که در صورت تحقق هر یک از این دو احتمال فصل جدیدی در تاریخ سیاسی - اجتماعی آمریکا گشوده خواهد شد. از همه جالب تر آنکه درست زمانی که تصور می شود دموکرات ها قطعا سر تسلیم فرود نخواهند آورد، احتمال شکست خوردن برای آنان همچنان دور از انتظار نیست. طی نیم قرن گذشته در آمریکا تنها یکبار پیش آمده که یک حزب سیاسی به مدت سه دوره متوالی نبض قدرت را در کاخ سفید در دست داشته باشد و این اتفاق نادر در سال ۱۹۸۸پس از زمامداری دو نوبته رونالد ریگان و در برهه زمانی ای به وقوع پیوست که آمریکا به لحاظ اقتصادی قدرتمند و شخص رئیس جمهور نیز محبوب بود، اما اکنون وجه تشابهی میان آمریکای امروز و دیروز به چشم نمی خورد. اقتصاد آمریکا شاید به طور کامل دچار رکود نشده باشد، اما بی تردید چنین برداشتی در بطن جامعه آمریکا وجود دارد.
این روزها قیمت مسکن در آمریکا تنزل شدید پیدا کرده و بهای سوخت و خوار و بار به شدت افزایش یافته مضاف بر اینکه وضعیت دستمزد ها در آمریکا سالهاست که به طور راکد باقی مانده است. سقوط بخش اعظمی از بازار بورس وال استریت در سپتامبر گذشته میزان توانایی و قابلیت هر یک از کاندیداها در کنترل و هدایت امور و کارهای بزرگ مالی را به طور غیر منتظره ای در کانون توجه قرار داده است.اکونومیست در ادامه آورده است: جنگ در عراق و افغانستان کماکان ادامه دارد و علی القاعده سناتور جان مک کین به استقبال شکستی حتمی پیش می رود. این در حالیست که نظرسنجی ها از اختلاف بسیار ناچیز رقبای جمهوری خواه و دموکرات حکایت دارد و علت اصلی وجود این رقابت تنگاتنگ آن است که دموکرات ها فردی را به عنوان طلایه دار جنگ انتخاباتی خود معرفی کرده اند که سرشار از استعداد های چشمگیر و درخشان است اما در عین حال دچار ضعفی قابل توجه است که او را یکه تاز بلامنازع این انتخابات معرفی نمی کند. باراک اوباما سخنرانی ها و خطابه های بی نظیر و جالب توجهی را ایراد و آنها را بسیار زیبا و بی نقص بیان می کند. وی مغناطیس توده های مردمی و باروت احساسات برخاسته از مردم است و آنان را تا مرز اشک ریختن سوق می دهد ولی عوام فریبی ناپخته و خام نیست. وی سوال ها و مقولات مختلف در حوزه سیاستگذاری را با ملغمه ای از ذکاوت و واقع گرایی تجزیه و تحلیل می کند. مشاوران اوباما از توانایی کاندیدای خود در ارزیابی مباحثات پیچیده و غامض و دستیابی و انتخاب راه حل هایی که هم به لحاظ سیاسی و هم به لحاظ منطقی امکان پذیر هستند انگشت حیرت به دهان گرفته اند.
اوباما وعده و وعید های بسیار می دهد. به طور مثال او قصد دارد سربازان آمریکایی را هر چه سریعتر از عراق خارج کرده، شمار نیرو های ارتش کشورش را افزایش داده و سربازان بیشتری را به افغانستان اعزام کند. برچیدن زندان گوانتانامو نیز از دیگر وعده های اوباما در جریان مبارزات انتخاباتی اش به شمار می آید. اوباما در حوزه سیاست داخلی پیشنهاد ایجاد نظام مراقبت های بهداشتی تقریبا همگانی را برای عموم مرد آمریکا مطرح نموده و بر خلاف رقیبش مک کین افزایش مالیات برای طبقه متمول و نیز صاحبان تجارت را سرلوحه برنامه های خود قرار داده است و ایجاد «سیستم کاهش و معاوضه» به منظور کاهش صدور و انتشار گازهای گلخانه ای و سرمایه گذاری هنگفت در زمینه یافتن انرژی جایگزین شونده از دیگر اهداف و برنامه های وی محسوب می شود. اغلب طرفداران اوباما بر این باورند که کاندیدای دموکراتشان جذبه و گیرایی اش را بیشتر مرهون نوع شخصیت و وجهه اش است تا سیاست ها و راهبرد هایش. در ادامه این تحلیل می خوانیم: اوباما سیاستمداری ورزشکار، ۴۷ ساله و دو رگه است.
رشد و پیشرفت اوباما از بطن طبقه ای متوسط فی الواقع بر آورده شدن رویای آمریکایی را در اذهان متجلی می سازد. وی نه تنها در حمایت از آشتی و مصالحه نژاد ها به موعظه و سخنرانی می پردازد، بلکه پیروزی اش در انتخابات پیش رو باعث کمک به تحقق این آرمان می گردد. از طرف دیگر نسلی از کودکان سیاهپوست در آمریکا از این پس با نگاه به الگویی مطلوب رشد و پرورش خواهند یافت. راهیابی اوباما به کاخ سفید همچنین به بهبود مناسبات متزلزل آمریکا با دیگر کشورهای جهان منجر خواهد شد. وی بر خلاف سناتور مک کین با لحنی ملایم و آرام از ارتقا سطح همکاری بین المللی حمایت و پشتیبانی می کند. اوباما در سال ۲۰۰۴ به سنای آمریکا راه یافت، اما اکنون بسیاری از مردم نسبت به واگذاری زمام امور کشورشان به فردی که به جز ریاست بخش مطالعات حقوق دانشگاه هاروارد و رهبری چند مبارزه انتخاباتی سابقه مدیریتی و اجرایی چندانی را در کارنامه اش ندارد بیمناک هستند. برخی دیگر بیم آن دارند که وی آنطور که به نظر می رسد چندان خوب یا سیاستمداری با اصول اخلاقی والا نباشد. به رغم تمامی لفاظی ها و نطق های آتشین اوباما پیرامون در هم شکستن اختلافات میان حزب جمهوری خواه، حزب دموکرات وی هرگز نتوانسته در حمایت از حزبش به دستاوردی چشمگیر و عینی نایل گردد. با وجود تمامی سخنوری های اوباما در مورد وحدت گروه ها و احزاب سیاسی در آمریکا، وی بر خلاف انتظار ها به چهره ا ی تبدیل شده که خود باعث ایجاد دودستگی و اختلاف می شود.
● و باز هم مک کین
اکونومیست در بخش دیگری از این تحلیل آورده است: در نقطه ای مقابل این پیکار، جان مک کین قرار دارد. او اگر چه در سفرهای انتخاباتی اش حاضر جواب و باهوش نشان داده، اما به لحاظ فصاحت و شیوایی کلام و تیزهوشی در مقایسه با اوباما در جایگاه پایین تری قرار دارد. به لحاظ سنی نیز وی شرایط کاملا متفاوتی با رقیبش دارد. مک کین در صورت کسب پیروزی در انتخابات نوامبر، به پیر ترین رئیس جمهور روی کار آمده در طول تاریخ انتخابات این کشور تبدیل خواهد شد. جمع کثیری از مردم بر این باورند که وی در بدترین حالت خود، سیاستمداری جنگ افروز و در بهترین حالتش فردی بد خلق و دارای اندیشه ها و گرایشات نو محافظه کارانه خواهد بود؛ فردی که از قرار معلوم در جهت برقراری ارتباط نزدیک با دیگر کشورهای جهان گام بلندی بر نخواهد داشت. بی اغراق می توان گفت که استدلال و تدبیر مک کین نسبت به ظرایف و دقایق مسایل اقتصادی و مالی آمریکا نیز سست و غیر قابل اعتماد است. مک کین در عین حال سیاستمداری است شجاع و جسور که در اغلب مواقع سعی کرده بجای توجه به صلاح و مصلحت، به استقبال مصائب و سختی ها برود. سناتور کهنه کار حزب جمهوری خواه ضمن اعلام این مساله که تداوم حضور نظامیان آمریکایی در عراق را مدنظر خواهد داشت، همچنین بیان کرده که عقب نشینی شتابزده به آتش هرج و مرج و ناآرامی در عراق دامن خواهد زد.
مک کین علاوه بر این در برابر خواسته ها و اهداف روسیه و ایران قد علم خواهد کرد و مانند رقیبش زندان گوانتانامو را نیز به تعطیلی خواهد کشاند. در زمینه اقتصادی نیز در حالی که اوباما با حمایت از سیاست حمایت گرایی (پشتیبانی از صنایع داخلی) نزد رای دهندگان دلربایی می کند، مک کین همچنان بر طبل حمایت از بازار آزاد تجاری می کوبد. اکونومیست در این تحلیل نوشته است: چنانچه رای دهندگان بر اساس سیاست ها و راهبرد های بیان شده هر یک از احزاب اقدام به تصمیم گیری کنند، اوباما به احتمال زیاد کاخ سفید را تسخیر خواهد کرد اما نکته اینجاست که مردم اینگونه و با چنین رویکردی در پای صندوق های رای حاضر نخواهند شد. رئیس جمهور ایالات متحده اصولا هم مدیر اجرایی کل کشور و هم رئیس نمادین آن است لذا رای دهندگان خواهان کاندیدایی هستند که از استعداد فوق العاده ای در جهت ایفای چنین نقش هایی برخوردار باشد و در عین حال آن چهره به عنوان فردی عادی و محبوب نیز در انظار عموم مطرح باشد. شرح حال این دو کاندیدا با اقبال دو گروه متضاد روبرو می شود. مک کین قهرمان جنگی است که سال ها رنج و سختی را در زندان های ویتنام متحمل شده بود، اوباما با گزینش جو بایدن به عنوان معاون خود در صدد رفع برخی ضعف ها و کاستی هایش بر آمده است.
بایدن ۳۶ سال در سنا صاحب کرسی بوده و در زمینه سیاست خارجی دانش سرشاری دارد. پیش زمینه مک کین به عنوان سیاستمداری برخاسته از طبقه کارگری مورد پسند و استقبال کسانی است که اوباما را نسبت به درد ها و مشکلاتشان بیگانه می پندارند. خانم سارا پیلین فرماندار آلاسکا، بر خلاف خود مک کین فردی عالم و دانشمند در عرصه سیاست داخلی و بین المللی به شمار نمی آید. اکونومیست در پایان آورده است: به رغم تمامی این فاکتورها و عوامل تاثیرگذار، هیچ کس درباره اهمیت و تاثیر رنگ پوست و مسایل نژادی بر این نبرد انتخاباتی قادر به گمانه زنی نیست. بسیاری از مردم چه سیاه پوست و چه سفید پوست از اوباما به خاطر رنگ پوستش حمایت می کنند. حال آنکه عده ای به همین دلیل با او سر نزاع دارند. هر چند کمتر کسی به وجود چنین مساله ای اذعان می کند. تا زمان برگزاری انتخابات آمریکا هنوز فرصت باقی است. مناظرات کاندیداها و معاونانشان هنوز به طور کامل به اتمام نرسیده و اقتصاد آمریکا بسیار متلاطم و بی ثبات است. به دنبال برگزاری مبارزات انتخاباتی که قریب به دو سال به طول انجامید، پیش بینی اینکه کدامیک از کاندیدا ها بر مسند کرسی ریاست جمهوری تکیه خواهند زد غیر ممکن به نظر می رسد. بی شک ابرهای تردید همچنان بر فراز این کشور و سرنوشتش سایه افکنده است.

منبع : روزنامه ابرار