ارایه مدل تخصیص ترافیک به شبکه حمل و نقل شهری و حل آن با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در این مقاله یک مدل جدید ریاضی دو سطحی، با زمان گسسته ارایه شده است که این مدل پیشنهادی، مساله تخصیص ترافیک را بصورت پویا مدلسازی می نماید. این مدل از نوع برنامه ریزی آرمانی غیرخطی آمیخته با اعداد صحیح است که از نظر جایگاه، در دسته مسایل تخصیص بهینه ترافیک قرار دارد. با توجه به اینکه حل این قبیل مسایل در دسته مسایل NP-Hard قرار دارد و اغلب آنها از نظر پیچیدگی زمانی، رفتار چند جمله ای ندارند، لذا در این مقاله علاوه بر استفاده از یک الگوریتم قطعی در حل مساله موجود برای دسترسی به یک شاخص قطعی برای مقایسه، یک الگوریتم ژنتیک خاص نیز طراحی شد و مدل پیشنهادی با آن حل گردید. این الگوریتم علاوه بر کنترل محدودیتها در فضای تصمیم گیری و اصلاح اعضای نسل، سبب بهبود فرآیند تکامل گردیده و مساله را با سرعت قابل قبولی حل می نماید. نتایج حل آن با نتایج حل الگورتم دقیق مبتنی بر گرادیان تقلیل یافته عمومی مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که حل مدل پیشنهادی با الگوریتم GRG و الگوریتم ژنتیک از نظر مقدار تابع هدف آرمانی اختلاف زیادی ندارند. همچنین حل مدل پیشنهادی با الگوریتم ژنتیک، با تعداد زیادی از نمونه ها نشان داد که زمان حل مدل با الگوریتم ژنتیک با اندازه جمعیت ([m] ?۳۰) و تعداد نسل ([gen] ?۳۰۰) کمتر از الگوریتم GRG می باشد. با افزایش تعداد نسل ها و اندازه جمعیت از مقادیر فوق، استفاده از الگوریتم ژنتیک موازی کارآتر خواهد بود.

محمدجواد اصغرپور
سعداله ابراهیم نژاد

منبع : پایگاه اطلاعات علمی