بیماری مالتیپل اسکلروسیز

در اثر بیماری مالتیپل اسکلروسیز (انگلیسی: Multiple sclerosis ؛لاتین: Encephalomyelitis disseminata) یا ام‌اس (MS) نواحیی از مغز و نخاغ دمیلینه شده و این نواحی به مرور زمان گسترش می‌یابند. در اثر این بیماری، اغلب عصبهای بینایی ،عصبهای نخاعی و «Cerebellar Conections» آسیب می‌بینند که منجر به نوروپاتی نوری، آتاکسی و… نهایتاً مرگ می‌شود. این بیماری اغلب در سنین بین ۲۰ تا ۴۵ سالگی بروز می‌کند و در بین زنان شایعتر است.
علت اصلی این بیماری هنوز مشخص نیست، اما این بیماری در اغلب موارد دارای توارث ژنتیکی می‌باشد و فرزندان افراد مبتلا به ام‌اس، دارای اختمال زیادی برای ابتلا به این بیماری می‌باشند. گمان می‌رود ام‌اس با این آنتی ژن‌ها در ارتباط باشد. بر این اساس یک ژن فرضی برای این بیماری در نظر گرفته شده‌است که «MSSG» نامیده می‌شود. همچنین به تازگی مشخص شده‌است که جهش در ژن «PTPRC» که بر روی کروموزوم ۱ قرار دارد، نیز در بروز ام‌اس نقش دارد. پروتئین «PTPRC» یا «CD۴۵» یک رسپتور غشایی است که در غشاء همه سلول‌های خونی، به جز گلبول‌های قرمز بالغ وجود دارد. این رسپتور، نقش تیروزین فسفاتازی دارد و در غیر فعال کردن JAK-کیناز نقش دارد.

منبع : ویکی پدیا