به همین سادگی در اسکار

مهم ترین جایزه سینمایی جهان یعنی «اسکار» از سال ۱۹۲۷ به همت آکادمی علوم و هنرهای تصویری پایه گذاری شد. می گویند نام این جایزه معتبر از ابتدا، «اسکار» نبوده است، بلکه بعد از طراحی تندیسی بوده است که گفته شده این تندیس چقدر شبیه عمواسکار یا دایی اسکار است و خبرنگاری که این حرف را شنیده فردا در روزنامه ای این گونه گفته است که این جایزه «اسکار» نام دارد و از همان وقت، جایزه را به نام «اسکار» شناخته اند!
جالب است بدانید تندیس معروف «اسکار» حدود ۳۰ سانتی متر ارتفاع و حدود ۴ کیلوگرم وزن دارد که با استفاده از فلز بریتانیوم و برنز ساخته می شود و روکشی از طلا دارد. اولین مراسم اهدای این جایزه معتبر در سال ۱۹۲۹ انجام شد و هر سال ادامه یافت. این جایزه در ابتدا فقط مخصوص فیلم هایی با زبان انگلیسی بود اما از سال ۱۹۵۶، بخش فیلم های خارجی هم به آن اضافه شد.
«تایتانیک»، «گلا دیاتور»، «سکوت بره ها»، «پدرخوانده»، «دیوانه از قفس پرید»، «لورنس عربستان»، «بر باد رفته» و «کازابلا نکا» از فیلم هایی هستند که این جایزه معتبر به آنها رسیده است.
ایران نیز در سال های اخیر با فیلم هایی مانند «بادکنک سفید»، «بچه های آسمان»، «رنگ خدا»، «زمانی برای مستی اسب ها»، «باران»، «من ترانه پانزده سال دارم» و «میم مثل مادر» دراسکار حاضر بوده که البته هیچ کدام از این فیلم ها به عنوان بهترین فیلم خارجی اسکار انتخاب نشده است.
دهم مهر ماه امسال نیز آخرین مهلت اعلا م نام فیلم نماینده ایران برای شرکت در اسکار آینده است که به نظر می رسد فیلم هایی مانند «به همین سادگی»، «اتوبوس شب»، «فرزند خاک» و «تنها دو بار زندگی می کنیم» از شانس بیشتری برای معرفی به عنوان نماینده ایران جهت حضور در این مسابقه معتبر سینمایی برخوردار باشند. اگر به شیوه انتخاب فیلم برگزیده برای حضور در اسکار در سال ها قبل نظری بیفکنیم، توجه به چند نکته ضروری می نماید. نخست آنکه اگر هیات انتخاب فیلم نماینده ایران به عنوان یک هیات انتخاب صنفی با حضور نمایندگانی از همه اصناف و تشکل های سینمایی دولتی و غیردولتی باشد، آنگاه می توان گفت که فیلم برگزیده این امکان را خواهد داشت که از همه امکانات رسمی و غیررسمی تبلیغ استفاده کند و بتواند اکران بین المللی هم داشته باشد که به زعم بسیاری از کارشناسان، آنچه می تواند فیلم های ایرانی را به سینمای دنیا معرفی کند، امکان اکران جهانی این فیلم هاست.
دیگر آنکه فیلم برگزیده باید واجد هر دو شرط مهم «وجه هنری» و «مخاطب حداکثری» باشد تا بتوان به توفیق آن امیدوار بود. اگر به فیلم های معرفی شده در سال های قبل نظری بیندازیم، ناگفته پیداست که بیشتر آنها واجد همزمان هر دو شرط نبوده اند، نکته ای که امسال می تواند در کار هیات انتخاب لحاظ شود.
خلاصه آنکه فیلم برگزیده ایران برای حضور در بخش فیلم های غیرانگلیسی زبان اسکار، باید در درجه اول مورد قبول خودمان باشد تا امیدوار بماند که در داوری کم حرف و حدیث کارشناسان جهانی سینما، مورد توجه قرار بگیرد و مورد اقبال و قبول دیگران هم بشود. با همه این بحث ها چنین بر می آید که فیلم کم نظیر «به همین سادگی» از سیدرضا میرکریمی بیش از سایر فیلم هایی که از آنها نام برده شد، می تواند همه شرایط را در خود جمع داشته باشد و مهم تر از همه آنکه در عین حفظ فرهنگ اصیل ایران زمین، حرفی جهانی و انسانی بزند و ما را به کسب افتخاری برای سینما امیدوار نگه دارد.

نویسنده : حسن حائری

منبع : روزنامه مردم‌سالاری