میرزا محمدحسن/میرزاحسن میرجهانی طباطبائی اصفهانی

جنسیت: مرد
نام پدر: میرسیدعلی محمدآبادی جرقوئی
تولد و وفات: (۱۳۱۹ -۱۴۱۳) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - محمدآباد (جرقویه)
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، مجتهد ، محدث و خطیب و شاعر
پس از فراگیری صرف و نحو و قسمتی از "سیوطی" به اصفهان رفت و در مدرسهٔ صدر ساکن گردید. سطوح اولیه را در محضر شیخ محمدعلی معلم حبیب آبادی و شیخ علی یزدی و سطوح وسطی را در محضر سیدمحمدرضا رضوی خراسانی و میرزا احمد اصفهانی و شیخ محمدعلی فتحی دزفولی و سید ابوالقاسم دهکردی فرا گرفت. وی در درس خارج از شاگردان میرزا محمدرضا مسجد شاهی اصفهانی بود و از درس ملاحسین فشارکی نیز استفاده نمود. در ۱۳۴۶ق به نجف رفت و از محضر شیخ عبدالله مامقانی و آقا ضیاء الدین عراقی و آقا سید ابوالحسن اصفهانی و شیخ محمد حسین نایینی استفاده نمود. پس از رسیدن به درجات عالی علمی به اصرار پدر به اصفهان بازگشت و به امور دینی پرداخت. پس از درگذشت پدرش به مشهد بازگشت و بعدها در تهران ساکن شد و به تبلیغ و خطابه و به تألیف کتب عربی و فارسی مشغول شد. وی در علوم غربیه اطلاعی عمیق داشت. طبع روانش او را قادر ساخته بود تا به عربی و فارسی در مدح معصومین (ع) به نیکوئی شعر بسراید. او در ۱۴۰۲ق به دلیل مسائل سیاسی به اصفهان رفت. در آنجا درگذشت و در جوار مقبرهٔ علامهٔ مجلسی به خاک سپرده شد. از آثارش: "مقلاد‌الجنان" ، در ادعیه و زیارات؛ "ذخیرهٔالمعاد"؛ "روائح‌النسمات" ، در شرح دعای سمات"؛ "مصباح‌البلاغهٔ" ، در مستدرک "نهج‌البلاغه" ، در چهار جزء در دو مجلد؛ :نوائب‌الدهور" ، در علائم ظهور؛ "الدرر‌المکنون" یا "الدرر‌المکنونهٔ" ، در امامت؛ "ولایت کلیه"؛ جزواتی در تفسیر قرآن؛ مختصر "ابصار‌المستبصرین" ، درکلام؛ "الجنهٔ‌العاصمهٔ" ، در تاریخ حضرت فاطمه زهرا (س)؛ "گنج رایگان"؛ "کنوز‌الحکم و فنون الکلم" ، در خطب و کلمات امام حسن مجتبی (ع)؛ "دیوان" شعر.

منبع : مطالب ارسالی