عفونت های جان سخت

بیماری‌های مقاربتی ناراحتی‌های شایعی هستند. این بیماری‌ها در اثر آمیزش جنسی، از شخص بیمار به فرد سالم منتقل می‌شوند.
‌بیماری‌های مقاربتی ناراحتی‌های شایعی هستند. این بیماری‌ها در اثر آمیزش جنسی، از شخص بیمار به فرد سالم منتقل می‌شوند. چندی پیش سازمان سلامت اجتماعی آمریكا اعلام كرد در این كشور سالانه یك نوجوان از هر ۴ نوجوان آمریكایی به این بیماری مبتلا می‌شود و تا ۲۵ سالگی، حداقل نیمی از تمامی بالغین جوان به یك بیماری مقاربتی دچار خواهند شد ولی در سطح جهان اوضاع بدتر است.
سازمان بهداشت جهانی، سال ۱۹۹۶ اعلام كرد كه روزانه بیش از یك میلیون نفر در سراسر جهان گرفتار این آلودگی‌ها می‌شوند. ۶۰ درصد این عفونت‌ها، افراد جوان كمتر از ۲۵ سال را درگیر می‌كند و ۳۰ درصد از آنها در میان گروه سنی كمتر از ۲۰ سال شایع است. سازمان جهانی بهداشت در گزارش اخیر خود از شیوع ۲ برابر عفونت‌های مقاربتی در دختران ۱۴ تا ۱۹ ساله نسبت به پسران خبر می‌دهد. علی‌رغم درمان‌های موثر، مشكل مهم این عفونت‌ها برگشت‌پذیر بودن آنها حتی پس از درمان است.
● از كجا می‌آیند؟
این بیماری‌ها بر اثر ابتلا به انواع باكتری، ویروس، تك یاخته یا حتی قارچ ایجاد می‌شوند. معروف‌ترین عوامل ایجاد كننده بیماری كه احتمالا نام خیلی از آنها را شنیده‌اید ، عبارتند از: نایسریا گنوره (عامل بیماری سوزاك)، ترپونما پالیدوم (عامل سیفلیس)، ویروس نقص ایمنی انسانی (عامل ایدز)، ویروس هرپس تناسلی و كلامیدیا تراكوماتیس.
ابتلا به این عوامل بیماری‌زا، موجب بروز حالت‌های ناخوشایندی می‌شود كه از میان آنها می‌توان به درد، بروز زگیل‌های تناسلی، تورم و قرمزی، سوزش و درد زمان ادرار، كاهش وزن، تعریق شبانه، تب و لرز،‌ تغییر رنگ پوست، خروج ترشح از آلت، خونریزی از دستگاه تناسلی زنانه در زمانی غیر از عادت ماهانه، آمیزش جنسی دردناك و خارش شدید در ناحیه تناسلی اشاره كرد. البته ممكن است در برخی موارد عفونت آرام و ساكت باشد و علامت خاصی ایجاد نكند.
عفونت‌های منتقل‌شونده از طریق جنسی در اكثر موارد به طور جدی نیازمند درمان هستند. قبل از كشف داروهای جدید، این عفونت‌ها عمدتا علاج ناپذیر بودند و درمان صرفا بر مداوای علائم بیماری متمركز می‌شد.
با كشف آنتی‌بیوتیك‌ها، انقلابی در درمان انواع عفونت‌ها صورت گرفت و بسیاری از بیماری‌های مقاربتی به طور ساده و راحت درمان‌پذیر شدند. البته هنوز درمانی درباره برخی از این عفونت‌ها نظیر ایدز وجود ندارد و این بیماری در صورت ابتلا كشنده خواهد بود. علاوه بر این، استفاده نادرست از آنتی بیوتیك‌ها موجب بروز گونه‌های مقاوم به دارو و گسترش آنها در سراسر جهان شده است.
موضوع مهم‌تری كه دانشمندان در تحقیقات اخیرشان متوجه آن شده‌اند شعله‌ور شدن دوباره عفونت‌های مقاربتی حتی پس از درمان است.
تحقیقات جدید نشان می‌دهند یك زن از هر ۴ زن و یك مرد از هر ۷ مردی كه به عفونت‌های مقاربتی مبتلا و مداوا شده‌اند، مدتی پس از درمان مجددا به عفونت تازه مبتلا می‌شوند. بسیاری از این افراد طی تنها ۳ ماه پس از بهبود عفونت اولیه به بیماری دچار می‌شوند ولی نكته مهمی كه در این میان وجود دارد، ناآگاهی مردم از ابتلا به عفونت جدید به دلیل بی‌علامت بودن دو سوم این عفونت‌هاست.
طی یك تحقیق جدید كه از سوی دكتر توماس پیترمن و همكارانش روی ۲۴۱۹ نفر از مردمی كه در كلینیك‌های تشخیص عفونت‌های مقاربتی حضور یافته بودند انجام شد - محققان متوجه شدند كه تنها تعداد كمی از افرادی كه به عفونت جدید مبتلا شده بودند از بروز آن آگاهی داشتند.
با توجه به شواهد به دست آمده از این تحقیق، دكتر پیترمن و همكارانش به این نتیجه رسیدند كه درمان عفونت، اغلب موارد نمی‌تواند موجب بهبود بیمار شود.
به عقیده آنها، افراد مبتلا به بیماری‌های مقاربتی احتمالا در یك شبكه جنسی قرار می‌گیرند كه آنها را در معرض خطر ابتلای مجدد به چنین عفونت‌هایی قرار می‌دهد. مهم‌ترین نتیجه‌ای كه دكتر پیترمن و همكارانش طی تحقیقشان به آن رسیدند، افزایش خطر ابتلای مجدد یك فرد به این بیماری‌ در صورت ابتلا به عفونت اولیه است.
علاوه بر این، آنها متوجه شدند، عفونت جدید، اغلب موارد بیماری متفاوتی از عفونت اولیه است. آنها همچنین به یك نكته مهم پی بردند و آن اینكه افراد سیاهپوست نسبت به سایر گروه‌ها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت جدید هستند.
موضوعی كه بیش از همه موجب نگرانی محققان شد، بی‌علامت بودن دو سوم موارد عفونت‌های جدید بود. بسیاری از افراد مبتلا بدون علامت بودند و ایده‌ای درباره اینكه عفونت ثانویه می‌تواند به آنها آسیب برساند، نداشتند. نتیجه منطقی ناآگاهی این افراد از ابتلا به عفونت‌های جدید، انتشار عفونت در جامعه است.
با توجه به نتایج فوق، پیترمن و همكارانش، چك ‌آپ مجدد را برای كسانی كه یك بار به عفونت‌های مقاربتی مبتلا شده‌اند ضروی دانستند. این كار در نهایت هم به نفع بیمار و هم به نفع جامعه خواهد بود.
محققان معتقدند در حالی كه یك بار درمان ممكن است عفونت‌های مقاربتی را بهبود بخشد ولی از گسترش این عفونت‌ها به طور كامل جلوگیری نمی‌كند. به همین دلیل بهتر است افراد مبتلا حتی پس از درمان در فواصل منظم تحت آزمایش‌های ابتلای مجدد قرار گیرند.
تحقیقات قبلی، بررسی‌های هر ۶ ماه یك بار را برای خانم‌های ۱۵ تا ۲۹ ساله‌ای كه حداقل یك بار به این عفونت‌ها مبتلا شده بودند، توصیه كرده بود، ولی با توجه به اینكه نتایج تحقیقات جدید حاكی از ابتلای بسیاری از زنان و مردان به عفونت جدید در طول ۳ ماهه اول پس از درمان است، به نظر می‌رسد باید در زمان لازم برای بررسی مجدد تجدیدنظر شود.
دكتر پیترمن و همكارانش بر این باورند كه شناسایی و درمان افرادی كه مبتلا به عفونت‌های مكرر بوده‌اند و نیز همسر آنها، می‌تواند از بروز اكثر عفونت‌ها در جامعه جلوگیری كند. علاوه بر این یادآوری این نكته به افراد آلوده كه در معرض خطر بالایی برای ابتلا به عفونت مجدد هستند، می‌تواند آنها را برای بررسی‌های بعدی و نیز درمان همسر آنها تشویق كرده، موجب شود مشتاقانه قدم‌های بعدی را برای كاهش خطر عفونت مجدد بردارند.
● ۶ نكته برای پیشگیری از عفونت مقاربتی
۱) نداشتن رابطه جنسی تنها موردی است كه به طور قطعی می‌تواند از ابتلا به این عفونت‌ها جلوگیری كند.
۲) هنگام رابطه جنسی حتی‌المقدور از كاندوم استفاده كنید.
۳) همیشه درباره خود و همسرتان از نظر ابتلا به عفونت‌های مقاربتی نگران و مراقب باشید.
۴) با علائم و نشانه‌های عفونت‌ها آشنایی داشته باشید.
۵) اگر به ابتلا به عفونت در خود یا همسرتان مشكوك هستید، تا هنگام مراجعه به پزشك از نزدیكی خودداری كنید.
۶) در صورت ابتلا، از درمان خود و همسرتان اطمینان یافته، دستورها و توصیه‌های درمانی را تا آخر ادامه دهید.

دكتر بابك هوشمند

منبع : روزنامه سلامت