اوفتالموسکوپ ـ چشم نما

اصولاً عبارت از آینه‌ای است که از سوراخی در وسط دارد، و این آینه نور را به درون چشم بیمار منعکس می‌کند و برای چشم پزشک فرصت معاینه دا خلی چشم را فراهم می‌آورد.
● اسباب‌های معاینه چشم:
۱) اوفتالموسکوپ که به‌وسیله آن شخص آزماینده می‌تواند ساختمان‌های درونی چشم را ببیند. یک میکروسکوپ با چراغ و بزرگنمائی زیاد برای تحقیق در ساخت قسمت پیشین چشم.
۲) یک نونومتر (تنش سنج) برای اندازه گرفتن فشار درون چشم (چیزی شبیه اسباب اندازه‌گیری فشار لاستیک اتومبیل)
۳) پریمتر (پیرامون سنج) برای ترسیم نقشه حدود میدان دید چشم
۴) گونیوسکوپ (زاویه نما) برای تحقیق در زاویه طاق چشم در آنجا که سرریز زهکشی مایع درونی چشم باید جستجو شود.
۵) شبک نما (رتینوسکوپ) یا اسبابی دیگر برای یافتن هر انحراف انکسار ممکن چشم (مثلاً نزدیک بینی و تا نقطه کوری) یا تغییرات گوناگون همین‌ها، عده‌ای عدسی آزمایش برای تعیین اینکه کدامیک از آن‌ها به‌چشم می‌خورد.
آخرین، ولی دارای اهمیت بیشتر، نقشه برای اندازه‌گیری حدت بینائی و دسته‌ای از عدسی‌ها برای آزمودن و در صورت امکان بهتر کردن آن است. از مجموع این روش‌ها حالت انکسار چشم شناخته می‌شود، از روی همین یافته‌های یک چشم پزشک با دیدسنج از روی آزمایش حدت بینائی است که شماره عینک شخص مورد نظر تعیین می‌شود.

منبع : مطالب ارسال شده