شنبه, ۲۲ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 11 May, 2024
مجله ویستا
موسیقی و رقصهای محلی ، استان کرمانشاه
تحقیقات انجام شده ثابت میكند كه موسیقی كردی، ابتدا منحصراً رزمی و حماسی بوده است. قدیمیترین نواسازان كردستان، بیتخوانها غالباً بیسواد بودهاند كه قرنها پیش از این و هم امروز، داستانهای پهلوانی و رزمی را به شعر و تصنیف تبدیل میكرده و دهل و سرنا مینواختهاند. بعدها نواها و ریتمها و آهنگهای بزمی نیز وارد موسیقی كردی شده است. انواع سازهای كردی در كرمانشاه عبارتند از :
دهل، سرنا و دونی : سازهایی هستند كه در مراسم عروسی و عزا به كار میروند. صدای این سازها هم رقصندهها را رهبری میكند و هم در مراسم سوگواری مشهور «چمری» نواخته میشود. نوازندگان عموماً كولیها هستند كه به «قرهچی» و «خراط» نیز معروفند.
طبل، شمشال (بلور) و دف : سازها و آلات این گروه نیز توسط كولیها ساخته میشود. این سازها سه جنبه حماسی «رزمی»، «عرفانی» و «طبی» دارند. امروز در هر روستای كردنشین ایران دست كم یك گروه موسیقی وجود دارد. حساسیت مردم این سامان نسبت به موسیقی تا آن پایه زیاد است كه شباهت به تعصب دارد. نوازندهها و خوانندههای منطقه، تنها در صورتی میخوانند و مینوازند كه بتوانند «جذبه روحانی» را در شنوندههای خود تحریك كنند. این «جذبه روحانی» هر جا موسیقی كردی طنین داشته باشد، وجود دارد.
تنبور : سازی است مقدس كه شاید هزارههای عمر خود را پشت سر گذاشته و همواره مونس مردان حق بوده است. نواختن این ساز در بین علویان كوهپایههای زاگرس عمومیت دارد و بزرگان و مراشد این نواحی، كلاً از آن آگاهی دارند.
رقص كردی تمرین آمیخته به تفریح بوده و هست. در تمام ریتمهای رقص كردی حالتی از همداستانی، یگانگی و بدنسازی وجود دارد. در بیشتر گونههای رقص كردی، دستهای رقصندگان درهم گره میخورد، گامها همواره در یك مسیر حركت میكند و چنان متوازن است كه به رژه میماند. رقصهای معروف كردی عبارتند از : گَریانه، برودوا، چپی، سِهپَر سه جار، سه پا و فَتاح پاشایی.
دهل، سرنا و دونی : سازهایی هستند كه در مراسم عروسی و عزا به كار میروند. صدای این سازها هم رقصندهها را رهبری میكند و هم در مراسم سوگواری مشهور «چمری» نواخته میشود. نوازندگان عموماً كولیها هستند كه به «قرهچی» و «خراط» نیز معروفند.
طبل، شمشال (بلور) و دف : سازها و آلات این گروه نیز توسط كولیها ساخته میشود. این سازها سه جنبه حماسی «رزمی»، «عرفانی» و «طبی» دارند. امروز در هر روستای كردنشین ایران دست كم یك گروه موسیقی وجود دارد. حساسیت مردم این سامان نسبت به موسیقی تا آن پایه زیاد است كه شباهت به تعصب دارد. نوازندهها و خوانندههای منطقه، تنها در صورتی میخوانند و مینوازند كه بتوانند «جذبه روحانی» را در شنوندههای خود تحریك كنند. این «جذبه روحانی» هر جا موسیقی كردی طنین داشته باشد، وجود دارد.
تنبور : سازی است مقدس كه شاید هزارههای عمر خود را پشت سر گذاشته و همواره مونس مردان حق بوده است. نواختن این ساز در بین علویان كوهپایههای زاگرس عمومیت دارد و بزرگان و مراشد این نواحی، كلاً از آن آگاهی دارند.
رقص كردی تمرین آمیخته به تفریح بوده و هست. در تمام ریتمهای رقص كردی حالتی از همداستانی، یگانگی و بدنسازی وجود دارد. در بیشتر گونههای رقص كردی، دستهای رقصندگان درهم گره میخورد، گامها همواره در یك مسیر حركت میكند و چنان متوازن است كه به رژه میماند. رقصهای معروف كردی عبارتند از : گَریانه، برودوا، چپی، سِهپَر سه جار، سه پا و فَتاح پاشایی.
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
انتخابات انتخابات مجلس مجلس شورای اسلامی انتخابات مجلس دوازدهم ایران مجلس ستاد انتخابات کشور مجلس دوازدهم رهبر انقلاب دولت سیزدهم دولت رئیس جمهور
تهران هواشناسی سازمان هواشناسی فضای مجازی شهرداری تهران هلال احمر پلیس قتل تصادف آموزش و پرورش ازدواج آتش سوزی
قیمت خودرو قیمت دلار قیمت طلا گاز خودرو مالیات نمایشگاه نفت بانک مرکزی نفت پالایش و پتروشیمی مسکن ایران خودرو
نمایشگاه کتاب رضا عطاران کتاب نمایشگاه کتاب تهران سینما تلویزیون دفاع مقدس سینمای ایران حضرت معصومه (س) مهران مدیری محمدمهدی اسماعیلی
فناوری اینترنت
اسرائیل فلسطین غزه رژیم صهیونیستی آمریکا جنگ غزه روسیه حماس سازمان ملل رفح اوکراین نوار غزه
پرسپولیس فوتبال استقلال سپاهان لیگ برتر رئال مادرید لیگ قهرمانان اروپا بایرن مونیخ باشگاه پرسپولیس لیگ برتر ایران بازی باشگاه استقلال
هوش مصنوعی مغز ایلان ماسک ناسا اپل فیبرنوری گوگل سامسونگ
وزارت بهداشت سازمان غذا و دارو کودکان توت فرنگی آسم هندوانه کبد چرب