دشتی

● دشتی، علی
▪ تاریخ و محل تولد : ۱۲۷۳/۱۲۷۴ - کربلا
▪ تاریخ و محل وفات : ۱۳۶۰ تهران
▪ تخصص : روزنامه نگار - نویسنده و داستان نویس
▪ آثار : از جمله آثار به جای مانده از وی: «جادو», «فتنه», «در قلمرو سعدی»,«نقشی از حافظ», «عقلا بر خلاف عقل», «شاعری دیر آشنا», «اعتماد به نفس», ترجمه از فرانسه; «دمی باخیام», به انگلیسی, ترجمه شده است; «نوامیس روحیه تطور ملل» ترجمه; «پلنگ», «پرده دیندار» و چندین اثر دیگر است.
▪ زندگی نامه : دشتی, علی, فرزند شیخ عبدالحسین. (۱۲۷۳/۱۲۷۴- ۱۳۶۰), روزنامه نگار, نویسنده. مشهور به پیر مطبوعات ایران. در کربلا متولد شد. تحصیلات قدیمی داشت و در ابتدای جوانی از کربلا به ایران آمد و مدتی در شیراز ماند, سپس به اصفهان و تهران آمد و شغل روزنامه نگاری را برگزید وی معاصر با رضا شاه بود و از مخالفان قرارداد ۱۹۱۹م و به همین علت دستگیر و تبعید شد. پس از سقوط کابینه سید ضیاءالدین طباطبایی از زندان آزاد شد. حدود سه ماه سر دبیر روزنامه «ستاره ایران» بود پس از توقیف این روزنامه در ۱۳۰۰ش روزنامه «شفق سرخ» را منتشر کرد. مدتی به مخالفت با سردار سپه برخاست ولی چندی نگذشت که از مقربین او شد. و از روزنامه نگاری کناره گرفت و مدیرت «شفق سرخ» را به مایل تویسرکانی واگذار کرد, تا اینکه در سال ۱۳۱۴ش این روزنامه توقیف شد و دشتی بار دیگر به زندان افتاد و بعد از ۱۴ ماه آزاد شد و به نمایندگی مجلس انتخاب شد وپس از آن ریاست اداره سانسور مطبوعات به او سپرده شد. پس از استعفای رضا شاه دوباره از مخالفان او شد و علیه او در مجلس نطق کرد. دشتی ۱۳۲۹ش وزیر مشاور کابینه حسین اعلاء شد و از اولین دوره مجلس سنا نیز سناتور بود. پس از انقلاب اسلامی (۱۳۵۷ش), مدتی بازداشت و زندانی شد و سرانجام در بیمارستان جم تهران درگذشت.

منابع : از نیما تا روزگار ما(۳۱۸- ۳۳۲), تاریخ بیست ساله ایران(۷/۴۹۳), تاریخ جراید(۳/۷۵- ۸۰), دانشمندان و سخن سرایان فارس(۲/۵۴۶-۵۴۹), زندگینامه رجال و مشاهیر(۳/۲۱۸- ۲۲۳), مــــؤلفین کـتب چــــاپی (۴/۲۳۳- ۲۳۶

منبع : سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی