ضرورت ساده‌ زیستی مسئولان حکومتی

حکومت دینی از خصوصیات ممتازی برخوردار است که موجب پدید آمدن تفاوتهای عمیق و بنیادین آن با سایر اشکال حکومت می‌گردد. در حکومت دینی، معیارها و موازین ویژه‌ای برای حاکمان وضع شده است و هر فردی حق حاکمیت بر مردم را ندارد. توضیح آن که، در حکومت اسلامی، مقوله اسلامیت از دو منظر باید محقق شود:
از یک سو قانون باید مبتنی بر آموزه‌های اسلامی باشد و از سوی دیگر، مجری قانون باید ویژگیهای مدیر اسلام را دارا باشد. نقص در هر کدام از این دو مورد، سبب ضعف عنصر اسلامیت حکومت می‌گردد. درخصوص مسئله قانون و قانونگذاری بسیار گفته ده و آشکار است که وظیفه حکومت دینی، اجرای قوانین الهی و اسلامی است، بنابراین قوانین باید مطابقت کامل با احکام شریعت داشته باشد. اما در این باره کمتر اندیشیده شده که آیا این قانون را هر نوع مجری می‌تواند به اجرا درآورد؟!
در منطق اسلام، مجری قانون خود باید از نظر تعهد و التزام به مفاد قانون برجسته‌ترین فرد باشد، در غیر این صورت نمی‌توان نسبت به اجرای صحیح قانون و عملیاتی نمودن شریعت در جامعه امیدوار بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل حکومت به طور گسترده ای طرح گردید این امر مورد توجه افکار عمومی قرار گرفت. در جمهوری اسلامی، برخلاف نظام طاغوت و نظامهای سیاسی مغرب زمین، مسئولان حکومتی از جمله وراسته ترین و اخلاقیترین افراد جامعه بودند و اخلاق، سیاست، عدالت و معنویت در پیوند عمیقی با یکدیگر قرار داشتند.
بارزترین مصداق مدیر اسلامی در جمهوری اسلامی را میتوان رهبر کبیر انقلاب اسلامی، حضور امام خمینی(ره) معرفی کرد که به معنی واقعی کلمه غرق در خدا بود و جز در راه اهداف اسلامی گامی برنداشت. با اندکی تامل درمی‌یابیم که الگوی حکومت داری امام راحل، حضرت علی بن ابی طالب(ع) بود که مظهر جهانی عدالت و انصاف و حق گرایی است. امام حسن(ع) بعد از وفات پدر بزرگوارش در خطابه ای شورانگیز و مظلومانه فرمود، به خدا قسم، پدرم در طول حکومت خود برای خوش در جهت منافع مادی خود، حتی خشتی روی خشت ننهاد». آری علی(ع) از خود درهم و دیناری به جای نگذاشت و زندگی اشرافی و کاخ نشینی را به زندگی فقیرانه روی خاک و حصیر ترجیح نداد. جامه خشن می پوشید و از طعام فقرا تناول میکرد. هیچگاه فقرا و محرومان را از خود نراند و از آنها غفلت نکرد.
روزی یکی از سرمایه‌داران کوفه که به دلیل اشتغال‌های فراوان امیرالمومنین(ع) در امر حکومت، فرصت دیدار با او را نیافته بود به کنار حضرت نشیت و با لحنی تمسخرآمیز گفت: «یا علی! این جماعت حقیر و فقیر که بوی چهارپایان از آنها استشمام می‌شود، میان من و تو فاصله انداخته است!» امیرالمومنین(ع) نیز با بیان عتاب آمیز و شفاف خود، فوراً در پاسخ او فرمود: «من را با اغنیاء و سرمایه سالارانی چون تو چه کار است؟!».
آری، در حکومت علی، قدرت و ثروت پیوندی نداشتند و حاکمان در اندیشه گسترش خدمت بودند و نه تثبیت قدرت.
مشاور سیاسی گورباچف رییس جمهور وقت شوروی دیدار خود را با امام خمینی در مورد مذاکرات سیاسی حول مسایل متقابل، این چنین توصیف میکند:
«ما را به خانه ای راهنمایی کردند که هیچ گونه شباهتی با کاخ سردمداران سیاسی حکومتها نداشت، وارد اتاق شدیم. اتاقی بسیار کوچک و پیرمردی ساده اما سرشار از هیبت و عظمت من روی یک صندلی نشستم اما حتی یک صندلی دیگر وجود نداشت که همراهم نیز روی آن بنشیند. پذیرایی ما عبارت بود از یک فنجان چای و یک هبه قند! من حقیقتاً در دریایی از شگفتی غرق شدم که چگونه میشود رهبری کشوری که ٩ درصد از ذخایر نفت جهان و ١٥ درصد از ذخایر گاز جهان را دارا است، این گونه ساده و بی پیرایه و عاری از هرگونه تشریفات زندگی میکند»!
آری، امام صاده و صادق زیست و دل به دنیانیست بعد از وفاتش، تمامی دارایی‌اش در یک چمدان جای می‌گرفت: چند کتاب ادعیه و قرآن، تعدادی لباس ساده طلبگی، جانماز و عطر، قالیچه‌ای پوسیده و... البته، اگرچه امام راحل مصداق بین ساده زیستی و پاکدامنی بود وگرنه نظام اسلامی سرشار از بزرگاین از این قبیل بود: رییس جمهوری که در دوران جوانی اش، کاسه و بشقاب می فروخت؛ شهید بهشتی که میفرمود ما تشنگاه خدمتیم، نه شیفتگان قدرت و...
اکنون نیز مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای (حفظه الله) زندگی ایشان کوچکترین تفاوتی با دوران پیش از انقلاب ندارد. در مورد ساده زیستیو اخلاص و پاکدامنی ایشان داستانها نقل کرده اند که در این مقال کوتاه، فرصت اشاره به آنها نیست.او به توصیه جد بزرگوارش، علی(ع) که فرمود: بر مسئولان حکومت دینی فرض است که از نظر اقتصادی در سطح متوسط به پایین زندگی کنند» عمل کرده و در سیاست و اقتصاد پا فراتر از سیره حکومتی امیرالمومنین ننهاده است.
چنین رویکرد مبارکی در نظام اسلامی، موجب شده است تا افکار عمومی اعتماد زیادی نسبت به حاکمان حکومت اسلامی پیدا کنند و در چالش و بحرانهای سیاسی و اقتصادی، حمایت خود را از حاکمیت دریغ نکنند، بلکه با جان و مال خویش پای در میدان دفاع از ساحت حکومت دینی گذارند.
درواقع یکی از علل عمده شکاف میان مردم و حاکمیت، اشراف زدگی و تجمل گرایی مسئولان حکومتی است که تاثیر منفی بسیار گسترده ای دارد و اعتماد و اطمینان مردم را از حاکمیت سلب میکند. مردم هنگامی که مشاهده کنند مسئولان به جای مسابقه در میدان خدمت رسانی، برای رفاه طلبی و ثروت اندوزی مبارزه می‌کنند و بیت المال مسلمین را غارت کرده و به سیاست به چشم طعمه می‌نگرند، بسیار دلسرد می‌شوند و مشارکت سیاسی خود را در آینده کشور، بی‌اثر تلقی می‌کنند.
هنگامی که مسئولان حکومت طعم فقر و محرمیت را چشیده باشند، هیچ لحظه‌ای را برای خدمت از دست نمی‌دهند و به بهای همسفره‌ای و هم کیسه‌ای با دانه درشت‌های اقتصادی و سرمایه‌سالاران، فقرا و محرومیت پابرهنگان را به فراموشی نمی‌سپارند. حال شاید پاسخ به این پرسش یافته شود که چرا در هر بند از سخنان امام راحل به مستضعفان و محرومان اشاره می‌شد اما متاسفانه اکنون در بخش‌هایی از حاکمیت، سیاستمداران و برنامه‌ریزان توجهی به قشر محروم و آسیب‌پذیر نمی‌کنند و ملاحظات دیگری دارند!
هنگامی که مدیران حکومت اسلامی در گرداب مفاسد اقتصادی و دنیاطلبی گرفتار شوند، جامعه اسلامی دچار فروپاشی از درون خواهدشد چرا که اولاً معنویت و اخلاص و ایثار فضای جامعه رخت برمی‌بندد و ثانیاً حکومت، خاستگاه و پشتوانه مردمی خود را به سادگی از دست میدهد. در این حال، چیره شدن دشمنان خارجی بر کشور، چندان دشوار و پرهزینه نخواهد بود. بنابراین، ساده زیستی و پاکدامنی مسئولان نظام اسلامی امری است که ضرورتی آشکار و انکارناپذیر دارد و غفلت از آن لطمات جبران ناپذیری به آینده انقلاب وارد خواهد کرد.
در انتخابات ۲۷ خراد ماه نیز شایسته است مردم رییس جمهوری ساده زیست، پاکدامن، مخلص و آخرت گرا را برگزینند تا از یک سو، با آفتها و آسیبهای اقتصادی که مسئولان حکومتی دچار شده اند مبارزه جدی و قاطعانه شود و فرمان هشت ماده‌ای مقام معظم رهبری در مبارزه بدون ملاحظه با مفسدان اقتصادی محقق گردد، و از سوی دیگر، در برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری آینده کشور، توسعه اقتصادی در تفاهم کامل با عدالت گرایی، توزیع عادلانه ثروت پی گیری شود و بهای افزایش تولید ناخالص ملی و رشد اقتصادی، شکافهای طبقاتی، گسترش فقر، شکلگیری پدیده آقازاده‌ها و ثروتهای بادآورده، دنیاطلبی از مدیران میانی و عملیاتی کشور نشود.
ساده زیستی و پاکدامنی در کاندیدای نهایی اصولگرایان یک اصل ضروی در انتخاب او است. اصولگرایان برای تداوم و پایداری انقلاب اسلامی و گسترش عدالت در عرصه های مختلف زندگی، رئیس جمهور آینده را یک اصل مهم و تاثیرگذر میدانند.

منبع : سایت نقطه