خواب کودکان

● توصیه‌ها و سفارش‌های آموزنده
▪ اگر عادت دارید هرشب، کودکتان را ۲۰تا۳۰دقیقه روی پا، تکان دهید و برایش لالائی بخوانید تا خوابش ببرد و حتی نیمه شب هم که او یکی دوبار از خواب بیدار می‌شود، مجبور هستید با همین روش، دوباره او را بخوابانید؛ باید گفت که شما در عادت خواب او مداخله کرده و یادگیری شروع خوابش را به تعویق انداخته‌اید.
▪ اگر کودک را در تخت‌خوابش بگذارید و اجازه دهید که بدون لالائی و تکان دادن، خودش به‌تنهائی بخوابد و در طول شب نیز، به خواب ادامه دهد، به‌طور مطمئن برای شما و فرزندتان، بهتر خواهد بود. در هر حال، به‌نفع کودک است که خوابی پیوسته و متبسم داشته باشد.
▪ از شوخی‌ها و بازی‌های پرتحرک، تعریف قصه‌های ترسناک و یا هر عملی که به‌هنگام خواب، هیجان کودک را برمی‌انگیزد، اجتناب نمائید.
▪ آخرین کاری که قبل از خوابیدن، انجام می‌شود، خیلی مهم است.
کودکان از لحاظ توانائی خوابیدن با یکدیگر متفاوتند. برخی از نوزادان، از بدو تولد، خوش‌خواب هستند. در محیط‌های پر سروصدا، تاریک یا روشن، آرام یا شلوغ و بی‌حرکت یا در حال تکان خوردن، خوابشان می‌برد و حتی در شرایط فشارهای عاطفی هم، خوب می‌خوابند؛ ولی برخی دیگر از کودکان، برای برهم خوردن الگوی خوابشان به‌طور ذاتی، مستعدتر هستند و هرگونه تغییر در برنامهٔ روزمرهٔ خواب از قبیل بیماری و یا حضور مهمان در خانه، الگوی خواب آنان را از بین می‌برد. با وجود این، اگر خواب کودک شما با توجه به سنش، چندساعت کمتر یا بیشتر است؛ باید این احتمال را بدهید که خواب او با مشکل‌هائی روبه‌روست و شما باید بکوشید تا مشکل او را برطرف سازید. بی‌نظمی در برنامهٔ خواب، کودک را گرفتار تنش‌های عصبی می‌سازد. دکتر ”راسکایا“ معتقد است که اثرهای اولیهٔ عصبی بودن در کودکان، اغلب از علت‌های زیر، سرچشمه می‌گیرد:
۱) نداشتن برنامهٔ منظم در خواب و بیداری
۲) فعالیت و استراحت
۳) آموزش‌های خالی از لذت
۴) ماندن زیاد در خانه
تأسف‌آور است که هنوز مادران و پدران زیادی، اهمیت برنامهٔ ثابت و منظم خواب و بیداری کودکان خود را درک نکرده‌اند. کودک نوپا، انرژی زیاد مصرف می‌کند و بدون این‌که حس کند، ساعت‌ها می‌دود و بازی می‌کند تا به‌طور کامل خسته شود. صداهای تند و هیجان‌ها، روی نظام عصبی او اثر دارد. تجدید قوای کامل، تنها از طریق خواب کافی و سنگین، امکان‌پذیر است. هیجان‌پذیری نظام عصبی کودک و فشاری که بر اثر فعالیت مداوم به قلب وارد می‌آید، خواب بعدازظهر را اجباری می‌سازد. به‌همین دلیل درمهدکودک‌ها، کودکان را ظهرها می‌خوابانند. ساعت خواب در شب، باید با قاطعیت اجرا گردد. ساعت ۸ در زمستان و ۹ در تابستان، مناسب است. اگر کودک را هرشب، سرساعت معینی بخوابانیم؛ هوای اتاق، تازه و مناسب باشد و سروصدا نباشد؛ کودک به این برنامه عادت می‌کند و هرشب، خودش به خواب می‌رود. هرگونه دعوا، درگیری و تشنج، سبب می‌شود که کودک، خواب آرام و راحتی نداشته باشد.
▪ بهتر است که کودک را با افراد دیگر، در یک جا نخوابانیم. تنها خوابیدن، بخش مهمی از یادگیری کسب استقلال، بدون اضطراب با آرامش و اطمینان است. این روند، در رشد روانیِ به‌موقع او، اهمیت به‌سزائی دارد. خوابیدن کودک در بستر شما، به‌جای آن‌که باعث آرامش و اطمینان او شود، برای او اضطراب و سردرگمی به‌همراه می‌آورد.
▪ اگر کودکتان از تنها خوابیدن، خیلی می‌ترسد و شما اجازه می‌دهید کنارتان بخوابد، مشکل او را حل نکرده‌اید. ترس او، باید دلیل داشته باشد. شما باید به او کمک کنید تا علت ترس خود را بیابد. نباید برای خاتمه دادن به ترس و ناراحتی، او را به بستر خود دعوت کنید. این کار به صبر، درک و استقامت قابل ملاحظهٔ شما نیاز دارد.
▪ به‌جای آن‌که هر شب، کنار کودک نوپا یا خردسالتان بخوابید تا خوابش ببرد، بهتر است از عروسک نرم پارچه‌ای و یا اسباب‌بازی و حتی پتوی مخصوص به او استفاده کنید. اسباب‌بازی به‌طور معمول، کودک را متقاعد می‌کند تا شب را به‌تنهائی بخوابد.
▪ باید به کودکمان کمک کنیم که از زمان نوزادی تا کودکی و بزرگ‌سالی به برنامهٔ ثابتی عادت کند.
▪ زمانی‌که کودک، الگوی قابل پیش‌بینی مناسبی را در خود پرورش می‌دهد، نهایت سعی خود را به عمل آورید تا او روزبه‌روز با پیروی مداوم از این الگو، به‌ نظم موردنظر دست یابد. اگر غذا خوردن، بازی کردن، حمام کردن و سایر فعالیت کودک، مرتب تغییر کند، به‌ احتمال زیاد، خواب او نیز به‌هم می‌خورد.
▪ این‌طور نیست که بگوئیم تکان دادن کودک برای خواب، امری غلط و یا مشکل‌زاست. اگر کودک شما خیلی سریع با این شیوه می‌خوابد و شما نیز از این برنامهٔ همیشگی راضی هستید؛ پس در این‌صورت، به‌طور واقعی مشکلی وجود ندارد. تنها دلیل شما برای تغییر وضع، به‌خاطر این موضوع است که اگر شما او را در سن پائین، آموزش دهید که چگونه به‌تنهائی بخوابد، از بد عادت شدن او در سن‌های بالاتر جلوگیری کرده‌اید.
▪ ممکن است خواب کم یا بی‌نظمی خواب کودک، به‌علت اشتباه‌ها یا کوتاهی شما در اجرای برنامه نباشد و گریه‌های بی‌هنگام و شبانهٔ او، شما را خسته کرده باشد. در این صورت، ممکن است کودک شما به قولنج (درد روده‌ای)، بیماری گوش میانی (جمع شدن مایع پشت پردهٔ گوش) و ... گرفتار شده باشد. در این هنگام، تنها پزشک و دارو، کارساز خواهند بود.
● قصه‌سرائی
بهتر است در آغاز خواب برای کودکان، قصه نگوئیم؛ ممکن است او دچار هیجان شود و خواب از سرش بپرد. به‌ویژه از گفتن داستان‌های ترسناک، به‌طور جدی در هر زمانی باید خودداری ورزید. کودکان، حساس و عاطفی هستند و قصه‌های کوتاه و ویژه‌ٔ کودکان، تأثیر شگرفی در روح و ذهنشان دارد. گردآوری کتاب‌های مناسب کودکان و بیان قصه‌ها، ظرافت و آگاهی خاصی لازم دارد. پدر و مادر، برادران و خواهران بزرگ‌تر، وابستگان علاقه‌مند به کودک، با همهٔ گرفتاری‌های روزمره باید برای قصه‌گوئی و آشنا ساختن کودکان با کتاب و تصویرهای زیبا و آموزنده، وقتی را درنظر بگیرند. قصه‌های مناسب و گزیده، هم باید برای کودک جذاب باشد، هم رابطهٔ مهرآمیز با افراد اطرافش را افزون سازد و هم ریشهٔ خرافات را بخشکاند. قصه‌های مناسب، افق دید کودک و قوهٔ تخیل او را گسترش می‌دهد و ساعت‌ها او را سرگرم می‌سازد. بهترین زمان قصه‌سرائی برای کودک، زمان بیداری روزانهٔ اوست. کانون پرورش فکری کودک در این زمینه، کارهای ارزنده‌ای انجام داده و مسئولیت سنگینی به دوش گرفته است.

منبع: ”خواب کودک“ ”دکتر ریچارد فربر“ ترجمهٔ ”مژگان دستوری“ انتشارات اجتماع

منبع : مجله شادکامی و موفقیت