اینکه منم؛ آنکه تویی

مرا به که وامی‌گذاری؟ به خویشاوندی که پیوند محبت را می‌گسلد یا بیگانه‌ای که به من خشم می‌گیرد و آنها که مرا خوار می‌شمارند؟
می‌دانم...
▪ تویی که نعمتم دادی و به من احسان کردی
▪ تویی که با من به نیکی رفتار کردی،
▪ تویی که لطف کردی و فضیلتم بخشیدی.
▪ تویی که روزی عطایم کردی و سرمایه و پناهم دادی،
▪ تویی که هدایتم کردی و از گناهم بازداشتی،
▪ تویی که گناهانم را پوشیدی و مرا بخشیدی،
▪ تویی که عذرم را پذیرفتی و به من مکنت و جاه بخشیدی،
▪ تویی که عزتم دادی و پشتیبانم بودی
▪ تویی که تأییدم کردی و یاری‌ام رساندی،
▪ تویی که شفا بخشیدی و عافیتم دادی،
اما من ای مهربان، به خطاهایم معترفم،
▪ منم که گناه کردم،
▪ منم که خطا کردم،
▪ منم که نادانی کردم،
▪ منم که به سوی گناه شتافتم
▪ منم که اشتباه کردم
▪ منم که به غیر تو اعتماد کردم،
▪ منم که در عین دانایی گناه کردم،
▪ منم که وعده‌ها دادم و وفا نکردم
▪ منم که پیمان شکستم و به جرمم اقرار کردم
اما من ای خدا به گناهانم اعتراف می‌کنم و از آنها باز می‌گردم... مرا بیامرز.

فرازی از دعای عرفه امام حسین(ع)

منبع : روزنامه اطلاعات