قدم زدن در تاریکی

خبر فروش تسلیحات متعارف و غیرمتعارف به كشورهای عربی و حوزه خلیج فارس استراتژی غلط توامان آمریكا و سران عربی را نشان می‌دهد.
شواهد نشان می‌دهد كه ایالا‌ت متحده از سیاست‌های متعارض و غیرمنطقی خویش در خاورمیانه درس مناسب را نگرفته است. رونق‌بخشی به تجارت تسلیحات در منطقه و انبار كردن زرادخانه‌های كشورهای خاورمیانه هرچند به نظر می‌رسد برای محدود كردن قدرت منطقه‌ای ایران صورت می‌پذیرد، اما نارسا و غیرمنطقی است زیرا به فرض گسترش و افزایش حجم تسلیحات در منطقه، نباید این مهم را فراموش كرد كه تسلیحات به خودی خود موجد ماهیتی نیستند. نیروی انسانی، ارتش كارآمد و توان انسانی لا‌زمه به‌كارگیری هر تسلیحاتی است. جمعیت اعراب خلیج فارس و ساختار نظامی این كشورها، تنها بلعنده تسلیحات ناكارآمد و هدر رفتن هزینه‌های ملی آنها است كه در دل خود دو اشكال بزرگ به همراه دارد. تمركز فراوان بر خرید تسلیحات و به‌هم ریختن توازن بودجه سالیانه موجب گسترش نابسامانی‌های اجتماعی و رشد رادیكالیسم خواهد شد. گسترش تندروی منجر به روی كار آمدن دولت‌های طرفدار آمریكا نخواهد شد بلكه زمینه را برای گروه‌های افراطی و سازمان‌هایی شبیه القاعده كه درتعارض ذاتی با منافع آمریكا قرار دارند فراهم خواهد آورد . آمریكا كافی است ملیت كسانی را كه داوطلبانه حادثه تروریستی یازدهم سپتامبر را به وجود آوردند ملا‌حظه كند.
مشكل دوم برای سران عرب این است كه به هم ریختن تعادل مالی و نظام اقتصادی این كشورها موجب بی‌ثباتی عمیق سیاسی، امنیتی و اجتماعی در این سرزمین‌ها شده و نه‌تنها باعث استقرار و استواری سیاسی نمی‌شود بلكه به سقوط سریع این رژیم‌ها می‌انجامد. آمریكا نیز با این سیاست غلط به تنش‌های منطقه‌ای سرعت می‌دهد. این استراتژی در تعارض با طرح خاورمیانه بزرگ و حمایت از دموكراسی‌های هدایت شده در منطقه است كه به ظاهر آمریكا به دنبال آن است.
لذا نمی‌توان به درستی دلا‌یل این اقدامات غیرمنطقی را دریافت. دولت‌های عرب نیز با استقبال از چنین رویكردی نه‌تنها مشكلا‌ت خود را حل نمی‌كنند بلكه با دمیدن در كوره مسابقه تسلیحاتی، ضمن فراموش كردن دشمن اصلی‌شان- اسرائیل- دست به ایجاد جبهه جدیدی می‌زنند كه در آن مسیر هم امید به توفیق ندارند. آیا این خنده‌دار نیست كه كشوری مانند قطر كه تعداد سلا‌ح‌هایش از میزان جمعیت استفاده كننده آن تسلیحات بیشتر است، همچنان به دنبال تسلیحات بیشتر باشد؟یا كشوری مانند عربستان سعودی كه بسیاری از شبكه‌های هوایی و موشك‌های پیشرفته ضدهوایی‌اش توسط مستشاران خارجی اداره می‌شود، همچنان به دنبال سودا‌هایی جدید باشد؟ آنچه موجب ثبات منطقه‌ای و استواری امنیتی در منطقه و جهان اسلا‌م می‌شود، وحدت مسلمانان منطقه و تمركز تمامی حواس بر غده سرطانی قدرت‌های بزرگ یعنی اسرائیل است. نه اعراب برای ایرانیان خطرناكند و نه ایران چشم طمع به یك وجب از خاك آنها دارد. آنچه در این میان قابل درك نیست، فروبستن چشم سران این كشورها به تاراج ذخایر مالی كشورهایشان به دست دلا‌لا‌ن و كمپانی‌های بزرگ تسلیحاتی است.
از سوی دیگر فروافتادن در مسابقه تسلیحاتی برای كشورهای حوزه خلیج فارس كه هر كدام به دنبال ترجیح مراكز سیاسی خود و تبدیل شدن به مركز بزرگ تجاری و صنعتی منطقه و جهان می‌باشند، چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟ این سیاست قدم زدن در تاریكی و بر لبه پرتگاه است. پرتگاهی كه در قدم اول اعراب قربانیان آن خواهند بود.

منبع : روزنامه اعتماد ملی